Where do broken hearts go? {N.H.}

70

Megan p.o.v

Het geluid van een deurbel maakte me wakker. 8:34 AM

"Nee." hoorde ik een stem op de gang sissen.
"Jawel" zei een andere stem op een hardere toon.

Wat nu weer?
Ik rolde mijn ogen en pakte mijn oude badjas van de stoel. Met tegenzin liep ik naar de deur en opende hem.

"Wat is hie- niall?"
Mijn gezicht was ongeveer twintig centimeter verwijderd van Niall's gezicht.

"Megan" zei hij zacht.

"Misschien is het beter als je gaat." zei zayn die achter hem stond.

"Ik wil gewoon praten." zei hij

"Dat kan later." zei zayn.

Niall zuchte en draaide zijn rug naar me toe om vervolgens richting de trap te lopen.

"Wacht." zei ik

"We kunnen praten." voegde ik toe.

"Megan...?"

"Nee, is goed Zayn." en gebaarde dat hij weg kon gaan.

Niall draaide zich weer naar me toe en keek me aan.

"Megan het spi-" begon hij
"Ik heb geen medelijden nodig.. Ik wil gewoon een uitleg." kapte ik hem af.

Sloeg mijn armen over elkaar liep mijn kamer in en ging zitten op het bed.

"Waarom ben je zo veranderd sinds ik er weer ben Niall?" vroeg ik aan hem.

Hij ging tegenover me staan en schoof wat met zijn voeten.

Was hij zenuwachtig?

"Nou... Uhm."

"Ja?" vroeg ik door.

"De ontvoering je coma.. Het werd me allemaal gewoon teveel. Elke keer als je weg bent realiseer ik me dat het mijn schuld is. Het zet mee aan het denken. Misschien waren al deze dingen niet gebeurd als je mij niet had leren kennen. Je had een veel beter leven kunnen leven met iemand die je niet 2 keer bijna om het leven brengt. Iemand die zijn beloftes na zou komen.. Iemand die je alles verteld voordat iemand anders dat doet. Iemand die niet voor Paparazzi en fans zorgt als je gewoon een simpele wandeling wil maken op een zomeravond. Iemand die je een gewoon leven kan bezorgen megan.."

"Maar ik vind dit leven juist perfect Niall."

"Waarom? Het bezorgt je alleenmaar stress."

"Nou en.. Ik heb jou. We hebben elkaar. Dat maakt dit leven juist perfect." zei ik eerlijk.

Ja het was even wennen om zo'n leven te beginnen.. Maar ik heb naast een paar minder leuke ervaringen de beste jaren van mijn leven gehad. Beter dan een leven met iemand die me uiteindelijk toch bedroog.

"Vind je?" vroeg hij onzeker.

"Ja! Onze relatie is iets minder deze tijd maar daar kunnen we aan werken."

"Klopt, om daar even op in te gaan.. Hou deze avond vrij oké?"

Ik knikte en voelde bloed naar mijn wangen stromen.

"Zie ik je.. Thuis?" Vroeg hij

"Ja" zei ik met een glimlach.

Hij liep naar me toe en drukte een kus op mijn mond. "Tot straks."
Hij trok de deur achter zich dicht en verliet de kamer.

Niall maakte me zorgen om mij? Blijkbaar vind hij zichzelf niet goed genoeg.
Niall heeft het zelf al moeilijk genoeg. De papz fans, alle druk die het management op hun legt.

"Niall wacht!" riep ik hem na

De deur ging langzaam open en niall zijn hoofd kwam achter de deur vandaan.
"Jaaaa?" vroeg hij en er ontstond een grijns op zijn gezicht. Ik grinnikte om het gezicht dat hij trok terwijl hij wachtte op mijn vraag.

"Wanneer begint jullie tour?"

"Juni, nog 2 maanden" zei hij.

"Voor hoelang?"

"Een paar weken. We moeten de Europa tour afmaken."

"Gaan we naar?"

"Ja we gaan naar Amsterdam." grinnikte hij.

"Sirieus!!" riep ik blij.

"En ja.. Je gaat mee." Hij gaf me een knipoog en sloot de deur.

Voor het eerst in 6 jaar weer terug naar Nederland.. Eindelijk.

Ik gooide mijn badjas uit en liep naar mijn tas om kleren te pakken.
Ik pakte mijn skaterskirt en een lila top en kleede me aan. Voordat ik de kamer verliet pakte ik nog snel mijn witte vest van het bed.

Ik liep naar beneden en deed mijn slippers aan en deed de deur open.

"Waar ga jij heen?" Liam stond me aan te kijken vanaf de bank.

"Ik ga even een wandeling maken." zei ik

"Moet ik mee? Ik denk niet dat Niall het heel fijn vind als je alleen gaat." zei hij en stond op van de bank.

"Ik blijf in de buurt."

"Doe je voorzichtig?" vroeg hij

"Liam..."

"Sorry.. Ik wil gewoon dat je ongedeerd terugkomt." gaf hij toe

"Ik ben zo terug oké?"

Hij knikte en ik sloot de deur achter me dicht.

Ik liep naar het tuinhek aan het eind van het zwembad. Met veel kracht maakte ik het open en liep het pad op bedekt met kiezelstenen. Het pad van zo ongeveer 300 meter liep best schuin naar beneden maar eindigde op het prachtige witte strand.
Ik gooide mijn slippers uit en zette mijn voeten in het zand.

De perfecte manier om je dag te beginnen.

___

HEEEEEEEY BABES

IK HOU VAN JULLIEEE <3
HAPPY EASTER BABESSS