Üzerimdeki uzun mu uzun elbise ile kaçıyordum koşuyordum durmaksızın...
Bu benim son kaçış hakkımdı, beni yakalamadan saklamam gerekiyordu. Ayağım acıyor ve ağrıyordu. Sonunda ormandan çıkış yolu görünmüştü.
Gördüğüm duvarlarla olduğum yere çöktüm.
...
HERKESE MERABAYINN !! Nasılsınız iyisinizz inşallah ? Yeni ve güzel olduğunu düşündüğüm bir bölümle daha karşınızdayım. Önemliii: Yeni Esved modelimiz bu medyada ki abimizdir, Bunu böyle bilene.
Keyifli Okumalar diliyorum herkese ^^ Bir de yorum yaparsanız hikaye hakkında beni mutlu edersiniz ❤ Medyadaki şarkı ile yazdım.
Sınır : 5 Vote
Geçmiş Z/ Hakim Bakış Açısı -Vedia Karışık
Vedia çokça Esvedin dediklerini düşünmüştü. Annesi Vedia'yı o kadar darlamıştı ki Vedia en sonunda Esved e tamam demişti. En azından annelerinin gönlü olurdu da Vedia biraz olsun rahatlardı. Ancak işler Vedia'nın istediği gibi olmamamıştı.
Kaçıyordum elimde onun yüzüğü, kalbimde korku ile...
Bir kaç saat önce... Dersler bitmişti yav çok rahatlamış ve Bir kahve içmek için kantine inmiştim. Telefonum çaldığı vakit baktığımda Esved arıyordu. Hemen telefonu açtım. -Alo Esved -Nur seninle görüşmek istiyorum da seni Cevdet alıp getirse. - nasıl olur ki şimdi bilemedim. -olur Nur sadece konuşacağız. -peki peki. Zaten derslerim bitmişti. - Tamam Nur bekliyorum seni. Telefonu kapattım ve sipariş ettiğim kahveyi aldım. Zeynoya mesaj çektim ve okuldan çıktım. Cevdet arabanın kapısını açmış beni bekliyordu. -Hoşgeldiniz yenge. -Hoşbulduk Cevdet. Haberin vardır Sungurun yanına gidiyoruz. Kafasını salladı ve arabayı çalıştırdı. Araba yolculuğunun uzun süreceğini bildiğimden çantamdan kitabımı çıkarttım ve okumaya başladım. Kitaba o kadar dalmıştım ki arabanın durduğunu daha yeni fark ediyordum. Saatime baktığımda tam bir saat geçtiğini fark ettim. Arabadan indim ve ikinci defa geldiğim eve girdim. Bedia hanıma gülümsedim. İçeriye de gördüğüm kişilerle bir şok olmadım değil. İçeride Esved ile konuşan cübbeli sarıklı bir adam vardı. Arkamdan gelen adım sesleri ile arkamı döndüm. Cevdet ve Paşa gelmiştiler. Gülümsedim. O da gülümsedi. -Esved yanıma geldi. Salondan biraz uzaklaşıp merdivenlere doğru yürüdüm. Esved derin bir nefes aldı. -Nur ailelerimizle konuştum dini nikahı erken kıymak için izin verdiler. -NE?! Ne diyorsun sen Esved?! Biz seninle bu şekilde anlaşmamıştık. ellerimle yüzümü sıvazladım. -Nur rahat etmek istiyorum lütfen, bu şekilde olmuyor! ellerimi yüzümden çektim . Şuan duygusal anlamda karmakarışıktım. Nasıl böyle bir şeye kalkışırdı hala aklım almıyordu... -Fikrimi sormadın Esved! Ne demek bu ya bu ortak bir karar olması gerekiyordu! - öyle ancak ben sen sevinirsin diye düşünmüştüm. Sevinmek mi hah! Nikahımızdan haberim olsaydı çokta sevinirdim. Gözlerinin içine baktım. Gözlerinde anlamlandıramadığım bir kararlılık ve istek vardı. Bu beni zora sokuyordu . —Esved nişanlılık dönemi rahat olmak için değil. Bahsettiğin şey normal nikah yerine geçecek biliyorsun değil mi?! Nişanlılık dönemi tanımak için tanımak illaki dokunmakla sarılmak ile olmaz ki! —öyle ancak- Ben ne dersem itiraz edecekti. Zaten annemler de düğün için üzerime geliyorlardı. Elimi kaldırdım. —Sus Esved madem karar vermişsin bana da uymak düşer. Gülümsedi ve elini ensesine götürerek kaşıdı. Gözüme küçük bir çocuk gibi gelmişti bir an. İstediğini yaptırmış ve buna sevinen bir çocuk...
—Elbise yukarıda giyinmen için. Kafamı salladım ve yukarı çıkmaya başladım. Üstümü giyindim çok zarif bir elbiseydi doğrusu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
