ဆရာ-ကဲအခုပြောချင်တာက အားလုံးဆေးမြစ်ရှာကြရမယ် အဲဒါကြောင့်တောထဲဝင်ကြမယ်အားလုံးသတိထားကြပါ အစစအရာရာဂရုစိုက်ပါ သူကရန်မမူရင်ဘာမှမလုပ်နဲ့ ပီးတော့လျှောက်လည်လို့မရဘူး ဆေးမြစ်ရှာရမှာ ဒီမှာလာကြည့်ဒီအပင်လိုဘဲ
ဆရာတစ်ယောက်ပြောရင်းဆိုရင်း သူ့ကျောင်းသားတွေကိုလက်မြှောက်ကာဆေးပင်ကိုပြလိုက်သည် ဆေးပင်မှာအစိမ်းရောင်ပင် အပင်ခြေရင်းမှာအစိမ်းရင့်ရောင်ဖြစ်ပီးအရွက်တွေကအစိမ်းနုလေးပင် မြက်ပင်ပုံစံလိုဖြစ်ကာအပွင့်မှာနဲ့အပွင့်ရိုးတံမှာအဖြူရောင်လေးပင် ဆေးပင်ရဲ့ထူးခြားချက်မှာအမြစ်နဲ့ဝတ်ဆံပင် အမြစ်မှာတခြားအပင်လိုမြေကြီးအရောင်မဟုတ်ဘဲ အစိမ်းရင့်ရောင်ဖြစ်ကာ ဝတ်ဆံကတော့ခရမ်းရောင်ဖြစ်နေပြန်သည်
တိုက်-ဆရာ ရှားပါးဆေးပင်လားဆရာ
ဆရာ-ရှားတယ်လဲမဟုတ်ဘူးမရှားဘူးလဲမဟုတ်ဘူး
အော်စကာ-ဟမ် ရှုပ်နေတာဘဲဘယ်လိုကြီးလဲ
ဆရာ-ဒါက ဝိညာဥ်သားရဲတွေပေါတဲ့နေရာမှာဘဲရှိတယ် အဲဒါကြောင့်ရှားတယ်မဟုတ်ဘူးပြောတာ မရှားဘူးမဟုတ်ဘူးဆိုတာက လွယ်လွယ်ကူကူမရနိုင်ဘူး
ရုံရုံ-အဲ့ဆိုအန္တရာယ်များတာပေါ့ ဒါကိုဘာလို့
ထန်-ရှဲ့ယွင်ရဲ့ဒဏ်ရာအတွက်လားဆရာ
ကျောင်းအုပ်-ဟုတ်တယ်
ရှောင်-ဘာလို့သူ့အတွက်နဲ့ဝိညာဥ်သားရဲတွေဆီသွားရမှာလဲ
ထန်- ရှောင်ဝူ
ထန်စန်းရှောင်ဝူပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့် ရှောင်ဝူဘက်လှည့်ကာ ဆက်မပြောရန်ခေါင်းခါပြလိုက်သည် စိတ်တွေလဲညစ်ပါတယ် ရှောင်ဝူနဲ့ရှဲ့ယွင်မှာမတည့်တာကြောင့် သူပိုပင်ပန်းရသည်
ဆရာ-ရတယ်မလိုက်ချင်တဲ့သူ နေကျန်ခဲ့လို့တစ်ယောက်မှမပါရင်ငါဘဲသွားတယ်
ကျောင်းသား-ဆရာ
ရှဲ့-ဆရာ ဆရာသွားစရာမလိုပါဘူး
ဆရာပြောနေတုန်း မေ့မျောနေတဲ့ရှဲ့ယွင်မှာနောက်ကရောက်လာသည်
ဆရာ-ဘာလို့ထွက်လာတာလဲ နားနေခိုင်းတာကို ဒဏ်ရာကသက်သာတာမဟုတ်ဘဲနဲ့
ရှဲ့-သက်သာနေပါပီရပါတယ်
ကျောင်းအုပ်-ရှဲ့ယွင်သူတို့နဲ့မင်းသိလို့လား လုပ်ကြံရအောင်
ရှဲ့-မသိဘူး
ဆရာ-ဒါဆို ဘာလို့များ
ရှဲ့-ကျွန်တော့ကိုမဟုတ်ဘူး
ကျောင်းအုပ်-ဟမ် ဘယ်သူ့ကိုလဲ
ရှဲ့-ထန်စန်းကို
အားလုံး-ဟင် ဟာ ဘယ်လိုလုပ်
ဆရာ-နော်တင်ကလူတွေလား
ရှဲ့-ဒါတော့ကျွန်တော်လဲမသိဘူး ကျွန်တော်ကအခုမှရောက်တာဆိုတော့ ဒါပေမယ့်ဟိုတစ်ခါကျောင်းအုပ်နဲ့ဆရာပြောနေတဲ့သူတွေဘဲ
ကျောင်းအုပ်-နော်တင်ကမဟုတ်ဘူးဘဲ
ဆရာ-ထန်စန်းဆီကိုပစ်လိုက်တာပေါ့ ဟုတ်လား
ရှဲ့-ဟုတ်တယ် ကျွန်တော်နောက်ကနေလှမ်းတာမရလို့ရှေ့ကပိတ်ပီးတားလိုက်တာဘဲ ဒါပေမယ့်ကျွန်တော့်အတွင်းအားကအသုံးမဝင်ဘူးဆရာ
ဆရာ-သူ့မြှားက ဝိညာဥ်စွမ်းအားဘဲ
