[omegaverse] , tamamlandı.
kurtlar ve insanların barış içinde yaşadığı bir devirde, insan park jimin - öğretmeni fizik asistanı kim taehyung'a aşık olur ; ufak bir düzeltme, alfa kim taehyung'a.
- texting, düz yazı
"Kaç bin yıllık hasretimin koncası, gözlerinden, gözlerinden öperim,
bir umudum sende, anlıyor musun?" - Ahmed Arif
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*******
"tanıdığım birine çok benziyorsun."
dili dolanarak konuşan taehyung, elindeki bardağı sert mermere bırakırken yarım yamalak gülümsedi. "çok geride kalmış birine."
"öyle mi?" diye fısıldadı diğeri, titreyen ellerini belli etmemek için önünde sıkıca birleştirdi. "neden o kadar eskide kaldı?"
"benim hatam." diyerek acıyla sızlandı alfa. "kendi hatamın bedelini ödüyorum."
"kendini neden affettirmiyorsun peki?"
taehyung kafasını kaldırarak yanındaki yabancıya baktı, diğerinin loş ortamda bulanıklaşan görüntüsünü netleştirebilmek için gözlerini kıstı genç alfa ancak bunun bir faydası olmadı. ağrıyan başını tekrar soğuk mermere yaslayarak içini çekti.
"nerede olduğunu bilmiyorum."
"eğer o yanında olsaydı... ona ne demek isterdin taehyung?"
alfa, yanında belirmiş olan yabancının kendi adını nereden bildiğini sormak aklının ucundan bile geçmemişti. sadece yüzünü çevirerek bu sefer yanağını yasladı şimdi ısınmış olan zemine. ardından kısık gözlerini yabancının ince siluetinde gezdirirken bir omegaya ait tatlı çiçeksi kokuyu alabiliyordu.
"sen... o musun?"
"ben..." diyerek sessizleşti omega. "eğer o olmamı istersen... o olacağım."
"jimin..." dedi taehyung ve elini uzatarak omeganın titreyen ellerini sardı tek eliyle. "jimin'im... bana geri mi döndün?" sonra da kendini durduramadan ağır bedeni omegaya doğru attı, "ne olur beni affet... ne olur aşkım. sensiz yapamıyorum... sensiz nefes alamıyorum, yaşamıyorum... her şeyim gitti... tüm renklerim, tüm seslerim... her şey seninle beraber kayboldu."
omeganın onun ağır bedenini desteklemeye çalışırken sessiz kalması taehyung'u daha da cesaretlendirirken ince parmakları jimin'in güzel hayalinin üzerinde dolandı. yumuşak yanaklarını okşadı önce, ardından nazikçe burnuna ve gözlerine dokundu. "seni o kadar özledim ki... bu özlemi anlatmaya kelimelerim yeter mi bilmiyorum, bunu anlatabilecek kelimem var mı onu da bilmiyorum. sensiz... ben hiç kimseyim. hiçbir şeyim. ne olur... affet beni. ne olur. sensiz yaşayamam."
"taehyung." dedi sızlanarak jimin, "bize bunu neden yaptın?"
"çünkü ben bir aptalım." diyerek ince bir hıçkırık kaçtı dudaklarından, "ama yine de... her şeye rağmen... benim küçük yıldızım, seni çok seviyorum. seni o kadar çok seviyorum ki -"
