Part - 26

3.3K 333 55
                                    

(Zawgyi)

ေလယာဥ္ဆိုက္သြားေတာ့ ယြန္းဂီလည္း သူ႕ပခံုးေပၚမွာမီွကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ကေလးငယ္ကို လႈပ္ႏိႈးရေတာ့တယ္...။ ဒီရက္ပိုင္းမွာ စိတ္ပင္ပန္းခဲ့ရတဲ့ကေလးငယ္ဟာ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြေတာင္ ေပ်ာက္လုနီးပါးျဖစ္ေနေလၿပီ...။

"ကေလး... ထေတာ့ေနာ္... အိမ္ေရာက္မွျပန္အိပ္ခ်င္အိပ္"

"အင္... ေရာက္သြားၿပီလား...?? ျမန္လိုက္တာ"

တကယ္ေတာ့ အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီးၾကာတာကို ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ဂ်ီမင္းတစ္ေယာက္ မသိတာပါ...။ ယြန္းဂီကေတာ့ ဘာမွမေျပာဘဲ ခပ္ဟဟရယ္ေမာေနရင္း သူ႕အိတ္ေလးနဲ႔ ကိုယ့္အိတ္ကို အတူတူေရာကိုင္ကာ တစ္ဖက္ကလည္း သူ႕လက္ေလးကိုဆြဲၿပီး ေလယာဥ္ေပၚကေန ဆင္းဖို႔ျပင္လိုက္တယ္...။

"ဝါး... ေလဆိပ္ႀကီးကလည္း လွလိုက္တာ"

ျမင္ျမင္သမွ်ကို အထူးအဆန္းလုပ္ကာ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ လိုက္ေငးေနတဲ့သူေလးကို ေခ်ာ္မလဲေစရန္ ယြန္းဂီေသခ်ာထိန္းကိုင္ထားရတယ္...။ ဟန္မေဆာင္တတ္တဲ့အက်င့္ေလးက သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနေတာ့တာပဲ...။

"ကိုကိုယြန္းဂီ... ကြၽန္ေတာ္တို႔ luggage ေတြေရာဟင္...??"

"လာသယ္သြားၿပီေလ... ကေလးသတိမထားမိဘူးလား... ကိုယ္တို႔စီးတဲ့ေနရာက VIP Class ဆိုတာ"

ထိုအခါမွ ဂ်ီမင္းေလးခမ်ာ တအံ့တဩနဲ႔မ်က္လံုးေလးျပဴးၾကည့္လာတယ္...။ ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္တယ္...။ ေလယာဥ္ထိုင္ခံုေတြက အရမ္းက်ယ္ၿပီး သက္ေတာင့္သက္သာရိွတဲ့အျပင္ service ကလည္း ေတာ္ေတာ္မိုက္တယ္ေလ...။

"အဲ.. ေနပါဦး... ဒါဆိုထယ္ေယာင္းက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ပိုက္ဆံေတြအမ်ားႀကီးသံုးလိုက္တာပဲ... ဒီေလယာဥ္လက္မွတ္က သူဝယ္ေပးလိုက္တာေလ"

ထယ္ေယာင္းကိုအားနာေနဟန္နဲ႔ မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖစ္သြားျပန္တဲ့ ဂ်ီမင္းကို ယြန္းဂီအသည္းယားစြာနဲ႔ ႏွာေခါင္းထိပ္ေလးကိုလွမ္းဆြဲကာ စလိုက္တယ္...။

"ကိုယ္သူ႕ကို တစ္ခုခုျပန္ဝယ္ေပးလိုက္မယ္... ဟုတ္ၿပီလား...??"

"ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ကိုကိုယြန္းဂီ ပိုက္ဆံေတြပိုကုန္..."

Chemistry Between Us (Completed) Where stories live. Discover now