Where do broken hearts go? {N.H.}

60

Niall p.o.v

"Als ze wakker zou worden zijn er alsnog nadelen. Ze kan bijwerkingen krijgen. Die bijwerkingen komen van de medicijnen te we haar geven om al haar wonden laten genezen. Verdere informatie komt later."

Zei de arts en stond op.

"U mag nu naar haar toe." zei hij.

Ik knikte bedankte hem en liep terug naar de bankjes waar iedereen op me aan het wachten was.

"En?" vroeg Louis.

"Uhm.. Er is een kans dat ze dit gaat overleven maar we moeten er rekening mee houden dat niks zeker is. Ze krijgt medicijnen voor haar wonden die als ze ooit zou wakker worden bijwerkingen kunnen geven. Meer info heb ik nog niet gekregen."

"Oh ja we mogen naar haar toe. 2 tegelijk."

"Wie gaan eerst?" vroeg Harry.

"Laat Niall anders eerst even alleen." stelde Eleanor voor

Iedereen leek er mee eens te zijn.

"Thanks El." zei ik dankbaar

"No problem" zei ze en gaf me een knipoog.

Ik liep naar de deur met trillende handen.

Ik was zenuwachtig.

Zenuwachtig voor wat ik zo zou aantreffen.

Ik duwde de deurklink naar beneden en duwde de deur vooruit.

De deur ging achter me dicht en ik liep een paar passen naar voren.

Daar lag ze dan aan veel apparaten.

Er piepte van alles maar ik trok me er niks van aan.

Megan lag aan een groot zuurstof en hart apparaat. Ik keek naar haar gezicht.

Op haar voorhoofd dat een grote wond.. Net zoals op haar been en rechter arm.

Dit is mijn schuld.

Als ik eerder tegen haar had gezegd dat we op tour gingen was ze niet weggerend en niet in de zee beland.

Haar gezicht was erg bleek en op haar mond lag een zuurstof kapje.

Het was raar gezicht om haar zo te zien..

Zou ze ooit uit deze coma komen?

Hadden we nog een toekomst samen?

Zullen we ooit trouwen?

Ooit een Mini Megan en Niall krijgen?

Anderhalf jaar geleden spookten precies dezelfde vragen door mijn hoofd.

Toen was ze ontvoerd.

En nu ligt ze in coma.

Komt dit door mij?

Sinds ze mij kent zijn deze 2 dingen gebeurd.

Ik had haar beloofd om haar te beschermen.. In goede en slechte tijden.

Dat heb ik voor de tweede keer weer niet voor elkaar gekregen.

Verdomme Niall..

Ik was kwaad op mezelf. En hoe meer ik er aan dacht hoe schuldiger ik me voelde.

Dat was mijn schuld! Ik had dit kunnen voorkomen. Ik had haar in leven kunnen houden.

"Megan?" vroeg ik. Ik wist dat ik sowieso geen antwoord terug zou krijgen maar ik wou het proberen. Je weet maar nooit.

"Megan, alsjeblieft laat me niet alleen..

Ik hou van je."

Er rolde een traan over mijn wang.

Dit zouden een aantal erg emotionele weken of zelfs maanden gaan worden.

Ik pakte haar handen voorzichtig vast.

"Ik blijf bij je."

Dit meende ik. Ik ging dit ziekenhuis niet verlaten zonder megan. Zelfs als het een jaar zou duren. Ik liet haar niet alleen.

_

"Niall?" Ik schrok op uit mijn slaap en keek naar megan.

Ze lag nogsteeds hetzelfde als toen ik in slaap viel.

Ik keek naast me en zag dat Liam er stond.

"Oh hey." zei ik en hij ging naast me zitten.

"Ze komt vast wel bij niall, je weet hoe ze is' zei hij

"Maar als ze nou nooit meer bij komt dan moet ik een grote beslissing nemen.."

"Daar moet je niet aan denken. Misschien loopt het wel heel anders af." zei Liam en klopte op mijn schouder.

"Zullen we maar naar huis gaan? We zijn allemaal kapot en het is tenslotte al half 3 'snachts " vroeg hij.

"Nee ik blijf hier."

"Zeker weten?" vroeg hij

Ik knikte mijn hoofd en drukte het knopje in om een verpleegster te laten komen.

Binnen een minuut ging de deur open en stapte er een verpleegster naar binnen.

"Goedenavond! Waarmee kan ik u van dienst zijn meneer...?"

"Horan" zei ik en ze knikte

"Zou ik hier kunnen overnachten?" vroeg ik

Ze knikte en liep naar de muur aan de linkerkant van de kamer. Ze klapte een bed uit en legde er een deken en kussen op.

"Bedankt."

"Geen probleem meneer Horan." lachte ze en liep de kamer uit.

"Dan zien we je morgenvroeg oké?" vroeg Liam

"Is goed." zei ik

"Morgen nemen we wat spullen mee. Tot morgen." zei hij en verliet de kamer.

Ik maakte mijn bed op die naast die van Megan stond en ging nog even naast haar bed staan.

"Goodnight babe." zei ik en gaf haar een kus op haar wang.

Om geen antwoord terug te krijgen was toch een raar gevoel. Ik ging in bed liggen en staarde naar het plafond.

Het piepende geluid maakte me gek maar ik moest er aan gaan wennen.

Ik bleef hier waarschijnlijk nog voor een lange tijd..

__

HEEY BABES!
Lees even het bericht op mijn account!!
Ik heb nu niet elke Dag meer een hoofdstuk!
Alleen op dinsdag donderdag zaterdag en zondag komt nu een hoofdstuk!
Xxxx