Pâyidar - Akın Koçovalı

Güzel Şüphe

Mehpare

Ne yapmış olabilirki günlerdir bunu düşünüp duruyorum o gün tam konuşacakken içeri Baytar amca girmiş konuşmamız yarım kalmıştı. Oradan çıktığımızda ben eve gitmiş Akın işim var diye çekip gitmişti. Geri geldiğinde de sanki konuşmak istemiyor gibi kaçıp duruyor ,konuyu açma girişimde bulunduğumda konuyu değiştiriyordu.

Bir süre sonra bende bırakmıştım isterse gelir konuşurdu. Yamaç abi hastaneden kaçırılmış nerde olduğunu bilmiyorduk ama birkaç ay sonra geri gelmişti tabi bütün  Çukur İdris babayı öldürdüğünü öğrenmişlerdi. Eşyaları almış gitmişti yani kovulmuştu.

İdris babayı tanımıyorum bana anlattıkları kadarını biliyordum bu yüzden Yamaç abiye kızgın değildim sadece insan babasını nasıl öldürür hadi öldürdün o vicdan azabıyla nasıl başa çıktın. O yönden hayrandım Yamaç abiye bu kadar kişiyi kaybetmiş ama hala hayatına devam ediyordu onun yerinde ben olsam delirirdim. Öğrendiğim kadarıyla Yamaç abi Erdenet'lerle çalışmaya başlamış. Akın ve Salih abiyle Yamaç abinin yanında olmak istiyorlarmış. Akın'ın ağzımdan bu kadar laf alabilmiştim.

Aşevine gitmek için hazırlanıyorduk. Mutfakta hazır olan yemekleri torbalara koyuyorduk,aşevine gidince ordada yemek hazırlayacaktık. Tencereyi torbaya koyduğumda midem bulanınca eli ağzıma gidip banyoya koştum. Rahatladığımda ellerimi yüzümü yıkayıp banyodan çıkmıştım. Kapıda Karaca duruyordu.

"İyi misin?"
"İyiyim midem bulandı."

Beraber mutfağa geri döndüğümüzde Ayşe anne yanıma gelmiş elini alnıma koymuştu.
"Ateşin yok ,hastaneye mi gitsek?"
"Gerek yok anne."

Sultan anne eline poşetleri alırken bana bakıyordu.

"Sen gelme evde kal,dinlen kızım."
"İyiyim Sultan anne."
"Kal sen kızım,Karaca sende kal."
"Tamam babaanne."

Onlar çıktıklarında bizde salonda Karaca ile oturmuş konuşmaya başlamıştık.

"Mehpare?"
"Ne oldu Karaca?"
"Benim aklıma bir şey geldi ama olabilir mi bilmiyorum?"
"Ne geldi söyle ,olabilir mi bakalım."
"Hamile olabilir misin?"

Karaca'nın sorusuyla olabilir mi diye düşünmeye başladım.

"Bilmiyorum ki."
"En son ne zaman regl oldun."

Telefonumdan günü takip ettiğim uygulamayı açtığımda 9 gün geciktiğimi gördüm.
"9 gün gecikmişim."
"Hadi hastaneye gidip test yaptıralım."

Ani bir kararla evden çıkmış hastaneye giderek kan testi yaptırmış,hastane bahçesinde oturmuş sonuçları bekliyorduk.

"Ayy hadi inşallah olur yeğenimi seveyim."
"Dur Karaca olmazsa hayal kırıklığına uğrama."
"Uğramam, şimdi değilse yakında olur zaten."

Karaca'nın heyecanlı haline gülmüştüm ama bende çok heyecanlıydım ayrıca istiyordum.
Bir saatin ardından test sonucunu almış bahçede oturmuş elimdeki zarfa bakıyordum.

"Hadi aç!"

Karaca'nın sesiyle kendime gelip zarfı açtım.

"Karaca!"
"Ne oldu?"
"Hala oluyorsun!"

Karaca kahkaha atarak ayağa kalkıp bana sarılmıştı.

"Tebrik ederim."
"Sağol."

Eve gittiğimizde koltukta yan yana oturmuş bebek hakkında konuşuyorduk.

"Kız olursa adı Karaca erkek olursa da adı Karaca."

Kahkaha attığımda Karaca'nın koluna hafifçe vurmuştum. Kapı sesi geldiğinde Karaca ayağa fırlayıp gelenlere baktı.

"Hoşgeldiniz babaanne."

Annemler gelince bende kalkıp ellerinde poşetleri almış mutfağa bırakmıştık.
Sultan anne yanıma gelmiş elini omzuma koymuştu.

"Daha iyi misin?"
Tam cevap verecekken Karaca benim yerime cevap vermişti.
"Hastaneye gittik babaanne."
Sultan anne kaşları çatıp bana baktığında yutkunmuştum. Ayşe anne yanımıza yaklaştı.

"Çok mu kötü oldun?"
"Sakin olun anneler ,hastaneye gittik çünkü güzel bir şeyden şüphelendik onun için test yaptık."

Hepsi anladığında yüzlerinde gülümseme olmuştu.
Saadet abla heyecanla konuştuğunda ona bakmıştım.

"Peki güzel şüphen doğru muymuş?"
"Evet,hamileyim."
Sevinç çığlıkları geldiğinde gülmüştüm. Tebrik ederek sarılmıştık herkesle.
"Daha Akın'a söylemedim sizde bir şey söylemeyin olur mu?"

Hepsinden onaylayıcı sesler çıktığında,akşam yemeği hazırlamaya başladık.
Erkekler eve geldiğinde yemeklerimizi yemiştik. Akın'ı odaya götürdüğümde yatağa oturmuştuk.

"Ne oldu güzelim?"
"Sana bir şey söyleceğim ama ne tepki vereceğinden emin değilim?"
"Korkutma beni Ay parçam."
Derin nefes çekmiş, tek nefesle konuşmuştum.
"Baba oluyorsun."

Yüzüme boş boş baktığında ,korkmuştum istemeyeceği için ama on saniye sonra kahkaha atmış beni kucaklamıştı.

"Seni seviyorum... Seni seviyorum..."

Yüzümü avuçladığında beni öpmüştü. Eli karnıma gittiğinde duygulanmış gözlerim sulanmıştı. Elinin üstüne elimi koymuştum.

"Hadi gel içeri gidelim."
Elimden tutarak salona çekiştirmişti beni. Kenara geçerek Akın'ı izlemeye başladım. Heyecanlı şekilde salonun ortasında amcasına ve babasına bakıyordu.

"Amca! Baba!"
"Ne oldu yeğen?"
"Noluyor Akın?"
"Baba oluyorum!"

Selim baba ve Cumali abi ayağa kalkıp Akın'a sonra bana sarılmışlardı. Kadınlarda kalkmış Akın'a sarılmışlardı.

Akın'la yan yana oturmuş mutlulukla bebeğimiz için ne yapacağımızı konuşmaya başlamıştık. Diğerleri ise şimdiden isim tartışmasına başlamışlardı.
Karaca inatla kendi isimin verilmesine söyleniyor bizde onun bu haline gülüyorduk.

<•••>