ထန်စန်း တော်တော်လေးကိုသက်သာနေပီမို့ ဝိညာဥ်စွမ်းအားလေ့ကျင်နေသည် တော်တော်ကြာအားနည်းနေသည်မို့ ဝိညာဥ်စွမ်းအားအသုံမတတ်တဲ့သူလိုဖြစ်နေသည် ရှဲ့ယွင်ထန်စန်းလက်ထဲက ငွေပြာမြက်ကိုကြည့်ကာမျက်လုံးပြူးနေတော့သည် *တော်တော်ကောင်းတာဘဲ ငါ့ကျဘာလို့ဝိညာဥ်စွမ်းအားမရှိရတာလဲ ဝါးသူ့လက်ထဲကနေရှည်လ်ုက်တိုလိုက်နဲ့ ဝိုး*ရှဲ့ယွင်တဝိုးဝိုးတဝါးဝါးနဲ့ ထန်စန်းကိုကြည့်နေသည် ထန်စန်းသူလုပ်တာကိုသဘောကျနေတဲ့ ရှဲ့ယွင်ကိုကြည့်ကာ
ထန်-မိုက်လား ဒါတောင်သေချာအသုံးမရသေးဘူး တော်တော်အားနည်းနေလို့ဖြစ်မယ်
ရှဲ့-တိုလိုက်ရှည်လိုက်နဲ့က ခင်ဗျားလုပ်နေတာလား လိုသလိုလုပ်လို့ရတာပေါ့နော်
ထန်-အင်း ဒါငါ့ဝိညာဥ်စွမ်းအားလေ ဝိညာဥ်စွမ်းအားအမျိုးမျိုးရှိတယ် လူတွေကိုလိုက်ပီးဖြစ်လာတာလေ ငါ့ဝိညာဥ်စွမ်းအားကငွေပြာမြက် ငွေပြာမြက်ကို တစ်ခြားသူတွေကအသုံးမကျဘူးထင်နေတာ
ရှဲ့-အော် ကျွန်တော်ကဘာမှမှမသိတာ ခင်ဗျားရှင်းပြလဲအသုံးမဝင်ဘူး
ထန်-ဟက် မင်းကဒီမှာဘဲအချိန်မလို့လား လူတွေနဲ့ဆက်ဆံရမှာလေ နောက်တော့နားလည်မှာပေါ့
ရှဲ့-ကျွန်တော်ကဒီမှာဘဲနေမာ ခင်ဗျားနေပြန်ကောင်းရင် တောင်အောက်ပို့ပေးမယ် အိမ်ကိုတော့ခင်ဗျားဟာခင်ဗျားပြန်ပေါ့ လိုက်မပို့နိုင်ဘူး
ထန်-တကယ်ဘဲတစ်ယောက်တည်း နေမလို့လား
ရှဲ့-ဒါပေါ့ အခုတော့သစ်သီးရှာချေဦးမယ် ပီးရင်ဆေးမြစ်တွေရှာစျေးထဲရောင်း ဆန်တွေဝယ်ရမှာပေါ့ ပိုက်ဆံလဲစုထားရမယ် သွားပီ
ထန်-ဟေ့ဟေ့ နေဦးလေ ရှဲ့ယွင်ငါလဲလိုက်မယ်
ရှဲ့-မလိုဘူး
ထန်-ငါနောက်ကလိုက်လာမှာနော်
ရှဲ့-ခင်ဗျား ခင်ဗျားနေမကောင်းလို့တောင်အောက်မဆင်းနိုင်တာမဟုတ်ဘူးလား
ထန်-ငါထပ်ဖြစ်ရင် မင်းရှိသားဘဲ
ရှဲ့ယွင် သူပြောတာဂရုမစိုက်ဘဲ တကယ်လိုက်မယ်လုပ်နေသောလူကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်သည် *ဟွန်း နေမကောင်းငါဘဲလုပ်ပေးရမာ ခေါ်သွားမှပါ နေမကောင်းရင်ငါကလူဆိုးလုပ်ပီး မကုဘဲမနေနိုင်ပါဘူး* ထန်စန်းစဥ်းစားနေသောကောင်လေးကို ကြည့်ကာပြုံးလိုက်သည် သူ့ကိုဂရုစိုက်သည်မဟုတ်ပါလား ဆရာနဲ့ရှောင်ဝူပီးရင် ရှဲ့ယွင်ကသူ့ကိုဂရုစိုက်တဲ့သူ သူ့အဖေတောင်သူ့ကိုဂရုမစိုက်ပေးဖူးဘူးမလား တွေးရင်အဖေအကြောင်းတွေးမိကာ စိတ်အားငယ်သွားသည် ရှဲ့ယွင်မျက်နှာပျက်သွားတဲ့ထန်စန်းကိုကြည့်ကာ
