MASUM PANDA

TÜM BU OLANLARIN SORUMLUSU BENİM

Şöyle bir düşünüyorum da aslında kimse  beni üzmemiş çünkü onların beni üzmesine ben müdahale etmedim edemedim.
Kimse bana beni kendimi değersiz hissettirmemiş ve onlar bana  beni değerli hissettirmiş gibi davrandılar ben ise tüm bu olanlara sadece susarak cevap verdim.
Ben bana kendimi değersiz hissettiren beni üzen ve beni incitten hiç kimseye kızmıyorum çünkü beni üzüp incitenlere o fırsatı ben tanıdım sonuç olarak onlar beni çok üzdüler.
Kızamıyorum artık kimseye çünkü kızdığım zaman ben bile kendimi tanıyamaz hale geliyorum.
İstemediğim zaman hayatımın ilk saniyesinde bile bulunmayacak knsanları hayatıma alıp bebi üzmesine izin verdimmalesef ki gerçek bu. Onların hiçbir suçu yok onlara o şansı ben verdim ve onlarda bu fırsatı kaçırmayarak iyi bir şekilde değerlendirdiler.
İyi niyetimi hep kullandılar ve her zaman. suiistimal edildi o güzel yüreğim. Aslında kimse bana zarar vermedi karşıma çıkan her insanı adam sanıp hayatıma aldım ve onlar aslında adam bile değilmiş onlar hayatımı altüst edip çıkıp gittiler ve sonunda ise  bir darbede onlardan yedim. Ben bu yaşadıklarımı gözler önüne serdiğimde kimse aslında bana zarar vermediği ben onlara izin vererek kendime en büyük kötülüğü yaptım üzgünüm ama gerçek bu.
Ben her düştüğümde hep ayağa kalkmasını iyi bilirim ben şu hayatta hep tek tabancaydım kimsenin benimle ilgilenmesine dahi izin verdim böyle büyüdüm ben yanlış mı yapıyorum. diye geçiriyorum aklımdan ama yok tektim hep öylede oldu.
Ben neden mi kaybettim?
Çünkü ben karşıma çıkan herkesi kendim gibi zannederek, düştüğümde  ilk koşan olarak, değer görmediğim insanlara değer vererek, bazen bazı insanların kendisine yapılsa asla ama asla affetmeyeceği şeyleri bana yapıldığında affederek, bana kötülükle gelene hep iyi niyetim ile yaklaşarak kendime zarar vererek kaybettim.
Bak canımın içi kimseye kendinizi birine zorla sevdirmeyin zorla güzellik olmaz bunu anla yani hiçkimse sizi zorla sevemez.
Üzüldük mü? Evet
Kırıldık mı? Evet
Parçalandık mı? Evet
Fakat bunları yaşadık diye hayattan soğuyacağız anlamına gelmez.
Beni kimse üzmedi ben kendimi onlar gibi bildiğim için üzdüm ve bunun en suçlusu da yine benim.
Bu noktada Eddi Anter'e hak vermemek elde  değil:
" Onlara kendimden çok değer verince ben onların nazarında değersiz oldum ve şunu da anladım ki kimse benden değersiz değil... "