ដំណើរមួយៗទាំងខ្លួនននោគកអមដោយទឹកមុខ សុិចសុីដើរមកសម្តៅមករករាងក្រាស់! ជើងរំកិល តិចៗដល់ថ្នាក់ខ្លួនពិតនៅនិងទ្វារបើសិនជាអាចគេចង់តែទម្លុះទ្វារចេញទៅក្រៅទេ។
ថេយ៉ុង“ខ្លាច??” ពាក្យមួយបាត់និយាយទាំង ញញឹមចុងមាត់។
ជុងហ្គុក“មិនខ្លាចតែរអើមទៅវិញទេ!”
ថេយ៉ុង“ឆឹស សាកម្តងប្រយ័ត្នញៀន!”
ជុងហ្គុក“ខ្ញុំមិនមែនជាមនុស្សល្មោភកាមស្រាប់ ហើយ!” ថេយ៉ុងស្ងាត់មាត់លែងនិយាយរួចក៌ដើរ មកកាន់លឿន។ ដៃស្រលូនលើកមកស្រាក់ករបស់ រាងក្រាស់ខ្លួនយកមកពិតជាប់និងខ្លួនរបស់ជុងហ្គុកកាន់តែជិតដលើថ្នាក់ឲ្យជុងហ្គុកដឹងពីក្លិនខ្លួនក្រអូបជាផ្កាហោះមកចូលច្រមុះគេ។
ថេយ៉ុង“ឯងស្អាតណាស់!” ដៃស្រលូនអង្អែក កញ្ចឹងកគេថ្នមៗទម្រង់មុខពីជំហៀងមានផ្ទៃ 90° មើលយូរកាន់តែស្អាតភើរ៍ហ្សិកគ្រប់កន្លែង។
ជុងហ្គុក“ន៎ែ...អ៊ុប” រាងតូចទម្លាក់បបូរមាត់ខ្លួន ពីលើបបូរមាត់ក្រាស់ភ្លាមៗដោយមិនចាំយូរ។ អណ្តាតដ៌បិុនប្រសប់ក្រលាស់ពេញក្រអូមគេ! អណ្តាតលូកទៅច្រលិចច្រល៎ពេញអណ្តាតគេ! ថេយ៉ុងប្រើអណ្តាតទៅពពាក់ពពួនជាមួយអណ្តាតជុងហ្គុកយ៉ាងរោលរាល។ ដៃលូកមកប្រលេសលេវ អាវរបស់ជុងហ្គុកមួយៗមុននិងលូកមកអង្អែល
ទ្រូងហាប់ណែនអូសមកដល់ក្បាលពោះមានសិុចផេក។
ថេយ៉ុង“យើងចូលចិត្ត!” គេដកបបូរមាត់ចេញ ភ្នែកឱនមកមើលដែលគេអង្អែលនិងប៉ះពាល់
បម្បិញមិញ។
ជុងហ្គុក“ហឹុស! មានហើយ!” គេដកដង្ហើមមុខ ក្រហមងាំងមាត់បដិសេធទាំងចិត្តត្រេតត្រអាលចង់បាន។
ថេយ៉ុង“មិនមែនងាយបែបនិងទេ!” ស្នាម ញញឹមចុងមាត់លេចទ្បើងម្តងទៀត។ ច្រមុះស្រួចៗ ឈ្មុសឈ្មុលនៅកញ្ចឹងកមុននិងប្រើមាត់បឺតជញ្ចួកខាំច្បូតដល់ទ្បើងស្នាមក្រហមទុំ។
ជុងហ្គុក“ហឹស…” ភ្នែកចាប់ផ្តើមបិទតិចៗក ងើយទ្បើងទៅលើដើម្បីឲ្យរាងតូចស្រួលចាត់ការ។
ថេយ៉ុងអូសអណ្តាតមកលិឍទ្រូងមុននិងលេបត្របាក់ចុងស្រួចរបស់រាងក្រាស់។ ដៃលូកសសឹមៗ ចុះមកក្រោមប្រលេសខ្សែក្រវ៉ាត់រួចក៌រូតខោចុះ។ ថេយ៉ុងថើបប្រដេញតាំងពីដើមទ្រូងហាប់ណែនរហូតមកដល់ក្បាលពោះរួចគេក៌លាន់អណ្តាតមកលិឍលើសាច់ដុំកង់ៗដូចជាកូនឆ្មា! ដៃសុទ្ធតែសរសៃ លើកមកខ្ញាំសក់រលោងរបស់ថេយ៉ុងព្រោះតែការស្រើបស្រៀវ។
ជុងហ្គុក“អាស៎ៗ” ពេលដែលទទួលដឹងថាបាត ដៃក្តៅគគុកប៉ះពាល់ភាពរឹងមាំរបស់គេភ្លាមគេក៌ទទួលភាពសុខស្រួលភ្លាមដល់ថ្នាក់មិនអាចអត់និងថ្ងូរបាន។
ថេយ៉ុង“ធំបែបនេះយើងចូលចិត្ត!” គេសម្លឹង មើលភាពរឹងមាំដែលសាប់ដោយដៃខ្លួនទាំងធំទាំងវែងជារបស់ស្តង់ដារណា។
ជុងហ្គុក“អឹស...ដាក់ចូលមាត់ទៅ!” អ្នកណាទៅ ទប់បានលោកជិតផ្ទុះចេញមក្រៅហើយនៅសីុអារម្មណ៍ស្អីទៀត??
ថេយ៉ុង“អង្វរយើងទៅក្រែងល៎យើងធ្វើតាម!” គេបញ្ឈប់មួយភ្លេតហើយនិយាយទៅគេ។
ជុងហ្គុក“អត់ក៌អត់ទៅ!” គ្មានថ្ងៃអង្វរជាដាច់ ខាតគេសុខចិត្តប្រើដៃ។ ថេយ៉ុងក្តាប់មាត់ខ្នាញ់គេ ជាប៉ុនពេកមនុស្សស្អីបែបនេះ។
ជុងហ្គុក“អ្ហាស៎ៗ” មាឌតូចចាប់ភាពរឹងមាំមក លេបត្របាក់ចូលមកក្នុងមាត់ធ្វើចលនាយ៉ាងស្ទាត់ជំទាញអុកក្បាលចុះអុកក្បាលទ្បើងដៃមកកាន់គល់សាប់តិចៗ។ បានប្រហែកជាមួយសន្ទុះជុងហ្គុក ក៌ដល់គោលដៅបញ្ចេញសម្រេចពេញមាត់មាឌតូច។
ព្រូស ថេយ៉ុងខ្លួនប្រាណននោគករបស់ជុងហ្គុក ទៅលើពូកខ្មៅរលោងរបស់គេមុននិងទ្បើងទៅទ្រោបពីលើគេ។
ថេយ៉ុង“ឯងជារបស់យើងតែម្នាក់គត់ពីពេលទៅ គ្មានអ្នកណាមានសិទ្ធយកឯងចេញទៅយើងទេសូម្បីមួយជំហាន!” កែវភ្នែកខ្លាចសម្លឹងមើលទៅជុងហ្គុកទាំងដាច់ហាំងការពីពេលនេះប្រុសម្នាក់នេះជារបស់គេគ្មានអ្នកណាមានសិទ្ធិយកប្រុសម្នាក់នេះចេញពីគេទ្បើយ!
ជុងហ្គុក“ខ្ញុំមិនមែនជារបស់អ្នកទ្បើយ!”
ថេយ៉ុង“យើងនិងធ្វើឲ្យឯងក្លាយជារបស់យើង!” គេឱនមកលេវត្របាក់បបូរមាត់រាងក្រាស់ម្តងទៀតមុននិងខាំច្បូតសាច់បបូរមាត់ខាងក្រោមរបស់គេទាល់តែចេញឈាម។ ដៃរបស់ជុងហ្គុកក៌លើកមកហំ ព័ទ្ធចង្កេះតូចច្រលឹងរួចក៌ច្របាច់សាច់ទ្រគាករបស់គេតិចៗ។ ថេយ៉ុងឈ្មួសឈ្មុលកញ្ចឹងកគេសារជាថ្មី ម្តងទៀតរួចក៌អូសបបូរមាត់មកខាំញេញពាំសពេញពោះរបស់គេ។ វិនាទីចុងក្រោយគេក៌ចាប់កាន់ភាព រឹងមាំកំពុងតែខឹងរឹងឆ្កឺតមុននិងហើបគូទទ្បើងមកលើកបន្តិចរួចក៌ស៊កចូលទៅក្នុងភាពទន់ជ្រាយរបស់ខ្លួន។
ថេយ៉ុង“សឺត” ភ្នែកបិទឈឹងសង្រ្គឺតធ្មេញទាំង ភាពឈឺចាប់ពេញចន្លោះជើងឈាមចាប់ផ្តើមហូរមកតិចៗពេលសន្ទះតូចទទួលរងការប៉ះពាល់។
ជុងហ្គុក“ឈឺណាស់ហ្អេស?” គេសួរចម្អករាង តូចឃ្លានណាស់ឲ្យឈឺអញ្ចឹងចុះ។
ថេយ៉ុង“មិន!” គេតបទៅរាងក្រាស់យ៉ាងលឿន វិញចង្កេះក៌ចាប់ផ្តើមកម្រើកដើម្បីឲ្យជុងហ្គុកដឹងថាគេខ្លាំង។
ជុងហ្គុក“អ្ហាស៎ៗ” គេងើយក្បាលថ្ងូរ! ទោះបីគេ ជាថប់តែគេក៌មិនហត់ចាំតែដេកស្រួល។
ថេយ៉ុង“អ្ហាស៎ អ្ហឹសៗ” ទ្រូងពើងទ្បើងដៃយក មកច្រត់លើជង្គុងជុងហ្គុក។
ជុងហ្គុក“ហឹម ឲ្យខ្លាំង!” គេងើបមកអង្គុយមុន និងយកដៃចាប់កាន់ចង្កេះថេយ៉ុង។
ថេយ៉ុង“បានតើ អ្ហាស៎” គេលើកចង្កេះអុកកាន់ តែខ្លាំងដល់កប់គល់ចុងច្រមុះស្រួចរបស់ជុងហ្គុកប្រើមកឈ្មុសឈ្មុលកញ្ចឹងក៌មាឌតូចមុននិងដកដៃមួយមកច្របាច់ច្របល់ដើមទ្រូងរបស់មាឌតូចមេដៃនិងចង្អុលដៃប្រើមកឈ្លីចុងស្រួច។
ផ្លាប់ៗ សម្លេងកន្លែងផ្សារភ្ជាប់បានលាន់លឺពេលប៉ះ គ្នាលឺសូរផ្លាប់ៗជាសម្លេងដែលមាឌតូចប្រាថ្នាចង់លឺ។
ជុងហ្គុក“អ្ហាស៎” ផ្លាច់ៗ គ្រឺតខ្នាញ់និងគូទមួយ នេះណាស់មូលឲ្យណែនខ្តំ។
ថេយ៉ុង“ទះមក អ្ហាស៎” គេស្រែបទាមទារឲ្យ ជុងហ្គុកទះគេតាមអារម្មណ៍ដែលខ្លួនត្រូវការ។
ផ្លាច់ៗ អ្ហាសៗ អ្ហឹស! សង្រ្គាមស្នេហ៍ដ៌ក្តៅគគុក កើតទ្បើងជាបន្តរបន្ទាប់សម្លេងថ្ងួចថ្ងូរមួយអស់សម្លេងចេញពីបន្ទប់ធ្វើការលឺមកក្រៅជាសម្លេងដ៌ពិរោះ។
ទម្រាំតែដាច់ចិត្តឈប់នោះគឺជុងហ្គុកសន្លប់បាត់ទៅ ហើយនៅទ្បើយតែថេយ៉ុងតែកំពុងតែសម្អាតខ្លួននៅបន្ទប់ទឹក។
ថេយ៉ុងឈរនៅមុខកញ្ចក់សម្លឹងមើលមកខ្លួនឯង ដែលរាងកាយល្វែងលើពោលពេញទៅដោយស្នាមក្រហមជាំជាស្នាមដែលជុងហ្គុកបង្ករទ្បើង។ ស្នាមញញឹម ផុសទ្បើងដៃក៌លើកមកអង្អែលតិចៗ។
ឈូ ទឹកផ្កាឈូកបានបាញ់មកលើខ្លួនរបស់មាឌតូច ហូរពីលើរហូតដល់ក្រោមគេប្រើដៃដុះក្អែលថ្នមៗព្រោះខ្លាចខូចស្បែក។ ចំណាយពេលអស់ ៣០ នាទីមាឌតូច ដើរចេញពីបន្ទប់ទឹកទាំងខ្លួនននោគកដដែលគេឈរនៅមុខទូរមុននិងបើកយកខោអាវមកពាក់ដើម្បីទៅធ្វើការងារបន្តរ។
ថេយ៉ុង“គេងលក់ឲ្យស្រួលណា...សឺត” មុននិងទៅក៌ មិនភ្លេចផ្តល់ស្នាមថើបឲ្យប្រុសម្នាក់នេះដែល។
ស្គុត“អ្នកប្រុស!” គេនៅឈរនៅមុខទ្វារចាំថេយ៉ុងស្រាប់គ្រាន់តែឃើញថេយ៉ុងចេញមកគេឱនគោរពភ្លាម។
ថេយ៉ុង“ទៅ!” ពាក្យមួយម៉ាត់ដោយសោះកក្រោះ។ ស្គុតក៌ដំណើរចៅហ្វាយទៅ។
