Badly Hurt (Tyrant Series #1)

Chapter 7

"Where the hell are you?"

"Huh?" I felt my heart pounding as I heard his voice.

"I said, where the fuck are you, Trinity?" He asked again.

"U-uh. I'm at my house. ?" Bakit ba siya nagagalit?

"Why? You're not going to your class?"

"Obviously." I rolled my eyes, thankfully he won't be able to see it.

"Are you sick?"

"I'm not feeling well..."

Bigla naman niyang binaba yung tawag pagkatapos kong sabihin na masama ang pakiramdam ko. I just shrugged it off and then put my phone on my bed side table.

Nakatulog naman ako ng ilang oras dahil nang magising ako ay lunch time na. Sakto namang tinatawag na ako ni Manang Ida.

"Iha?"

"Bakit po, Manang?"

"Sa baba ka ba kakain o kung gusto mo jan ka nalang kumain?"

"Bababa nalang po ako Manang."

"Oh siya, sige." She said and she closed the door.

Pagkatapos nun ay narinig ko na ang mga yapak niya paalis. Bumangon naman ako at dumiretso sa aking banyo para maligo.

Nang nakababa na ako ay agad kong nakita ang mga pagkain na nakahanda na.

"Just eat with me, Manang, para naman po may kasabay ako." I told her.

"Naku, hindi na iha. Mamaya na lamang ako."

"Sige na po Manang. Madami din naman po itong pagkain, baka hindi ko din po 'to mauubos." Tumingin ako sa kanya ng parang nagmamakaawa. Napabuntong hininga na lamang siya at pumayag na ding sumabay sa aking kumain.

"Ay bago ko makalimutan, iha. May nag-iwan ng mga gamot at pagkain sa gate kanina." She said and my brows furrowed

"Huh? Who would leave some food and medicine outside?" I asked in confusion.

"Hindi ko din alam eh. Nakita ko nalang kasi yang mga iyan pagkadating ko galing palengke. Tinanong ko sa ibang kasambahay dito eh hindi din naman nila nakita kung sino." She explained.

"Baka naman po hindi sa atin yan, Manang."

"Naku iha, nakasulat ang pangalan mo dito oh."

Tinignan ko namang ang isang supot na may naglalamang pagkain at mga gamot. Meron ngang nakasulat na pangalan ko dito at may nakita din akong isang maliit na papel na nakadikit sa gamot.