ជុងហ្គុកលឺបែបនេះគេក៌រាងស្រងាសចិត្តបន្តិចធ្វើយ៉ាងមិចមកពីគេជួយខ្លួនឯងបានសមហើយដែលថេយ៉ុងត្រូវការពារគេដោយបែបនេះ។
ជុងហ្គុក“អឹម គេងទៅ!” គេទម្លាក់ខ្លួនចុះគេងនៅលើពូក។
ថេយ៉ុង“ជុង??” គេយកដៃមកអង្អែលទ្រូងជុងហ្គុកគេចង់ចេញទឹកភ្នែកមក។
ជុងហ្គុក“ឯងធ្វើមកហើយនៅធ្វើការទៀតឆាប់សម្រាកទៅ!”
ថេយ៉ុង“ហឹម!” គេឱនមកថើបមាត់ជុងហ្គុកព្រោះបើមិនធ្វើបែបនេះជុងហ្គុកមិនបញ្ឈប់ចរិតបែបនេះទ្បើយ។ ជុងហ្គុកមិនបានតបតអ្វីក្រៅពីនៅស្ងៀម។ ថេយ៉ុងឃើញបែបនេះគេកើតចិត្តខឹងមុននិងកម្រើកបបូរមាត់ប្រលែងអណ្តាតចូលលេងក្នុងក្រអូមមាត់របស់ជុងហ្គុក។ ដៃស្រលូនសសៀលចុះមកក្រោមមុននិងដាក់ដៃអង្អែលលើរបស់រឹងរបសជុងហ្គុក។
ជុងហ្គុក“អ្ហឹស!” មិនថ្ងូរមិនបានពិតមែន។
ថេយ៉ុង“ជុបៗៗ” មាឌតូចសសៀលទ្បើងមកជិះពីលើជុងហ្គុកពួកគេជញ្ចួកមាត់គ្នាជីបៗពេញបន្ទប់។ ជុងហ្គុកយកដៃមកដាក់លើទ្រគាករីកសាយរបស់ថេយ៉ុងច្របាច់វាថ្នមៗមុននិងលូកដៃទៅប៉ះគូទគេ។
ថេយ៉ុង“អ្ហឹស” មាឌតូចខាំមាត់ថ្ងូរកាលបើជុងហ្គុកលូកម្រាមដៃបីចូលមកក្នុងទន់ជ្រាយរបស់គេ។
ជុងហ្គុក“យើងខឹងណាស់ថេយ៉ុង!” គេនិយាយចេញមកគេមិនសម្តៅលើថេយ៉ុងទេគេសម្តៅលើខ្លួនឯងដែលមិនអាចធ្វើអ្វីបាន! កម្លាំងដៃគេក៌បុកចូលរន្ធស្នេហ៍របស់ថេយ៉ុងកាន់តែខ្លាំងទ្បើងដែល។
ថេយ៉ុង“អ៎ា អ្ហឹស បើខឹងក៌បុកឲ្យខ្លាំងមក!” គេស័្មគ្រចិត្តចាំឲ្យជុងហ្គុកធ្វើទារុណកម្មមកលើខ្លួន។ ដៃខ្ញាំស្រោមពូកជង្គុងហែកចេញពីគ្នា។
ជុងហ្គុក“អ្ហឹស!” គេធ្វើចលនាដៃញាប់ស្លេបុកចូលយក។
ថេយ៉ុង“អ្ហាស៎ៗៗ”
ជុងហ្គុក“ហេតុអ្វីក៌យើងជួយអីឯងមិនបាន!”
ថេយ៉ុង“អឹម” គេឱនមកបឺតច៊ជញ្ជួកមាត់របស់ជុងហ្គុកគេមិនចង់លឺពាក្យទាំងនេះទេ។ ជុងហ្គុកក្រលាស់ខ្លួនឲ្យគេនៅពីលើវិញ។
ឆ្វោក...ខាងសមីសរបស់ថេយ៉ុងក្លាយជាកម្ទេចកំណាត់ត្រឹមមួយវិនាទី។ ជុងហ្គុកបឺតមាត់ថេយ៉ុងខ្លាំងហើយក៌ខាំបបូរមាត់គេទាល់ចេញឈាមមុននិងបង្អូសមករកកញ្ចឹងក។
ថេយ៉ុង“អ្ហឹស សឺត” គេថ្ងូរផងឈឺដៃខ្ញាំស្មាជុងហ្គុកដល់ក្រចកផុងចូលសាច់។
ផ្លុច...ភាពរឹងមាំអុកទម្លុះចូលភាពទន់ជ្រាយរបស់ថេយ៉ុងមុននិងរះយកៗ។
ជុងហ្គុក“អ្ហាសៗ” មាត់ស្រែកថ្ងូរដៃម្ចាងច្របាច់ដើមទ្រូងមានសាច់ពើកៗរបស់ថេយ៉ុង។
ថេយ៉ុង“អ្ហឹស អ្ហាស” គេពើងទ្រូងទៅរកមាត់ជុងហ្គុករាងក្រាស់ក៌ដាក់បបូរមាត់មកបឺតជញ្ចួកទ្រូងនោះដៃមួយជំហៀងក៌ជួយទ្រខ្លួនគេ។ ទឹកទីមួយបញ្ចប់ទៅថេយ៉ុងបែកញើសជោគ។
ជុងហ្គុក“បែរខ្នង!” ថេយ៉ុងក៌គ្នាតាមទាំងស្ទើសន្លប់មើលទៅជុងហ្គុកគេខឹងខ្លាំងណាស់។
ផ្លាច់! រាងក្រាស់លើកដៃទះរន្ធស្នេហ៍មាឌតូចមួយដៃ។
ថេយ៉ុង“អ្ហាស!”
ផ្លាប់! ភាពរឹងមាំបុកទម្លុះចូលជាលើកទីពីរមិនចាំយូរជុងហ្គុកក៌សម្រុកយកឥតស្ទះ។
