Bilinmeyen Kullanıcı

32

Hastaneden çıktığımızda elimde, Caleb'ın ben uyurken getirdiği çikolatalardan bir tanesini tutup heyecanla ''Bunlara bayıldım. İşlerimizi bitirdikten sonra bunlardan daha fazlasını istiyorum.'' dememle Caleb Felix'e göz ucuyla bakarak ''Elbette. Senin istemen yeterli.'' deyip elini belime koyarak beni kendisine yaklaştırmıştı. Şaşkınlıkla ona bakmaya başladığımda Felix önümüzden giderek ne yapmamız gerektiğini anlatıyordu. 

''Öncelikle size iyi birer takım elbise bulmamız gerek. Binaya kendinizi fark ettirmeden girmenin tek yolu bu. Sizin için iki kart getireceğim, bunlar üst düzey çalışanların kartları. Bu kartlar sayesinde kapılardan giriş sağlayabiliyorsunuz. Size belli kapıya kadar eşlik edebilirim, sonra tamamen tek başına olacaksınız.'' 

Telaşla ''dur biraz, bizi o mayın tarlasında terk mi edeceksin?'' diye sorduğumda Felix gülen gözlerle bana bakarak ''Elbette hayır. Siz içeri girip beleği alırken ben Eren'e ulaşıp doğru kişilerle beraber sizi almaya geleceğiz. Belleğin sizde olması gerekli. Yoksa hiçbir şeyi kanıtlayamayız.'' dediğinde tereddütle Caleb'a baktım. Huzursuz bir şekilde başını çevirip ''Annie benimle gelemez. O dışarıda kalacak.'' demişti. Şaşkınlıkla ona bakarak ''Ne demek gelemem?'' diye sorduğumda Caleb kaşlarını çatmıştı. Belimdeki elini sıkarak ''Neredeyse vuruluyordun, bir tanesi seni boğdu ve en son seferde de neredeyse donarak ölüyordun. Sen orada savaşamazsın. Oraya girdiğimde belleği almam gerekse bile tüm dikkatim sende olacak.'' dediğinde Felix tereddütle bir bana bir Caleb'a bakıyordu. Ellerimi sıkarak ''Her neyse. Bunu sonra da konuşabiliriz. Şimdi nereye gidiyoruz?'' dediğimde Felix sonunda arabasının yanında durup kapıyı açarken ''Binin. Size takım elbise alacağız.'' diyerek koltuğa oturduğunda, arabada Kurabiye'yi görmemle heyecanla kollarımı açarak ''Kurabiye!'' diye bağırdım. Köpek de hızla kendisini kollarımı attığında deli gibi salladığı kuyruğu ve suratımı yalayan diliyle beni ne kadar özlediği belliydi. 

Ben koltuğa oturur oturmaz Kurabiye'nin iri başı göğsüme yaslandığında Felix aracı çalıştırmıştı. Sokaklarda sessizce ilerlerken rahatlıkla arkama yaslanarak ''Sonunda kimsenin bizi kovalamadığı sakin bir araba gezisi.'' dediğimde  Felix sakin bir şekilde ''Fazla uzun sürmez..'' demesiyle irkilmiştim. Caleb'in kaşları çatıldığında tereddütle ''Ne demek bu?'' diye sordum. Felix sanki gitmesi gerektiği yere karar vermiş gibi hızla aracın yönünü değiştirdikten sonra ''Belleğin içini açtınız, bilgileri biliyorsunuz. Ağzınızı kapalı tutmak isteyecekler. Tıpkı önceki olay gibi. Sizi öldürüp buna bir kaza süsü verecekler.'' dediğinde donup kalmıştım. 

Caleb ''Ne kadar zamanımız var?'' diye sorduğunda omu silkerek ''Bir hafta. Annie'nin üç gün boyunca hastanede kaldığını düşünecek olursak en fazla dört günümüz var. Sonra sizi bulmaya gelecekler.'' demesiyle bana yaslanan köpeğe daha sıkı sarıldım. 

Felix'in arabası durduğunda etrafa bakınmaya başladım. Sokakta yürüyen insanların giyimi o kadar iyiydi ki, üstümde bu kıyafetlerle oraya çıkmaktan biraz utanmaya başlamıştım. Felix kapıyı açarak ''Size takım elbise almamız gerek.'' diyerek  bir mağazaya ilerlediğinde bende peşine düşerek araçtan indim ve Caleb'ın elinden tutarak Felix'in peşinden koştum. 

İçerideki mankenlerin üstündeki farklı model ve renklerdeki takım elbiselerine bakarken Felix eliyle bize gelmemiz gerektiğini söyleyerek ''Beni takip edin.'' demesiyle Caleb başını çevirip ''Biz ne yapıyoruz?'' diyerek homurdanmıştı. Heyecanla ona bakarak ''Ajan Bay ve Bayan Smith gibi olacağız! Hadi!'' dediğimde bunu demem Caleb'ı mutlu etmişti.

Felix bir noktayı işaret ederek ''Bunları sizin için ayırtmıştım. Dener misiniz?'' dediğimde şaşkınlıkla takım elbiseye yaklaşırken ''Birkaç model deneriz sanıyordum.'' dememle Felix şüpheyle ''Neden? Bunları sizin için özel olarak diktirdim.'' demesiyle ağzım açık kalmıştı. Ona bakarak ''Sen ne yaptım dedin? Bizim için mi?'' dememle Felix'in bakışları bir an için Caleb'a kaydığında heyecanla takım elbiseye uzanarak ''Bu çok pahalı bir şeye benziyor.'' dedim.