Biz aslında bizim hayatımızda var olacak insaar için feda ettik kendimizi. Ben her zaman şu gerçeğe inanırım; "Vazgeçilmez tavırlar sergileyen ve bu dünyanın kendk etrafında döndüğünü düşünen küçük edaları ben yarattım edaları ile hayatımıza aldığımız insanlar gün gelir sana öyle bir darbe vurur ki sen bile neye uğradığını şaşırıp kalırsın.
Aslında o insanlar biz istesek yok olup giderler biz istemezsek var olurlar hayatınız böyle böyle durup gidiyor işte olay da bu kadar basit yani canımın içi..."
Bizler hiç hak etmeyen değeri verdiğimiz insanlardan hep çektik çekmeye de devam ediyoruz. Hak etmeyen insanları hiç layık olmadıkları yerde tutarak kaybettik.
Bizler hak etmeyen insanları hayatımızda hiç de layık olmadıkları yerde tutarak koymakta üstünümüzde yoktur.
Evet büyüttük hemde çok büyüttük gözümüzde hemde çok büyüttük.
Onları sevdiğimizden daha üstün kılarak büyüttük onları.
Peki ya sonra ne oldu? Onları gözümüzde büyütterek kendimizi küçük düşürdük peki değdi mi? Hak ettiler mi?
Asla değmedi geç oldu ama şu gerçeği sonunda gördük: "Onlar vazgeçilmez değilmiş vazgeçemeyen bizlerdik..."
Onlar gittikçe biz daha mutlu olduk aslında.
Şimdi Can yücel'in şj sözüne kulak verelim:
"Karşınızdaki insan sizi hayatınızda nereye koyuyorsa,
Siz de onu tam oraya koyun
Ne eksik ne fazla!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MASUM PANDA
Ficción GeneralBizi anlamanız için biz olmanız lazım artık konuşma çünkü ben de sustum ve cümlelerim konuşacak. Şimdi oyun sırası bende, ben ve kitaplarım hepinize yeteriz... Başlama tarihi 30.03 2021
