MASUM PANDA

GİRİŞ

kitabı yazarken en çok zorlandığı bolüm giriş bölümüdür.
Çünkü her hikâyenin bir girişi vardır ve bu giriş herşeye rağmen vardır.
Hayat bir yolculuğa benzer ve bu yolculuğa çıkıp çıkmamak konusunda kimse bize sormadı ve ne düşünüyoruz dahi tenezzül edip sormadılar.
O yüzden bu hayat yolculuğunda son durağına kadar layığıyla  yapmamız gerekiyor.
Bu hayat yolculuğunda yolculuğa zarar verecek herhangi bir girişimde bulunmamız gerekiyor.
Kendine de ve diğer yolculara da bu hayat yolculuğunda ihanet etmeden yola devam etmemiz gerekiyor.
Sen camın güneşli tarafından seyir halindeyken,yağmurlu tarafından
kaçırdıkların olacak.
Hayat belki bundan ibaret  belki değil bunu sadece rabbimiz bilir.
Hayat bize bir şans veriyor ve başka bir sans vermez verir mi bu ihtimali de göz önünde bulunduralım.
Hayat yolculuğunda  yağmur ve duygulardan kaçmamak gerekir.
Yolculuk esnasında önüne engeller çıkacak ama korkma sen bunlarla baş edebilecek güçdesin ve seni bunlar asla yıldırmaz çünkü sen beni yani
Yakup köstekçi-yi okuyucususun sendeki o azmi görüyorum korkaklar bizi okumaz zaten biz birlikte güçlüyüz biliyorsun değil mi?
Her insan hayat yolculuğunda  farkını ve tarzını yapmış olduğu uolculuklar belirler.
Birde şöyle düşün kitapları çok seviyorsun onlar senin dostun sevgilin hayatında tanıdığın en iyi dostundur..
Çıkılan  hayat yolculuğunda  ayağa değen her taşta,kendinden önce yanındaki yol arkadaşının acımalı canı.
Acıyabilmeli ki daha bir başka gidelesi olsun  yollar.

Şimdi gülümse ve tebbesüm et. Kahveni yap,yaslan geriye. Camdaki yağmur damlacıklarının birbirine karıştığı andan itibaren aldıklari o güzel izleri ile izle benimle
Ve ben yazıyorum sen okuyorsun hikâyemiz böylece başlayacak.

Size yol arkadaşı olmaya geldim...
Yaşadığınız acıları beraber üstünü kapamaya geldim...
İyi yolculuklar bayım...