Pâyidar - Akın Koçovalı

Emmi

Yamaç

Emmi'yi öldürecekti.

Çukur'un son silahşörü.

Abim ,Akın,Metin Çukur sokaklarında Emmi'yi arıyorduk.

Üç ses silah sesi duyduğumda sesin geldiği yere koşmaya başladım.

Emmi değildir o olamsın lütfen.

İlerde gördüğüm bedenle oraya doğru koştum.
Emmi'nin yanına eğilmiş yüzünü avuçladım.

"Emmi hayır,gitme dayan!"

"Yamaç!"

"Dur ambulans çağırıyorum."

Telefona baktığımda açılmadığını gördüğümde ağlamaya başlamıştım.

"Yamaç korkma!"

"Korkuyorum! Çok korktuyorum."

"Bitti oğlum bitti korkma....Çukur'u koru..Çukur'u o adam al..Çukur'u koru."

"Emmi dayan lütfen."

"Çukur sana emanet!"

Emmi kollarımda yığırken daha kaç kişinin kucağımda öleceğini düşündüm.

İzin vermiyecektim bir kişinin daha ölmesine izin vermeyecektim.

Akın

Mahallede Emmi'yi ararken Cumali amcamdan telefon gelmişti. Emmi'nin öldüğünü söylemişti.
İnanmak istemezsek kahvenin oraya gitmeye başlamıştım ,yolda Ferhat'ın bağıran sesini duydum.

EMMİ ÖLDÜ! ÇUKUR'UN EMMİ'Sİ ÖLDÜ!

Doğru duyduğuma inanmak istememiştim ama sürekli tekrarlanan cümle nefesimi kesiyordu.
Yürümeye başladığımda adımlarımı düzgün atamadığımı fark edemiyordum bile. Yürümeyi bırakıp koşmaya başladım nefesim kesildiğinde durup ilaçımı içime çekip hızla yürümeye başladım. Kahvenin oraya geldiğimde toplanmış insanları itekleyip Emmi'ye baktım. Bakışlarım Yamaç amcama değdiğinde yanına ilerleyip sarıldım.

Babaannem geldiğinde geri çekilip Emmi'nin önüne kardırıma oturdum. Ne kadar geçtiğini bilmiyordum ama boynuma sarılan kollar,yasemin kokusu burnuma gelmişti. Yasemin kokusu hep mi sakinleştir bir insanı,bu kokuya neredeyse bağımlı hale gelmiştim. Göz yaşlarım akarken bende Mehpare'ye sarıldım.

Mehpare

Emmi'nin ölü haberi geldiğinde evden çıkmış koşarak kahvenin oraya gitmiştik. Kahvenin önünde insanlar toplanmıştı,insanları yararak Emmi'yi gördüğümde ağlamaya başlamıştım bile. Akın kaldırımda oturduğunu gördüğümde yanına gidip sarılmıştım. Yamaç abi boş bakışlarla yere bakıyordu. Salih abi geldiğinde Yamaç abiye ilerlecekken eliyle durdurmuş ayağa kalkıp Emmi'yi kucaklamış gitmişti.

Ertesi gün Emmi'nin cenazesi olmuştu. Cenazede Salih abiyle Yamaç abi kavga etmişlerdi. İkisinin kavga etmesine çok üzülmüştüm sonuçta yıllar sonra birbirlerine kavuşan kardeşlerdi ama biliyordum araları düzelecekti sonuçta onlar babalarının oğullarıydı.

<•••>