ចប់ពីយប់នោះមកថេយ៉ុងនឹងជុងហ្គុកបង្ហាញសោភ័ណភាពមកកាន់សង្គមខាងក្រៅបានច្រើនជាងមុនតែក៏នៅតែមានអ្នករិះគន់ខ្លះដែលជឿថាមិនអត់ទ្បើយ។
បើរឿងរវាងលោកគីមនឹងពួកគេវិញដូចដើមព្រោះមិនសូវជានិយាយជាមួយគ្នាប៉ុន្មានទ្បើយមិនមែនថានៅខឹងតែម្នាក់ៗមិនដឹងថានិយាយយ៉ាងមិច។
អ្នកស្រីគីម"កូនចង់រៀបការទេ?" គាត់សួរទៅកូនរបស់ខ្លួនព្រោះគាត់ចង់ឲ្យគាត់ការដូចគេមិនមែនមានតែចិញ្ចៀនហើយមិនប្រារព្ធវិធីទ្បើយមើលទៅវាមិនស្អាតនោះទេ។
ថេយ៉ុង"អ្នកណាអនុញ្ញាតដែលមែនទេ?"
អ្នកស្រីគីម"ចាស៎ បើកូនចង់ម៉ាក់និងរៀបឲ្យព្រោះម៉ាក់ចង់ឲ្យកូនមានឈ្មោះរៀបការដូចគេដូចឯងដែល!"
ជុនជី"បើខ្លាចមនុស្សច្រើនធ្វើតែពិធីតូចមួយក៏បានណាត្រឹមគ្នាឯង!"
លោកគីម"បើជ្រុលជារៀបចំហើយធ្វើឲ្យធំតែម្តងទៅ!"
ជុងហ្គុក"ខ្ញុំសម្រេចតាមអ្នកទាំងពីនោះទេ!"
ថេយ៉ុង"ខ្ញុំដូចគ្នា!"
លោកគីម"ធ្វើហើយក៏ហៅភ្ញៀវទៅ!" ពេលនេះគាត់កំពុងតែព្យយាមប៉ះបូវដល់ទៅកូនៗហើយៗ។
អ្នកស្រីគីម"ចាស៎ ក៏បានកូនចង់ធ្វើពេលណា?"
ថេយ៉ុង"ក៏បំពាក់ចិញ្ចៀនឲ្យយូរដែលហើយ!" គេមើលទៅដៃខ្លួនឯង។
ជុនជី"អញ្ចឹងកូនចង់ធ្វើក្នុងខែនេះ??"
អ្នកស្រីគីម"ថេណាបើស្អែកធ្វើបានគេធ្វើស្អែកហើយ!" គាត់សម្លក់ទៅកូនដោយសេចក្តីគ្រឺតខ្នាញ់ថេយ៉ុងបានត្រឹមសើចព្រោះម្តាយគេនិយាយត្រូវពេក។
លោកគីម"កូនចង់ធ្វើនៅទៅណា? អាមេរិកក៏កូរ៉េ?" គាត់សួរបែបនេះព្រោះគិតថាក្រែងល៎កូនចង់ផ្លាស់ប្តូរទីកន្លែងអាចថានៅអាមេរិកវាមានកន្លែងថត Pre-wedding លូយជាងនិងស្អាតជាង។
ថេយ៉ុង"បងចង់ធ្វើនៅទីណា?"
ជុងហ្គុក"ស្រេចតែចិត្តអូនទេ!"
អ្នកស្រីគីម"ម៉ាក់គិតថាធ្វើនៅអាមេរិកទៅកូននៅទីនោះមានដៃគូរភាគហ៊ុនច្រើន!"
ថេយ៉ុង"តែមិត្តភក្តិកូននៅកូរ៉េច្រើនជាង!"
ជុនជី"ហីយ៉ា ចាំបាច់ទៅប្រកែកគ្នាធ្វើអីឥទ្បូវនៅអាមេរិកយើងធ្វើពិធីធំទៅហើយនៅកូរ៉េធ្វើដូចជាជួបលាងជាមួយមិត្តរបស់ថេទៅ!"
ថេយ៉ុង"មែនហើយអ្នកម៉ាក់និយាយត្រូវ!"
អ្នកស្រីគីម"មានអ្នកបងនៅពិតជាសំណាងដល់ហើយ!!" គាត់សរសើរអ្នកស្រីជុនជីព្រោះគាត់តែងតែជួយសម្រាលរឿងលំបាកក្នុងគ្រួសារ។
ជុនជី"អ្នកស្រីសរសើរពេកហើយ!"
ជុងហ្គុក"ចុះអ្នកម៉ាក់ជិះយន្តហោះបានដែល??" គេសូរដូច្នេះព្រោះម្តាយគេខ្សោយខ្លាំងណាស់។
ជុនជី"ម៉ាក់នៅចាំនៅទីនេះក៏បានមិនអីទេ?"
ថេយ៉ុង"ធ្វើអញ្ចឹងយ៉ាងមិចនិងសមទៅអ្នកម៉ាក់??"
ជុងហ្គុក"អ្នកម៉ាក់ខ្សោយណាស់គាត់ទ្បើងខ្ពស់មិនបានទេ!" យន្តហោះគេត្រូវហោះលើមេឃតែបើម៉ាក់គេសូម្បីតែទ្បើងខ្ពស់មិនបានផងនឹង?? គេមិនចង់ឲ្យថ្ងៃពិសេសរបស់គេមានតែម្តងមិនឲ្យម្តាយចូលរួមទ្បើយព្រោះឥទ្បូវសល់តែគាត់មួយ។
លោកគីម"ឥទ្បូវអញ្ចេះចុះយើងធ្វើនៅកូរ៉េឲ្យធំទៅល្អទេហើយប៉ានិងធ្វើនៅអាមេរិកជាមួយនិងដៃគូរភាគហ៊ុនក៏បាន!
ថេយ៉ុង"អញ្ចឹងក៏បាន!"
ជុនជី"កុំទៅគិតសម្តីជុងហ្គុកអីលោកប្រុស!! ធ្វើទៅ!"
ថេយ៉ុង"អ្នកម៉ាក់កុំមានប្រសាសន៍បែបនេះអីពួកកូនការបានតែមួយដងទេបើគ្មានម៉ាក់វាមិនល្អទ្បើយ!"
អ្នកស្រីគីម"ពិតមែនហើយអ្នកបងមិនបាច់ក្រែងចិត្តអីទេជាគ្រួសាតតែមួយទេ!"
ជុនជី"ចាស៎!"
ថេយ៉ុង"អញ្ចឹងស្អែកកូននិងទៅមើលខោអាវទៅទិញរបស់របបមកតាំងនៅផ្ទះហើយទៅថតរូបការគ្រប់កន្លែងម៉ាក់តើកូនគួរទៅថតនៅប៊ូសានទេហើយនៅដេហ្គូទៀតនៅអុីនឈុនអួយច្រើនកន្លែងជុងហ្គុកបងគិតអញ្ចឹងទេ?" អ្នកគ្រប់គ្នាស្តាប់ថេយ៉ុងរៀបរាប់ដោយគ្រវីក្បាកកូនអើយៗកូនអីក៏ម្លេះៗ។
