Chemistry Between Us (Completed)

Part - 5

(Zawgyi)

ကားအျဖဴေရာင္ေလး ေက်ာင္းဝန္းထဲကိုခ်ဳိးေကြ႕ဝင္လာၿပီးေနာက္ ခဏအၾကာတြင္ထိုးရပ္လိုက္ေလတယ္...။ ကားေပၚကေန ေက်ာပိုးအိတ္ကိုလြယ္ စာအုပ္ေတြကိုေပြ႕ပိုက္ရင္း မ်က္ႏွာေလးကိုတခ်က္ပင့္တင္ကာ ဂ်ီမင္းဆင္းလာခဲ့လိုက္တယ္...။

"ေက်းဇူးပါေနာ္ ဦးေလးလီ"

"ရပါတယ္ကြာ... ညေနလည္း ပံုမွန္အခ်ိန္ပဲမလား"

"ဟုတ္ကဲ့..."

ဦးေလးလီက ကားေလးကိုျပန္ေမာင္းထြက္သြားၿပီမို႔ ဂ်ီမင္းလည္း စာသင္ခန္းဆီသို႔ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္ေလးပဲ ေလွ်ာက္လာခဲ့လိုက္တယ္...။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို ေငးေမာတတ္တဲ့အက်င့္မရိွတာေၾကာင့္ ေခါင္းေလးငိုက္စိုက္ငိုက္စိုက္နဲ႔သာ ေလွ်ာက္လာခဲ့လိုက္တာ တစံုတစ္ေယာက္က သူ႕နာမည္ကိုလွမ္းမေခၚခင္အထိေပါ့...။

"ဂ်ီမင္းနီ....!!!!"

နားထဲစြဲေနတဲ့အသံခ်ဳိေလးေၾကာင့္ သူခ်ာခနဲလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေဝးကေနသူ႕ကိုလက္လွမ္းျပေနတဲ့ ေဂ်ာင္ကု...။ ေဘးမွာလည္း တျခားသူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္ ပါလာေသးတယ္...။ ၿပီးေတာ့မွ ေဘးကသူငယ္ခ်င္းေတြကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၿပီး ဂ်ီမင္းရိွရာကို အေျပးေလးေရာက္လာျပန္တယ္...။

ပံုသြင္းမထားတဲ့ဆံပင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြက သူခုန္ေပါက္ေျပးလႊားတိုင္းမွာ ေလမွာလြင့္ပ်ံလို႔ေနတယ္...။ ဂ်ီမင္းရဲ႕မ်က္လံုးထဲမွာေတာ့ အနီးအနားပတ္ဝန္းက်င္မွ သက္ရိွသက္မဲ့အားလံုးကို မျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူ႕ေရွ႕ကနတ္သားေလးကိုသာ သတိလက္လြတ္ေငးေမာေနမိတယ္...။

"ေရာက္လာၿပီလား... စာအုပ္ေတြေပးေလ... ေလးေနမွာေပါ့"

ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ လက္ထဲကစာအုပ္ေတြကို ဆြဲယူသြားတဲ့ေဂ်ာင္ကုေၾကာင့္ ဂ်ီမင္းၾကည္ႏူးရျပန္တယ္...။ ေဂ်ာင္ကုက ႐ုပ္လည္းေခ်ာသလို စိတ္ထားလည္းေကာင္းတာေၾကာင့္ သူ႕ကိုခင္ခ်င္ၾကတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပဲေလ...။ ေက်ာင္းေျပာင္းလာတာမၾကာေသးေပမယ့္လည္း သူနဲ႔ခင္တဲ့သူေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မ်ားလာခဲ့တယ္...။

ဒါေပမဲ့လည္း တစ္ခုၾကည္ႏူးရတာက ေဂ်ာင္ကုက လူတိုင္းနဲ႔တရင္းတႏီွးေပါင္းေပမယ့္ သူနဲ႔အၿမဲတတြဲတြဲရိွသူက ဂ်ီမင္းတစ္ေယာက္တည္းပဲေလ...။ သူကလည္း တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြ ေဘးမွာရိွေနပါေစ ဂ်ီမင္းကိုျမင္လိုက္တာနဲ႔ သူတို႔ကိုထားခဲ့ၿပီး ဂ်ီမင္းဆီကိုပဲ အေျပးလာေနက်...။ ခုနကလိုေပါ့...။