Chloedia's POV
"Bumababa ng 30% ang company sales natin this week." inilapag ni Angelo ang mga documents sa mesa. But I threw it away.
"So you think I care? I don't, Angelo." I shrugged and drinking my wine.
"Chloedia tama na!" sigaw ni Angelo habang kinuha 'yong basong hawak ko. "Huwag mo ng pahirapan 'yang sarili mo dahil nanahirapan din ako! Hindi ikaw 'yong Chloedia na matapang! Hindi ikaw!" binawi ko 'yong baso ko bago ako tumawa. Hindi ako lasing!
"What?! This is me my Angelo! I am Chloedia De Leon, the palace's princess! Okay lang ako..." I nap.
"Okay? Can't you see? Isang linggo ka ng umiinom, hindi ka ba napapagod?! Kung ayaw niya na sayo edi hayaan mo na! Hindi siya kawalan!" naiiyak nitong tugon. Napaangat ang tingin ko saka ako bahagyang tumawa.
"Hindi ako naglalasing dahil affected ako sa kaniya! In fact I'm celebrating his disappearance!" Angelo shook his head, inaagaw ang basong hawak ko.
I heard my phone beep so I checked. My jaw almost fell as I saw Kenji's message.
kenji: 8:00 pm, MEG Park.
I chuckled as I saw his message. Anong akala niya? Mauuto niya ulit ako? Tanga! Hindi na.
"Chloedia tama na!" I started shaking my head, drinking the whole bottle of this beer. Anong tama na? Hangga't hindi ako nagiging okay, I won't stop forcing myself to heal. "Sobrang tagal ng celebration mo ah. Please, stop this..."
"Shut up!" saad ko bago itinapon ang boteng hawak ko. Nagulat siya dito pero tumawa lang ako.
"You know what... get me some stunning dress for tonight.. I'll face him and he will see who is me. He will regret that he left me..." I demonically laughed.
"STOP!" binelatan ko lang siya.
"Please?" I can't still see his eyes, tears are dropping."Halika nga dito!" hinatak ko 'yong kamay niya kaya napaupo siya sa tabi ko. "Thank you... For not leaving me..." he smiled then hugged me, parang 'yong katawan ko nililipad ng hangin kahit simpleng galaw lang. "Thank you kasi no'ng panahong iniwan ako ng lahat, you remained standing beside me. You never left... You never hurt me... Thank you, Angelo!" I smiled.
"Chloedia..." humihikbi itong umalis mula sa pagkakayakap. Mas sinabi ba akong nakakaiyak? Hala! Wala akong kasalanan ah.
"Stop crying bitch! We must prioritize our own happiness, cheers!" sigaw ko na bumulabog sa buong condo.
"Tama na!" sigaw niya kaya napatakip ako ng tenga. Ano ba 'yan, baklang 'to lakas ng sigaw!
"Hindi ako bingi! Anong tanga? Sinong tanga?! Ako ba?!" He's just staring at me, as if I've done wrong. "Kung may mali man ako, 'yon 'yong umasa akong mahanap 'yong the one ko. Umasa ako na si Kenji 'yon! Alam mo Angelo, sakit no..." uminom ako ng isang basong alak, "'Yong siya 'yong nangako pero siya rin unang bumitaw? HAHAHAHA!" pinaghahampas ko si Angelo sa sobrang tawa ko. Hindi lang siya gumagalaw at pinagmamasdan lang ako.
"Matulog ka na!" sita nito.
"What?! I'm not yet drunk! I'm still okay! Papuntahin mo dito si Kenji! Sabihin mo... Tangina niya! Okay? Papuntahin mo dito tapos sabihin mo, wala akong pakealam kung hindi niya na ako mahal..." I started sobbing, laughing. "Pakisabi kahit hindi na ako, mahal ko siya ha! Pakisabi, okay lang kung 'di na ako! Sino may sabing mahal ko siya? Ako 'di ba? Edi ako 'yong nagsabi? Sige, pakisabi... Fuck you, mahal ko siya sobra cross my heart and fly it to the sky until the end of the universe. Ganorns! Okay? Gets mo ba? Gusto mo uliti-"
"STOOOP!" napasandal nalang ako sa sofa habang tumatawa. Parang tanga naman si Angelo! Pakisabi lang e, para namang others.
"Hey... Don't shout... Shh... Magagalit si Patring!"
YOU ARE READING
RPW: THAT PRINCESS IS MINE
FanfictionChoosing between two people whom you love isn't that easy. It's about choosing what's best and what's better. Chloedia isn't that normal lady. Her blood is royal and everyone vows on her. But still, her traits became the reason why people loves her...