MASUM PANDA

KAYBETMEYİ GÖZE ALDIĞIN İNSANLAR SENİ KAYBEYMEYI UMURSAMIYOR

Etrafindaki insanlara şöyle bir bak senin mutlu olup olmadığın kimin umrunda sen sanıyorsun ki insanlar senin mutlu olup olmadığın ile ilgileniyorlar hayır değerli okurum hayır kimse senin mutlu olup olmadığın ile umarsamıyor bırak umursamalarını senin bir derdin olduğunda sana ne oldu anlatmak ister misin diyen bile yok.
Sahi kim seni merak ediyor? En son kim seni anladı? En üzgün olduğun anda kim elini tutu kalk lan ondan hesap soracağız dedi? Cidden soruyorum böyle bir var mı acaba bence yok çünkü artık insanlar menfaât uğruna yanında oluyorlar. Iyi düşün şimdi; Yanında olduğunu zannettiğin insanların sadece sözde yanında olduğunu fark edeceksin.
Sen zamanında sadece o mutlu olsun diye kendini didinip durmadın mı? Ve üstüne buda yetmezmiş gibi birde onları kaybetmetmekten korkuyorsun.
Bana soracak olursan çok yanlış hamleler yapıyoruz çünkü seni gözden çıkartmış insanlar için bu kadar kendini bu kadar hırpalamanın bir anlamı kalmaz.
Sadece kendini düşünsn insanlar uğruna kendini bu kötü durumdan sürüklemekten bıkmadın mı?
Sen insanları kaybetmekten korkuyorsun ve sen bu korkunu yenmelisin çünkü eğer bu korkuyu yenemezsen seni bu gidişat bayağı zorlar.
Böyle birşey de var canımın içi sen onları kaybetmekten korkuyorsun ama kimse seni kaybetmekten korkmuyor. Bu bir gerçek ne yazık ki ve sen bu gerçeğe kendini inandırıp bu kaybetme korkusuna galip gelerek kazanmalısın.
Kendine olan yanlışı tam da burada yapıyorsun.
Ve ben artık sanki dünyaya gözlerimi tekrar açar gibiyim artık insanları kaybettim diye de asla ağlayıp sızlamıyorum.
Sana bur tavsiye vereyim mi canım okurum:
"Önceliği olmadığı insanlara o değerli vaktini harcama.."
Seni gözden çıkarmış insanlar için herşeyi göze alma çünkü sonu hiç tahmin edemeyeceğin kadar kötü olur bunu aklına iyice yerleştir.
Seni kaybetmekten bir an olsun tereddütsüz korkmayan kimseleri kaybetmekten korkma çünkü knlar asla seni yanlız bırakıp gitmezler. Hatta ve hatta kaybetmekten korktuğun ne varsa şu saniyeden itibaren onları özgür bırak. Uğruna üzüldüğün insanlar senin özgün olduğun umurlarında bile değil.
Ve sen ne yap biliyor musun?
Sende umursama artık sal içinde senin için beş kuruş etmeyen insanları.
Bu konuda Boris Vian'a o kadar hak veriyorum ki:
"Gerektiğinde, gereksiz insanları hayatından çıkarmazsan; Hiç gerekmediğinde sevdiğin insanlar araya girebilir..."