MehpareHastaneye geldiğimizde Akın'ın yoğun bakımda olduğunu öğrenmiştim. Şimdi de camın arkasında uyuyan sevgilime bakıyordum. Ayşe anne yanıma geldiğinde yandan ona bakmış geri Akın'a bakmaya dönmüştüm.
"Kızım hadi gel otur dinlen biraz."
"Oturduktan sonra bir şey olursa. Yanında olmak istiyorum."
"Torunum için dinlen bari."Bebeğimden bahsedince arkamda duran sandalyeye oturdum. Celasun elinde tost ve meyve suyuyla gelmiş bana uzatmıştı. Kafamı iki yana salladığımda Sultan anne elini karnıma koymuştu. İstemeye istemeye tostumu yemeye başlamıştım. Karşı koltuğumda oturan Karaca ve Ayşe anneye baktığımda yediğim tost ağzımda büyüdüde büyüdü meyve suyumu içtiğimde zorda olsa yutmuştum.
Doktorlar içeri girdiğinde ayağa kalkmış cama bakmaya başlamıştık. Doktor dışarı çıktığında uyandığını ama yoğum bakımda kalmasını istemişti. Görmek istediğimizi söylediğimizde kısa sürede görmemizi izin vermişti. Ayşe anneye baktığımda ilk sen gir demiştim. Ayşe anneden sonra ben girdim. Akın'ın yanına yaklaşıp elini tuttum gözleri bana çevirince gülümsedi.
"Ay parçam!"
"Civcivim iyi misin?"
"Seni gördüm ya çok iyiyim,kızım nasıl?"
"Babasına bir şey olduğunu duyunca çok korktuk."
"Korkmayın hayatlarım."Elini öpüp Akın'a bakmaya başladım yorgun gözlerle bana bakıyordu.
"Bizi bırakma Akın, gittme olur mu?"
"Gitmem!"Gözümden bir damla serbest kaldığında hemen silmiştim.
"Ben dışarda seni bekliyor olacağım. Seni görmek isteyenler var."
Dudağından öptükten sonra dışarı çıkmıştım. Benden sonra Karaca, Cumali abi,Yamaç abi girmişti ve en son Efsun. Yamaç abiye sorduğumda şifalı elleri olduğunu söylemişti. Pek inanmazdım ama umarım işe yarardı.
Ertesi sabah doktor inanılmaz bir şekilde Akın'ın iyi olduğunu normal odaya alınacağını söylediğinde sevinmiştim. Efsun'a bir can borçluydum. Akın'ın yanına giderek ona yardımcı olmaya çalışıyordum ama karnım izin vermiyordu bu yüzden Ayşe anne yardım ediyordu. Gecede artık burda kalmanın bir anlamı olmadığı için Akın'ın yanında annesi kalacağı için eve gitmiştim.
Sabahtan beri sancılarım tutuyordu. Akın bugün hastaneden çıkacaktı. Tam iyileşmeden Yamaç abi çıkartmamıştı hastaneden. Kahvaltı yaptıktan sonra salona değilde bahçeye çıktım. Kar yağmıştı havayı içime çektiğimde karnıma giren sancı ile çığlık attım. Efsun yanıma koştuğunda kolunu sıkıca tuttum.
"Ne oldu Mehpare?"
Bacaklarımdan hissettiğim sıcaklık ile suyumun geldiğini anladım.
"Doğruyorum!"
Arkamızda duran Damla abla kolumda tutarak içeri götürdüler beni Sultan anneye söyledikten sonra hastaneye gitmiştik. Beni doğuma aldıklarında yanımda Damla abla duruyordu,elimi sıkıca tutmuş bana sakinleştirici cümleler kuruyordu. Onun sayesinde sakinleşmiştim. Ameliyata aldıklarında yanıma Akın gelmişti.
"Ay parçam!"
"AKIN!"
"Burdayım."Beş saatlik bir doğumdan sonra ağlayan kızımı gördüğümde bu kadar acı çekmeme değdiğini anlamıştı. Erken doğduğu için bir şeyin içine koymuşlardı. Bende odada dinlenmeye çalışıyordum. Akın yanıma geldiğinde alnımdan öptü.
"Kızımızı gördüm çok minik. Doktor erken doğmasına rağmen gayet sağlıklı dedi."
"Ne zaman getirecekler?"
"Doktor bir iki gün kalsın dedi,kontrol amaçlı."Gün içinde kendimi iyi hissedince kızımızı görmeye gitmiştik yeni doğan alanına, Akın eliyle bebeğimizi gösterdiğinde mutlulukla ağlamaya başladım.
İki gün sonra bebeğim geldiğinde hemşire nasıl emzirmem gerektiğini göstermişti. Sultan annede yardım etmişti. Eve gittiğimizde Efsun'u görmediğimde Ayşe anneye sorduğumda gittiğini söyledi. Anlamıyordum niye gittiğini.
Kızım geceleri ağladığında kalkıp emziriyordum. İlk hafta zor geçmişti Akın da benimle birlikte kalkıyordu ama onun yapacağı pek bir şey yoktu gerçi yardımı dokunmadı diyemem. Emzirdikten sonra gazını çıkartıyordu,sırayla uyutuyorduk. Şimdilik bir sorun yoktu.
Kızımızın adını Aybike koyduk.
Ay gibi güzel kız.
<•••>
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pâyidar - Akın Koçovalı
FanfictionSuyun altında son nefeslerimi vermeye başlarken elimi cama koydum. Camın arkasındaki Akın göz yaşları içinde bana bakıyor cama vuruyordu. Cama anlımı dayayıp gülümsedim buraya kadarmış demek. Akın arkasındaki amcalarına babasına dönmüş bir şey yapın...