Ben kendi kalbinde tutsak olan o kızım.
Her nefesimde harlanan ateşimin mimarisiyim.
Sıcak gecelerin soğuk mevsimiyim.
Ben kabusum.
Ben külüm.
Ve kalbime sıcak bir adamın aşkını sığdırdım.
"Sen ölmeyi seviyorsun Ay Parçası, ben ise her seferinde sen...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güzel yorumlarınız ve eleştirileriniz benim için çok önemli. Yorum yaparsanız çok mutlu olurum ❤
-
Düğüm olmuş bir iptim sanki artık. Artık bu düğümden kurtulabilmemin tek yolu o düğümü kesmek olacaktı. Bu bir cinayet gibi gözükmeyebilirdi ama çocukluğumun katilinin ta kendisi. Kaç yaşında olmamın ne önemi var? Çocukluğum çalındı. Cesur olmamın ne önemi var? Çocukluğum çalındı. Gözyaşlarımın önemi ne? Çocukluğum çalındı.
Benim çocukluğum nerede?
İşte şimdi yine çift gözyaşları.
Boğazını düğümleyen hıçkırıklar.
Nefes almama engel olan çocukluğum.
Uyanalı yaklaşık yarım saat oluyordu. Perdenin arasından içeriye sızan güneş bana dün gecenin güzelliğini hatırlattı. Her güzel anımın başrolü Aral'dı. Bakışlarım yanımda uyuyan Aral'a kayarken kollarımı dizlerime sararak bir süre onu izledim. Rahatsız olmasını istemediğim için kıpırdamadan durmaya çalışıyordum. Üzerimde Aral'ın güzel kokusunu içine çeken tişörtü vardı.
Onun odasında, onun yatağındaydım. Her tarafta Aral olmasına rağmen hâlâ onu özlemek büyük bir çılgınlıktı. Oturduğum yerden tekrar yanına uzandığımda büyük bir sabırsızlıkla uyanmasını bekliyordum. Gözlerine, bana sarılmasına, buradayım demesine ihtiyaç duyuyordum.
Ona doğru biraz daha yaklaşarak dudaklarımı çıplak omzuna yaslayıp ufak bir öpücük bıraktım. Bir an önce yurda gidip kıyafetlerimi değiştirmem gerekti fakat dünden sonra bugün Aral'dan gizli çıkarsam cezasının boyutu değişebilirdi. Ona arkamı dönüp kalkacağım sırada aniden belimden kavrayarak beni tekrar yanına çekti. "Kırk dakikadır uyanığım," dedi ciddi bir şekilde. "Sarılmanı, öpmeni bekledim fakat ufak bir öpücükle yanımdan kalkıyordun."
Dudaklarım iki yana kıvrılırken belimdeki elini kavradım. "Uyanmanı istememiştim." Ona doğru dönüp yeşil gözlerine baktığım anda huzur bulduğumu hissettim. "Oysa ne çok isterdim senin öpücüklerinle uyanmayı." Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırırken, "Peki," diyerek kafamı kendisine çekip göğsüne yasladı. "Bugün seni bir saniye olsun bırakmayacağım, tamam mı?"
