MASUM PANDA

KAYBETTİĞİN DURAKTAYIM

Hayat uzun bir maratondur.Bu maratonda bizler tıpkı bir kelebeğin ömrü kadar ne uzun dur ne de kısa bir maratondur.Hayat herşeyin bir an üzerinde kurulu olduğu bir hayatta, hayatta kalmaya çalışıyoruz .
Ne güzel de demiş ahi aratoğlu;
" Umut, mutlaka bir yerde bizi bekliyor. Az daha dayan gönlüm..."
Şuan sen ve ben bir yolculuğa çıkıyoruz, hayali bile güzel  değil mi senin için benim içim de öyle...
Şimdi hayal zamanı arkanı yaslan geriye kahveni veya çayını yudumla ve sayfaları çevir;
Next station is,Kaybettiğin duraktayım😊

Sonu belli olmayan bir yolculuktur hayat.
Önüne neyin  ne zaman çıkacağını bilemezsin.
Bazen bir şeyler kötü gider önüne çıkan engeller seni yolundan sapıtmaya çalışılır ama biz vazgeçecek miyiz ? Tabiki de hayır asla.
Savaşacağız kaybettiklerimiz için savaşacağız.Elbette önüne engeller gelecek ve sen vazgeçme önüne ne gelirse gelsin direnerek kazanacaksın unutma...
Bazen hayatına aldığın güvendiğin insanlar seni arkandan vurabilirler ve sen büyük bir hayalkırıklığı yaşarsın.
Cemal süreya  der ki ;
"En güvendiğiniz insanın yaşattığı hayal kırıklığını affetseniz bile, asla unutamazsınız..."
Bazen  hayatın bize getirdiklerinden kaçmak istersin KAÇAMAZSIN!
İşte böyledir hayat dostum bir türlü anlayamazsın ve bir gerçek var ki,sen ACI yaşamadan MUTLULUĞU asla tadamazsın.
Sizinle küçük bir yolculuk yapalım mı?
Şimdi ilk olarak kaybetme duygusu yaşayan ve yaşamayanlar olmak üzere iki ayrı grupta inceleyelim.
İlk olarak kaybetme duygusu yaşayanlardan başlıyalım;
Kaybetme duygu yaşamış olman seni senin için bitmiş tükenmiş ve hayattan bıkmış halde olman seni bu hayattan bir zevk almamaya yöneltmesin.
Tam aksine sen kaybetme duygu yaşamış olman seni bu konularda bir kıt daha tecrübe sahibi yapar ve sen insanlara nasıl yaklaşılmalı bunu biliyorsun ve sen bu konuda tecrübe sahibisin.
Kaybettiğin duraktayım senin için son durağın değil, Yolumuz daha çok uzun gecelerce beraber bu güzel yolculuğa çıkacaz ama emin ol ki bu yolculuk sana iyi gelecek.
Sen burada canın acayacak, yıpranacaksın yorulacaksın ama inan bana her zerresine değeyecek.
Neden biliyor musun?
Çünkü bu durakda sana hayattaki en büyük hediyeyi hatta en pahalı hediyeyi yani tecrübeyi sana verecek
İnan ki bazen kaybetmek de güzeldir.
Bugün düştün kendini kaldırmak istedin yeter artık dediğin anlar oldu sinirlendiğin anlara şahitlik ettik...
Bugün birşeyleri kaybetmiş olabilirsin, yere düşmüş olabilirsin hatta bu zamanda kensini bazen insanlardan uzak tutmaya çabalayıp mesefa de kat edebilirsin ama unutma bu sıkıntıdan da alnının akıyla yine çıkacaksın, düştüğünü sanıp sana gülenler  yine bozguna uğrayacak çünkü  sen güçlüsün yine ayağa kalkarsın...

Bir japon atasözü der ki :
" 7 kere yere düş; 8 kere ayağa kalk!"

Bizim için düşmek hic de dert olmadı çünkü biz kendimize inanıyoruz ve kalkacağımızı da biliyoruz sende bunu iyi biliyorsun değil mi ?
Kaybetmek çok acıdır çok yıpratır seni ama dimdik ayakta durmayı mücadeleyi bırakmayıp savaşmak en alikar yoludur.
İnsan kaybede kaybede öğrenir hayatı  yani hiçbir şey emek sarf etmeden kazanılmaz bu herşey için geçerlidir...
Kaybetmek acıdır, ama bazı acılar vardır ki insanlar bunu nasıl anlar bilemem ama inanın ki bazı acılar anlatarak geçmez, geçti dersin geçmez, bitti dersin bitmez, olmaz yok artık dersin yok olmaz işte bazı acılar böyledir.
Ben daha 11 yaşındaydım çocuktum ama bunu yazıyorum ama ağlayarak gözyaşımı dökerek yazıyorum.
Dedem vardı hep yanımızda olacağını sanmıştım yanılmıştım kansere yakalanmıştı ve bunu bir çok kişiden sakladı ve ben çok üzüleceğimi düşündükleri için hiçbir şey demediler çünkü psikoloji olarak kötü  bir dönemden geçiyordum demediler işte.
Ölümün ne zaman geleceği hiç belli olmaz bir an gelir seni götürüp sevenlerini gözyaşına hapseder.
20 şubat 2012 saat 03:34 dedem gitti ve benim sol tarafımdaki acı ikiye katlandı böyle birşeydi.
Bunu neden anlattın diye sorarsanız bilmiyorum anlatasım geldi😊