Brave Heart

Hoofdstuk 41: je bent best wel leuk

LISA ~

Ik wil opstaan net als iedereen, alleen heb ik dan net de pech dat ik ergens aan blijf haken en voorover val. Maar net voor ik de grond wordt ik opgevangen door....... Kaj? Hij vangt me op en trekt me meteen terug. Um bedankt zeg ik met een soort van glimlach. Geen dank glimlacht ie terug. Dan loopt ie weg om waarschijnlijk net als iedereen uit het vliegtuig te gaan. Aarde aan Lisa hoor ik dan van achteren. Als ik achter me kijk zie ik Lindsey en Jai verbaast. Huh wat zeg ik. Wat happend vraagt Lindsey nog verbaasder dan mij. Ow gewoon ik stond te sukkelen verzin ik maar snel en loop dan maar achter de rest aan die bij de uitgang staan. Die ontdekking blijft maar door me hoofd spoken. Dat Kaj en ik vroeger speelkameraadjes waren. Dat gebeurt ook niet iedere dag. Maar ook wat oma zei over mij vindt ik maar raar. "Hij kijkt nog steeds zo naar jou als vroeger" Wat zou ze daar mee bedoelen. Dat ie mij leuk vind is sowieso uitgesloten. Hij vind Tessa leuk en over wat er tussen hun is gebeurd, ben je niet 1,2,3 heen. En ook nog heel het gedoe met Cassius blijft maar rond spoken. 1 ding weet ik zeker en dat is dat mij gevoelens voor hem weg zijn. Maar andersom heb ik er me vraagtekens erbij. Hij moet gewoon zijn best doen bij Farah. Ondanks dat Farah het soms niet altijd makkelijk heeft, ze zijn wel gemaakt voor elkaar. Blijkbaar zit ik weer heel erg in gedachtes, want deze keer zwaait Britt voor me ogen. Huh wat antwoord ik. We gaan onze koffers halen, kom je zegt ze. Ik knik en loop met de rest mee. Zal ik misschien zelf gevoelens hebben voor Kaj, maar hoe kan dat dan zo snel. Zal het misschien met vroeger te maken hebben. Wat er toen is gebeurt, weet ik niet. Maar daar zal ik achter komen.

KAJ ~

Ik merk dat Lisa er niet helemaal bij is, maar om eerlijk te zijn ben ik dat ook niet. Sinds die dag dat ik met haar meeliep en dat fotoboek tegen kwam ben ik helemaal van de kaart. Gewoon om het feit dat we klein waren en blijkbaar zo close waren dat we het zijn vergeten. Vooral om die ene foto ben ik nogal geschrokken. Op die foto zag ik pas goed dat het Lisa was, maar ook om het feit wat ik deed op die foto. Ik gaf haar een zoen op haar wang. Okee, het klinkt best wel stom als je er over nadenkt. Maar wat moet je verwachten als je zo klein bent. Waarom zit ik er toch met me gedachte bij haar als het bij Tessa en de vakantie zou moeten zitten. Ik geef echt nog wel om Tessa, echt waar. De gevoelens zijn echt nog niet weg en waarschijnlijk voorlopig ook niet. Toch krijg ik door die foto heel rare gevoelens als ik kijk naar Lisa. Zou dat echt alleen maar komen vanwege die foto. Eigenlijk zou ik wel willen weten of Lisa het weet, van ons vroeger. Net als ik, is zij ook zo afwezig sinds die dag. Als we bij de band staan om onze koffers te pakken staat ze naast me. Misschien is dit wel de kans om het haar te vragen. Of toch niet? Um, Lisa kan ik je iets vragen zeg ik dan. Um, ja natuurlijk antwoord ze. Ik wil het haar net vragen als ze haar koffer ziet en het pakt. Ik wil het opnieuw vragen, maar dan trekken de meiden haar weg en kijkt ze mij een beetje na. Nou, van der Voort dat ging ook goed. Dan komt mij koffer en pak ik hem meteen van de band. Als ik aankom staat de rest wat te kletsen en ga ik maar bij de jongens staan. Toch zie ik vanuit me ogenhoeken dat Lisa wel af en toe me kant uitkijkt. Zal ze, mij dan leuk vinden?

CASSIUS ~

Alleen Farah en ik staan nog bij de band. Waar blijven die koffers hoor ik haar dan zuchten. Geen idee is het enige wat ik kan verzinnen. Slim Cass, je wilt haar terug winnen en dan verzin je zo iets simpels. Far, nu we toch staan te wachten kunnen we net zo goed wat uitpraten verzin ik dan maar snel. Noem me geen Far, dat is me naam niet vuurt ze keihard terug. Ow, okee zeg ik maar rustig. En waarom wil je nou steeds praten zucht ze. Omdat als ik je echt voor goed kwijt ben, ik het wel wil uitpraten zeg ik zo lief mogelijk. Ik weet het niet Cass, ik denk niet dat het goed gaat komen zegt ze opeens op een heel andere manier. Ik hoor wel meteen dat ik haar echt gekwetst heb. Ik snap ook niet waarom Lisa niet meteen los liet. Ik heb geen gevoelens. Ik wil me net omdraaien naar haar, maar blijkbaar zij ook. Want ik kijk haar recht in haar ogen. En voor ik het weet, druk ik me lippen op de hare.

IK DENK DAT HET SLIM IS, DAT IK VOORLOPIG IN DE WEEKENDEN NIET GA SCHRIJVEN. DOOR ME VERHUIZING EN OMDAT IK BINNENKORT WEER PWW HEB IK NIET VEEL RUST OP HET MOMENT. EN DAAR ZIJN WEEKENDEN VOOR. DAAROM SCHRIJF IK PAS MAANDAG WEER VERDER. DUS TOT DAN.

LINDSEY 😔😔😔