ចរិតរឹកពារបស់ថេយ៉ុងធ្វើមកលើជុងហ្គុកទាំង
ប៉ុន្មានធ្វើឲ្យជុងហ្គុកមិនពេញចិត្តជាខ្លាំងព្រោះគេ
មិនចូលចិត្តអ្វីដែលរញ៉េរញ៉ៃ។
ជុងហ្គុក“សាទ្បុងមានលោកអង្គុតចុះសូមចុះ ចេញពីលើខ្ញុំព្រោះខ្ញុំរវល់ការងារ!” សម្តីរាបស្មើ បញ្ជាក់ពីភាពមិនពេញចិត្តហារទាំងទឹកមុខពិបាកមើល។
ថេយ៉ុង“តែយើងមិនចង់អង្គុយលើសាទ្បុង ទ្បើយ! អង្គុយលើសាទ្បុងមិនកក់ក្តៅដូចអង្គុយនៅ លើឯងទេ!” គេពេបមាត់ធ្វើតឹកម្ញិកម្ញក់ដាក់តែវាមិន បានធ្វើឲ្យជុងហ្គុកពេញចិត្តបន្តិចទ្បើងរឹតតែធ្វើឲ្យ ជុងហ្គុកស្អប់ខ្ពើម។
ជុងហ្គុក“ហេតុអ្វីក៌ដើរឲ្យដៃគេម្លេះទាំងដឹង ហើយថាគេមិនពេញចិត្ត?” ភាពអត់ទ្រាំរបស់ មនុស្សមានដែនកំណត់ដូចជាពេលនេះអញ្ចឹងតែ អស់ទ្រាំគឺដាក់ហើយមិនថាម្នាក់នោះមានប៉ុណ្ណាក៌គេលែងខ្លាចដែល។
ថេយ៉ុង“មិនពេញចិត្ត? យើងទាំងស្អាតទាំង សិុចសីុដៃជើងក៌ស្រលូនស្អាតប៉ុណ្ណឹងមើលមិនចូលទៀតរឺ??” គេយកដៃមកស្ទៀបមុខមាត់របស់ខ្លួន សឹងមិនជឿ។
ជុងហ្គុក“មែន! ព្រោះលោកមិនមែនជាមនុស្ស ស្រី!” ពាក្យនេះបើនិយាយទៅកាន់អ្នកផ្សេងអាច និងឈឺតែបើសម្រាប់គីម ថេយ៉ុងវិញរឹតតែផ្គើន និងរឹតតែធ្វើឲ្យជុងហ្គុកដឹងថាមនុស្សដូចជាគេ
អស្ចារ្យប៉ុណ្ណា។
ថេយ៉ុង“ជួនកាលយើងអាចនិងល្អតឹងណែនរឹប រួមជាងពពួកមនុស្សស្រីអស់ទៅទៀតណា!” សម្លេងស្រាលៗស្រដីនៅជិតត្រចៀករបស់ជុងហ្គុកធ្វើឲ្យរោមគេប៉ះស្របពេលដែលរាងកាយចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍ថាមិនស្រួល។
ជុងហ្គុក“កខ្វក់!” ពាក្យសម្តីដើម្បីទប់ស្កាត់ អារម្មណ៍របស់ខ្លួន។
ដឹប ដូចជាដុំថ្មហោះចូលមកកណ្តាលមុខថេយ៉ុង ពិតជាស្ពឹកខ្លាំងណាស់អាមនុស្សប្រុសម្នាក់នេះ
គ្មានអារម្មណ៍អ្វីទេរឹ?? តែមិនទ្វីទេដរាបណាគេមិន ទាន់បានបញ្ចេញសមត្ថភាពគេមិនទាន់អស់
សង្ឈឹមទ្បើយ។
ថេយ៉ុង“យើងមិនជឿថាឯងគ្មានអារម្មណ៍ទេ!” រាងតូចប្តូរមកអង្គុយច្រកគាវពីលើជុងហ្គុកវិញ
ដោយដៃលើកមកហំព័ទ្ធកគេ។
ជុងហ្គុក“អាស៎ លោកធ្វើស្អី?” គេលើកដៃមក ទប់ទ្រគាកមូលដូចបាល់របស់ថេយ៉ុងដែលកំពុងតែរុលគូទខ្លួនឯងចុះទ្បើងពីលើភាពរឹងមាំរបស់គេ។
ថេយ៉ុង“ស៊ូច កុំមាត់យើងកំពុងតែរមាស់គូទ! យើងត្រូវអេះ!” ដៃចង្អុលលើកដៃខ្ទប់មាត់របស់គេ ព្រមទាំងរង្គើរខ្លួនខ្លាំងជាងមុន។.
ជុងហ្គុក“អ្ហាស ឈប់ភ្លាម!” គេស្រែកមនុស្ស ណាមិនមែនមនុស្សយន្តទេគេមានអារម្មណ៍!
ថេយ៉ុង“លោកថ្ងូរពិរោះណាស់ដឹងទេ??” គេមិន ខ្វល់ពីពាក្យហាមឃាត់របស់ជុងហ្គុកទ្បើយគេរឹតតែផ្គើនលើសដើម។
ជុងហ្គុក“ចង្រៃយ៍”
ព្រូស~ រាងកាយទាំងមូលរបស់ថេយ៉ុងត្រូវជុងហ្គុក ចាប់ផ្គួលទៅលើសាទ្បុងមួយទំហឹង! រាងក្រាស់ រហ័សងើបឈរទាំងមុខក្រហមងាំងរួមទាំងរបស់
ក្នុងខោទល់ចង់ប្រេះ។
ថេយ៉ុង“យ៉ាងមិចចង់ហ្អេស??” គេសើចចុង មាត់ព្រោះគិតថាខ្លួនឈ្នះហើយ។
ជុងហ្គុក“ចូលរួលសោកស្តាយផងខ្ញុំរអើម ណាស់សីុមិនចូលទេ! ថ្ងៃក្រោយកុំមកធ្វើចរិតទ្បប់ ៗបែបនេះដាក់ខ្ញុំទៀត!” និយាយចប់គេក៌ដើរចេញ ទៅយ៉ាងលឿន។
ថេយ៉ុង“ចាំមើលឯងឈ្នះយើងទេ??” គេសើច ចុងមាត់បុគ្គលិកម្នាក់នេះមិនធម្មតាទ្បើយ។
______
