Zawgyi
14
"ဆီးသီးတုတ္ထုိးသုံးေခ်ာင္း၊ ေငြတစ္စ ေငြတစ္စ"
"အစ္မ ဒါေလးက ဘယ္လုိေရာင္းလဲ"
"ေပါက္စီပူပူေလးေတြရမယ္..."
ေစ်းလယ္ေခါင္မွ ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားသံေတြလုိမ်ိဳး ထူးဆန္းလွတဲ႕ အသံေတြဟာ နားထဲမွာ ဆူဆူညံေနတယ္။ ေရွာင္းက်န္႔ဟာ မူးေနာက္ေနတဲ့အတြက္ နားထင္ကုိအသာဖိလုိ႔ ထလုိက္တယ္။ မ်က္ဝန္းေတြဟာ က်ိန္းစပ္ေနတဲ့အတြက္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္မဖြင့္ႏုိင္။ အားျပဳၿပီးဖြင့္လုိက္တဲ့အခါ မရင္းႏွီးတဲ့ဒီေနရာဟာ သူခုနကလဲေလ်ာင္းခဲ့တဲ့ ေက်ာက္ဂူထဲမွာမဟုတ္ေတာ့။ ေသခ်ာတည္ေဆာက္ထားတဲ့ အခန္းတစ္ခန္းထဲမွာ။
သူ အေတာ္အံ႔ၾသသြားရတယ္။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ ရိေပၚဟာ သူ႔နားေလးမွာ ငုတ္တုတ္ေလးထုိင္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္ေနရွာတယ္။
သူတုိ႔ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ။ ခုနက ၾကားတဲ့အသံေတြကေရာ။
"ရိေပၚ... ရိေပၚ"
ရိေပၚကုိ အသာလႈပ္ႏႈိးလုိက္ေတာ့ ႏုိးလာတဲ့ရိေပၚဟာ ေရွာင္းက်န္႔ကုိ ပ်ာပ်ာသလဲ ေပြ႔ဖက္ေတာ့တယ္။ ၿပီးမွ ႏွဖူးေတြနဲ႔ လည္ပင္းေတြကုိ သူ႔လက္ေတြႏွင့္ လာစမ္းတယ္။ စိတ္ခ်သြားရေတာ့အေနအထားေရာက္မွ ရိေပၚဟာ ေရွာင္းက်န္႔ကုိ ၿပံဳးျပလာတယ္။
"ရိေပၚ... ငါ့ကုိဘယ္ေခၚလာတာလဲ"
ရိေပၚဟာ ဘယ္လုိေျဖရမွန္းမသိ ၿငိမ္သက္သြားတယ္။ ထုိအခ်ိန္ သူတုိ႔ရွိေနတဲ့အခန္းရဲ႕တံခါးကုိ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ဖြင့္လာတယ္။ ဝင္လာတဲ့သူဟာ အသက္အႀကီးႀကီး အဘုိးႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ ထုိအဘုိးႀကီးရဲ႕လက္ထဲမွာ ဆန္ျပဳတ္တစ္ခြက္နဲ႔ ောအေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ႕ ေဆးတစ္ခြက္ကုိ ေတြ႔ရတယ္။
"လူကေလး ႏုိးလာၿပီလား။ ေရႊဝါေရာင္ေကာင္ေလး ဖယ္ဦး။ ငါမင္းေကာင္ေလးကုိ ေဆးတုိက္ဦးမယ္"
ထုိအဘုိးဟာ ေရွာင္းက်န္႔အနားထုိင္လုိက္တယ္။
ေရွာင္းက်န္႔က နားမလည္တဲ့မ်က္ဝန္းေတြႏွင့္ၾကည့္ေတာ့ အဘုိးက ရယ္တယ္။
"မင္းက သတိလစ္ေနေတာ့ ဘာမွမသိတဲ့ပုံပဲ။ ဒီေရႊဝါေရာင္ေကာင္ေလးက မင္းကုိထမ္းၿပီးေခၚလာတာ။ ငါေမးတာလည္း ဘာမွမေျဖဘူး။ မင္းကုိအတင္းထုိးထည့္ၿပီး ငုိေနလုိ႔ ငါလဲ ေဆးကုေပးလုိက္တာ။ သူကထူးဆန္းတယ္ေနာ္ ဆံပင္ေတြကေရႊေရာင္ေတြ"
YOU ARE READING
Real or Fictional { COMPLETED }
FanfictionYizhan Warning : Historical Drama မႀကိဳက္သူမ်ားမဖတ္ရ။
