Thy Biggest Revelation

TBR 06

Dumating ang araw na kinahihintay ko, ang bigyan babala si Arnee tungkol sa paglabas ko sa araw na sinumpa ako. Mabuti na lamang pinahiram ako ni Athlanla ng cloak at mask para itago ang sarili ko.

Mula sa 'di kalayuan, nakita ko si Arnee may dala-dalang bayong. Ito ang araw na humiling ako sa kanya na mamili ng mga gulay para ipagluto ako nang natutunan niya sa kabilang mundo.

Inayos ko ang sarili bago lumapit sa kanya at harangin ang kanyang dinadaanan. Natigilan ito at malamig ang mga matang tiningnan ako. I hope he doesn't feel my presence. Sana matagalan ng abilidad ko pagtakpan ang presensya ko.

I cleared my throat and looked at him the same way he looked at me. I changed my eye color to green so he wouldn't recognize me.

"What do you want?" He asked me in a monotonous voice.

Isang pitik sa puso ang naramdaman ko para manakit ito at mas lalong bumilis ang tibok. Looking into his eyes I wanted to cry and hug him tight. Miss na miss ko na siya lalo na ang malambot niyang pagtingin sa akin. I really regret what I did to him.

"I'm Rhizza, the fortune-teller. I know you are the Prince of Draguana Kingdom and I'm here to warn you to forbid your fiancée from going out tomorrow because something bad luck will happen." Pagpilit pag-iiba ng boses ko at mabilis na tumalikod dahil pakiramdam ko malulusaw na ko sa kaba. "T-that's all I can say."

I was about to leave him but--- "Ms. Rhizza, how can I trust your words if your eyes are scared?"

Napakuyom ako ng kamao at pasimpleng huminga ng malalim. Damn, Arnee! Natatakot akong baka nararamdaman mo na ang presensya ko. Hindi ako pwede magpakita sa'yo at baka iwanan mo ang kinakasama mo ngayon na ako. Hindi maaari iyon dahil kailangan kita!

"Please, just do what I told you. It's for you and her sake." Matigas kong sagot at mabilis na umalis.

Nararamdaman ko ang kanyang sumusunod na titig sa akin hanggang lumiko ako sa kanang eskinita. Huminto ako saglit para suminghap ng hangin at nagpatuloy sa paglalakad.

Oh god, ang hirap pigilan na huwag mautal at umiyak sa harap niya. If only I can tell him about the future... but I can't. Pakiramdam ko mali iyon dahil may tinatago rin siya sa akin na kailangan kong alamin.

Sumapit ang gabi at tumuloy ako sa mansyon ng Ranzo. I requested Athlanla if I can stay here for the meantime because Arnee and I are not in good terms. Mabuti na lamang naniwala siya sa kasinungalingan ko at hinayaan akong sumama sa kanya.

Matapos magpalit ng damit na hiniram ko sa kanya ay mabagal akong naglakad papunta sa malaking bintana, nakapaharap ito sa malaki nilang tarangkahan.

"So, where are you going tomorrow?" Tanong mula sa aking likod. Hindi ko siya nilingon at tiningala ang madilim na langit.

"Athlanla, do you believe someone can change their future?" I out of the blue asked.

Wala siyang alam na galing ako sa kasalukuyan pero gusto ko malaman ang sarili niyang kasagutan.

Naramdaman ko siyang tumabi sa akin at tumingala rin sa langit. "Honestly, it is up to the person whether he wants to change his future or have a better future. If he truly trusts his abilities that he can change the future, I believe he really can be a better person. In a good way or bad way, it depends on the person."

Napangiti ako sa kanyang sinabi. "If you have a second chance to be with Dharyx, will you grab the opportunity?" I asked again. Malayo na sa unang tanong dahil nakuntento na ako.

Huminga siya ng malalim at ibinaba ang tingin sa akin. "Bakit naitanong mo na naman iyan, Aiutami?"

Sinulyap ko siya, "please answer me."