Ben kendi kalbinde tutsak olan o kızım.
Her nefesimde harlanan ateşimin mimarisiyim.
Sıcak gecelerin soğuk mevsimiyim.
Ben kabusum.
Ben külüm.
Ve kalbime sıcak bir adamın aşkını sığdırdım.
"Sen ölmeyi seviyorsun Ay Parçası, ben ise her seferinde sen...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güzel yorumlarının ve eleştirileriniz benim için çok önemli. Yorum yaparsanız çok mutlu olurum. ❤
7 yıl önce
O gece..
-
Heyecanla çok değer verdiğim birinden mesaj beklerken aynı zamanda yerimde zıplıyordum. Bugün günlerden cumartesiydi ve yarın okul olmayacaktı. Bu da tüm gece boyunca onunla konuşacağım anlamına geliyordu. Tıpkı dün gibi.. Saatlerce mesajlaşmış güneşin doğuşuna şahit olmuştuk. İstemsizce yüzümde gülümseme belirdi. Onun arkadaşım mı yoksa sevgilim mi olduğunu bilmiyordum fakat benim için özel ve değerli olduğunu çok iyi biliyordum.
Telefonuma mesaj sesi geldiğinde neredeyse çığlık atacaktım. Hemen telefonumu alıp gelen mesaja baktım.
Mert: Kusura bakma geç gördüm. Yarın saat sabah yedide buluşalım aynı yerde, akşama kadar bol bol vaktimiz olur.
Dudaklarım iki yana kıvırılırken camdan dışarı baktım. Henüz yeni akşam oluyordu ve önümüzde koca bir gece vardı. Hafta içi yalnızca telefondan konuşabiliyorduk çünkü evlerimiz çok uzaktı. Sadece hafta sonları görüşebiliyorduk o kadar ama onun dışında sık sık mesajlaşırdık. O benden iki yaş büyüktü ve üniversite sınavına hazırlanıyordu ama zaten babasının şirketine geçeceği için bunu takmıyordu. Ben ise babamın şirketinde olmamak için deli gibi çalışıyordum. Her gün kuzenlerimle göz göze gelmek kabus gibi olurdu.
Ben üniversiteye geçince her şey farklı olacaktı. Muhtemelen onun oturduğu yerin yakınlarına taşınırdım. Bu dünyada tek inandığım ve güvendiğim kişinin yanında her zaman kendimi mutlu hissediyordum. Sinir bozucu kuzenlerimden, dayımlardan, yengemlerden, tüm akrabalarımdan hiç haz etmiyordum. Hepsi para gözün tekiydi. O kağıt parçalarını beyinlerinden daha çok koruyorlardı. Hep hava atma ve küçümseme rolündeydiler.
Düşüncelerimden çıkarak yeni gelen mesaja baktım.
Mert: Yedi yerine altıda buluşalım bence. Evet evet kesinlikle öyle yapalım.
Ufak bir kahkaha atarak sesli mesaja bastım.
"Ne kadar erken o kadar iyi, bunun için sabırsızlanıyorum."
Heyecanlı sesimle ses kaydını gönderdim ve ayağa kalkarak dolabıma yöneldim. Yarın için olukça rahat olmalıydım çünkü gün boyunca deli gibi oradan oraya koştururduk. Güzel kıyafetler giyip yanına gitsem bundan ikimizde rahatsız olurduk çünkü hep birbirimizin yanına kendi halimizle gelmiş ve öyle ayrılmıştık. Ben istemediğim sürece o da yüzüme herhangi bir makyaj malzemesi sürmemi istemezdi. İkimizin gözünde de bunun hiçbir değeri yoktu. Gün boyunca sahil kenarında oturup simit bile yiyebilirdik.
Yeni yıkanmış en sevdiğim ve içinde çok rahat hissettiğim tulumu dolaptan çıkartırken beni bununla kaçıncı defa göreceğini düşündüm fakat sayamayacağım kadar fazlaydı. Yine de bundan vazgeçmezdim. Gülerek adeta olduğum yerde dans ediyordum. Tüm giyeceğim kıyafetlerimi ayakkabılarıma kadar yatağımın kenarına koydum. Sabah erkenden çıkacağım için hızlıca hazırlanmalıydım. Heyecanla atam kalbimle birlikte odadan çıktım ve merdivenlere yöneldim.
