Part - 2

3.8K 405 43
                                    

(Zawgyi)

မနက္စာစားဖို႔ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာေတာ့ မျမင္မေတြ႕ခ်င္တဲ့မ်က္ႏွာ၂ခုေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းႏွာေခါင္း႐ံႈ႕မိတယ္...။ ဒါေပမယ့္လည္း ေျပာခြင့္မသာတဲ့အေျခအေနမို႔ ခံုလြတ္တစ္ခုမွာသာ ဝင္ထိုင္လိုက္ရတယ္...။

"သား ဂ်ီမင္းေလး... ထည့္စားေနာ္ အားမနာနဲ႔"

"ဟုတ္ကဲ့ အိုမား"

လင္ပါသားကို ဂ႐ုတစိုက္လုပ္ျပေနတဲ့အေမ့ကိုလည္း ထယ္ေယာင္းစိတ္နာခ်င္မိတယ္...။ သူတို႔ညီအကိုကိုက်ေတာ့ အလုပ္မအားဘူးအေၾကာင္းျပၿပီး အၿမဲပစ္ထားၿပီးေတာ့...။

မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခံုမွာထိုင္ေနတဲ့ ဂ်ီမင္းကို မေက်မနပ္နဲ႔စိုက္ၾကည့္ေနတုန္းမွာပင္ သူ႕ထမင္းပန္းကန္ေပၚေရာက္လာတဲ့ ၾကက္ဥလိပ္ေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ သူ႕ကိုၿပံဳးျပေနတဲ့ ကိုႀကီး...။ ကိုႀကီးပဲေကာင္းတယ္...။ သူတို႔နဲ႔လည္း အဆင္ေျပေျပေနတတ္ၿပီး ထယ္ေယာင္းကိုလည္း ဝတၱရားမျပတ္ဂ႐ုစိုက္ေပးတယ္...။

"သားတို႔ ေက်ာင္းသြားမယ္ဆိုရင္ အတူတူသြားၾကေနာ္... အိုမား ဒ႐ိုင္ဘာလီကို ေျပာထားတယ္"

အျမင္ကတ္ပါတယ္ဆိုတဲ့သူနဲ႔မွ ကားတစ္စီးတည္းစီးကာ ေက်ာင္းတက္ရမယ့္အေရးကိုေတြးမိေတာ့ ထယ္ေယာင္း ေသခ်င္စိတ္ေပါက္သြားတယ္...။

"ရပါတယ္အိုမားရဲ႕... ကြၽန္ေတာ္က ဘက္စ္ကားနဲ႔ပဲသြားေနက်ပါ"

"ဘယ္ဟုတ္မလဲ ဂ်ီမင္းေလးရဲ႕... ထယ္ေယာင္းလည္း ေက်ာင္းသြားမယ့္အတူတူ ၂ေယာက္အတူတူသြားေတာ့ ပိုမေကာင္းဘူးလား... ညီအကိုေတြလည္း ပိုရင္းႏီွးသြားတာေပါ့"

"ဒါေပမယ့္......"

ဂ်ီမင္းဘာမွဆက္မေျပာရဲဘဲ သူ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာထိုင္ေနတဲ့ ထယ္ေယာင္းကိုလွမ္းၾကည့္မိေတာ့ စိမ္းကားတဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စံုနဲ႔ ရင္ဆိုင္မိလိုက္တယ္...။ သူ ထယ္ေယာင္းကိုေၾကာက္မိတယ္...။ သူ႕ေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းအဆင္မေျပမွာကိုလည္း စိုးရိမ္တယ္...။

"သား..ထယ္ေယာင္း.. ကိုယ့္အကိုကို ဘယ္လိုႀကီးၾကည့္ေနတာလဲ... အဲလိုႀကီးစိတ္မပုတ္ရဘူးေလေနာ္... အိုမားမႀကိဳက္ဘူး"

Chemistry Between Us (Completed) Where stories live. Discover now