ប្តី?? នាងស្តាប់ច្រទ្បំរឺជុងហ្គុកនេះហ្អេសប្តីថេយ៉ុង?? ទេមិនអាចទេ!! ថេយ៉ុងកុហកច្បាស់ណាស់ប្រុសឯណា ទៅស្រលាញ់ប្រុសគ្នាឯង?
ម៉ៃយ៉ា“ទេមិនពិតទេឯងកុហកយើង!!”
ថេយ៉ុង“កុហក? ហេតុអ្វីយើងត្រូវកុហកនាងនោះបើ គេជាប្តីរបស់យើងមែនត្រូវទេ?” គេដើរមកឱបករាង ក្រាស់ក៌មិនភ្លេចអង្គុយលើភ្លៅមាំរបស់គេដើម្បីឌឺនាងដែក។ ម៉ៃយ៉ាបើកភ្នែកធំៗឈាមចាប់ផ្តើមច្រាលទ្បើង។
ម៉ៃយ៉ា“ឯង….ឯងឆាប់ចុះពីលើគេភ្លាម!” គេស្ទុះទៅ ចាប់ដៃមាឌតូចទាញគេចេញតែថេយ៉ុងក្រាញននាលមិមព្រមចុះឆ្លៀតក្រលាស់ដៃមួយទំហឹងដល់ថ្នាក់ម៉ៃយ៉ាដួលទៅលើដីទៀតផងក្រសែភ្នែករាប់រយគូរបែរមកមើលពួកគេ។
ថេយ៉ុង“យើងមិនចង់ប្រើកម្លាំងបាយដាក់មនុស្សស្រី ទេបើមិនចង់ឈឺសាច់ទេចេញពីមុខពីមាត់យើងទៅប្រយ័ត្នយើងចាប់ខ្វាល់អាយះមុខអស់!” គេសម្លក់ស្រីនោះ ចង់លានភ្នែក។
ម៉ៃយ៉ា“ផ្ញើទុកសិនចុះឯង!” គេស្ទុះងើបចង្អុលទៅ ថេយ៉ុងមុននិងដើរចេញទៅទាំងខ្មាស់គេផងបាក់មុខផង។
ថេយ៉ុង“ស្រីចង្រៃមុខមាត់ស្អាតបាតតែមាយាទអន់!”
ជុងហ្គុក“គេមើលមុខពេញនិងហើយឃើញទេ??”
ថេយ៉ុង“បើខ្ញុំមិនមកឯងប្រហែលឲ្យគេចាប់ទាំងពង ទៀតផងក៌មិនដឹង?” គេថាឲ្យរាងក្រាស់ឲ្យគេចាប់ដៃ ចាប់ជើងសេរីសង្ស័យរបស់ចុងក្រោយប្រហែលជាពងហើយ។
ជុងហ្គុក“ចាប់បាច់ចេះដឹងដែល??” គេលើកចិញ្ចើម របស់គេសោះឈឺឆ្អើលដែល។
ថេយ៉ុង“វាជារបស់យើង!!” គេស្រែកចិញ្ចើម។
ជុងហ្គុក“និយាយខុសហើយរបស់អ្នកណាឲ្យ ប្រាកដ? របស់ខ្ញុំទេណា? របស់ឯងនៅទីនេះ!” គេបន្លំ យកដៃទៅដាក់លើរបស់មានជីវិតទាំងមិនខ្លាចខ្មាស់គេ។
ថេយ៉ុង“មិនដឹងរបស់ឯងក៌ជារបស់ខ្ញុំព្រោះឯងជាប្តី ខ្ញុំ!” គេស្រែករំអុកមិនសុខចិត្ត។
ជុងហ្គុក“អ្ហក ឈប់អុកឈឺណាស់! របស់ឯងៗ!” ចុកឆ្អល់ណាស់ដឹងទេអុកមួយទំហឹងៗចង់បែកខ្ទេចអស់ហើយ។
ថេយ៉ុង“បើនិយាយបែបនេះតាំងពីដំបូងមិនបាច់ ហត់លើកអុក!”
ជុងហ្គុក“ហើយស្មើណាចុះពីលើភ្លៅខ្ញុំ? គេមើលមុខ ពេញនិងអស់ហើយមិនចេះខ្មាស់ទេហី?” គេខ្សឹបខ្សាវ ទៅកាន់ថេយ៉ុងមើលទៅអ្នកមើលគេហើយនិងថេយ៉ុងច្រើនណាស់គេដូចជាមិនទម្លាប់និងទិដ្ឋភាពបែបនេះទ្បើយ។
ថេយ៉ុង“សុំបាយគេមែនទេបានជាចាំបាច់ខ្មាស់នោះ? បើខ្ញុំមិនខ្វល់ឯងមិនបាច់ខ្វល់ទេ!” បាយមានញុាំខ្លួន ឯងទេតើ?? លុយក៌មិនបានសុំគេចាំបាច់ខ្មាស់អ្វីដែល ធ្វើឲ្យខ្លួនមានសេចក្តីសុខធ្វើទៅ។
ជុងហ្គុក“តែឯងជាមនុស្សមានមុខមាត់ក្នុងសង្គម?” គេព្យាយាមពន្យល់ឲ្យដឹងបើសម្រាប់គេវាមិនអីទេព្រោះគេជាមនុស្សធម្មតាអ្នកក្រមិនសូវមានអ្នកស្គាល់ដូច្នេះមិមចាំបាច់គិតច្រើនតែសម្រាប់ថេយ៉ុងគឺខុសគ្នាថេយ៉ុងជាសេដ្ឋីប្រាក់វាល់លានគេស្គាល់ពេញប្រទេសមកធ្វើបែបនេះមិនខ្លាចគេផុសសារព័ត៌មាននិយាយដើមរិះគុនទេរឺក៌យ៉ាងមិច??
ថេយ៉ុង“មុខមាត់ក្នុងសង្គមមុខយ៉ាងមិច? ដាំពេជ្រ ពាក់មាស? មុខខ្ញុំដូចជាឯងសោះ!” តវ៉ាមិនឲ្យចាញ់ទេ លោកព្រះនិយាយយ៉ាងមិចក៌មិនចេះស្តាប់ទាល់តម្រិះជុងហ្គុកក៌ស្ងាត់មាត់។
ពិធីករ“នៅក្នុងខណ:ពេលនេះវាដល់ម៉ោងនិង សម្ភោធគ្រឿងពេជ្រហើយ! ពិធីសុំចាប់ផ្តើម! ពេជ្រឈុត ទីមួយគឺជាខ្សែកដែលមានត្បូងតូចៗពាត់ជុំវិញពណ៌នោះគឺជាត្បូងពណ៌ស្វាយផ្លេកឯបន្តោកគឺជារូបមេអំបៅ! ឈុតទីពីរគេធ្វើទ្បើងពីត្បូងគ្រីសស្តាល់ដែលមានមួយឈុតតាំងពីក្រវិល ខ្សែដៃ ចិញ្ចៀន និងខ្សែក! ឈុតទី បីគឺជានាទ្បិការរបស់មនុស្សប្រុសដែលធ្វើទ្បើងអំពីមាសដោយស្រោបគ្រឿងពេជ្រពីលើត្បូងប្រហែលជា ៥០០ រយគ្រាប់ស្រោបជុំវិញព្រមទាំងមានត្បូងទទឹមពី ក្នុង! ឈុតទីបួនគឺជាខ្សែកបុរសមានត្បូងគ្រីសស្គាល់ គ្រាប់ធំពីរគ្រាន់សងខាងដោយភ្ជាប់និងបន្តោករូបសឹង្ហធ្វើពីពេជ្រពណ៌សសុទ្ធ!” ពិធីករចាប់ផ្តើមរៀបរាប់អំពី ឈុតគ្រឿងពេជ្រនីមួយៗ។
ជុងហ្គុក“ស្អាតណាស់!” អត់និងសរសើរមិនបានឈុតខ្សៃកចុងក្រោយនេះគឺស្អាតណាស់តែគេបានត្រឹមតែមើលមិនអាចពាក់បានព្រោះវាថ្លៃ។
ពិធីករ“ពេលនេះសូមដេញថ្លៃឈុតគ្រឿងពេជ្រទ្បើង ឈុតទីនមួយដេញចាប់តាំងពី 10000$!” អ្នកចូលរួម ក្នុងពិធីចាប់ផ្តើមដេញថ្លៃគ្រឿងពេជ្រនេះ។
:“15000$”
:“20000$”
:“30000$”
:“50000$”
ថេយ៉ុង“70000$” គេស្រែកស្របនិងគេងើបទ្បើង ដែល! គេចាប់អារម្មណ៍ខ្សែករូបមេអំបៅនេះតាំងពីដើម មកម្លេះ។
ពិធីករ“មានអ្នកណាហ៊ានដេញតទៀតទេ? 70000$លើកទីមួយ...70000$លើកទីពីរ...70000$លើកទីបី….ឈុតគ្រឿងខ្សែករូបមេអំបៅបានទៅលើ លោកគីម!!” ផ្លាច់ៗៗ សម្លេងទះដៃលាន់លឺពេញមហោ ស្របឯជុងហ្គុកវិញកំពុងតែអង្គុយបើកភ្នែកធំៗគិតទៅអ្នកមានគេចំណាយដល់ថ្នាក់នេះន៎?? ពួកគេចាប់ផ្តើម ដេញថ្លៃឈុតគ្រឿងពេជ្រទាំងអស់រហូតដល់ឈុតទីបីគឺជានាទ្បិកាដែលថេយ៉ុសស្រលាញ់ដូចគ្នា!
ពិធីករ“សូមដេញថ្លៃនាទ្បិកាដេញចាប់ពី 30000$”
:“50000$”
ថេយ៉ុង“70000$”
:“90000$” គេដេញឌឺដងដាក់មាឌតូច។
ថេយ៉ុង“100000$”
:“ហូរ!” គេស្រែកហូរស្ទើមិនជឿនិងត្រចៀកថេយ៉ុង ហ៊ានចំណាយណាស់នាទ្បិកាក៌បានមកលើគេ។
ពិធីករ“នេះគឺជាឈុតចុងក្រោយហើយបាទ! ដេញ ចាប់ពី 25000$ ទ្បើងទៅ!”
ថេយ៉ុង“ស្រលាញ់ទេ??” គេឱបកជុងហ្គុកវាជាខ្សែក ដែលជុងហ្គុកនិយាយថាស្រទ្បាញ់មុននេះ។
ជុងហ្គុក“ស្រលាញ់វាស្រលាញើហើយតែវាគ្មាបលុយ ទិញណាមួយខ្ញុំក៌មិនចង់ចំណាយលុយអត់ប្រយោជន៍!”
ថេយ៉ុង“50000$” មាឌតូចមិនមាត់គេស្រែកដេញ ថ្លៃយកតែម្តងធ្វើឲ្យអ្នកនៅក្នុងសាលស្ងាត់ជ្រាប!
ពិធីករ“អបអរសាទរដល់លោកគីមដែលទទួលបាន គ្រឿងពេជ្របីឈុតពីហាងរបស់ត្រកូលវ៉ាង!” សម្លេង ទះដៃបន្លឺទ្បើងទះផ្លាច់ៗ។
ជុងហ្គុក“ទិញឲ្យអ្នកណា??”
ថេយ៉ុង“ទិញឲ្យលោក!”
ជុងហ្គុក“ទិញឲ្យធ្វើអីខ្ញុំមានអីសង?” គេលើកចិញ្ចើម គេមានលុយឯណាមកសង?
ថេយ៉ុង“បម្រើខ្ញុំឲ្យតែល្អទៅបានហើយ!” គេថើប ថ្ពាល់ជុងហ្គុកមួយខ្សឺត។
ជុងហ្គុក“ហឹម លោកអើយលោក!” គេស្រែកគ្រវី ក្បាលនេះបានហៅថាមេបំផ្លាញមែន។
ថេយ៉ុង“ហិហិ” គេសើចបន្តិច។
