[✓] ᴍɪᴅᴅʟᴇ ɴɪɢʜᴛ ʟᴏᴠᴇ » 𝘪𝘵𝘢𝘧𝘶𝘴𝘩𝘪

Five|Take Your Skateboard

"Kaykayın var mı Megumi?" Yuji bir yandan üst üste koyup düşürmemeye çalıştığı taşlara odaklanmışken bir yandan da Megumi' ye sorular yöneltiyordu.

"Var ama pek bilmiyorum kullanmayı. Neden sordun?"

"Hiiç. Merak ettim öylesine. Ben de öğrenmeye çalışıyorum da. Toge harika kaykay kayıyor, bana da biraz öğretmesini istemiştim." Megumi, Toge' nin kaykay kullanmasına şaşırmıştı. Bunu dile getirdiğinde Yuji hemen ona kaykayla nasıl hareketler yaptığını, ne kadar hızlı gittiğini, herkese tozunu yutturduğunu anlatmaya başladı.

Megumi kaykay sürmeyi severdi. İyiydi de. Ama Yuji' ye iyi olduğunu söylerse hemen ona bir kaç numara göstermesi için yalvarmaya başlayacağını biliyordu. Bu yüzden sessiz kalmayı tercih etti. Doğru bir karar aldığını düşünüyordu sürekli. Yuji iki parmağını kaykay süren bir insanın ayaklarıymış gibi yapıp Toge' nin nasıl numaralar yaptığını anlatıp duruyordu.

Anlatırken gözlerinin parıldadığının farkındaydı Megumi. Fazla heyecanlanıyordu ve bir çocuk gibi anlatıyordu her şeyi. Büyük bir hayranlıkla o hareketleri taklit etmeye çalışırken sürekli araya "Keşke ben de yapabilseydim!" gibi laflar sıkıştırıp devam ediyordu.

Mutluydu Megumi, uzun zamandır ilk kez gerçekten gülümsüyordu. Yuji ile yaptıkları sahil buluşmalarının ruhuna iyi geldiğini anlaması çok da uzun sürmemişti. Ertesi akşam olsun istiyordu. Sonraki de... sonraki de... hatta bir sonraki de... her gece tekrarlamak istiyordu bunu.

Evdeki o cehennemi andıran atmosferden kopup burada Yuji' nin başından geçenleri dinlemek her şeyden daha eğlenceliydi onun için. Babası ve üvey annesinin kavgalarını dinlemek zorunda kalmıyordu. Başına yıkılan onca sorumluluk için kafa yormasına gerek kalmıyordu. Üvey annesinin memnuniyetsiz ve gıcık tavırlarına katlanmak zorunda kalmıyordu.

Megumi için burası huzur bulabildiği yegane mekandı.

"...sonra Toge gibi hareket yapmaya çalışırken düştüm ve kalçamı kırdım. Üç hafta alçıda kaldı!"

Megumi minik bir kahkaha atıp, vaz geçmediğini gördüğünde hayran dolu bakışlar attı Yuji' ye. "Senin yerinde olsam çoktan pes etmiştim."

"Hiç pes eder miyim? Daha da çok merak sardım!"

"İnan bana tahmin edebiliyorum..."

Yuji tam başka bir şey anlatmak için ağzını açmıştı ki, Satoru' ların evinden çıkmış kendi evlerine doğru ilerleyen çocukları gördüğünde hemen oturdukları büyük kayanın altına saklandı. Megumi neler döndüğünü anlamazken şaşkınca ayaklarının altındaki çocuğa baktı. Yuji işaret parmağını dudaklarına götürüp "şşşşt" yaptıktan sonra, Megumi bir şeylerle uğraşıyormuş gibi yapıp diğerlerinin eve girmesini bekledi. Kapı kapandığında Yuji' ye doğru onaylarca kafasını salladıktan sonra oğlan, kayanın arkasından çıkıp derin bir "oh" çekti.