// Unicode //
~~~~~~~~~~
မနက်ခင်းတစ်ခု..။
ကြော်လှော်နေသည့်အနံ့မွှေးမွှေးလေးကြောင့် မျက်လုံးတွေမဖွင့်ရသေးခင် ဗိုက်ဆာလာသည်။ မနက်စာပြင်နေသူအကြောင်းကိုတွေးမိတော့ ပြုံးမိလေသည်။ သို့သော် ထိုအပြုံးဟာ ကြာကြာမခံ။
ညှက်စိက ချက်မှမချက်တတ်တာ..
အိပ်ရာထဲမှ ဝုန်းခနဲထလို့ မီးဖိုးချောင်ဆီအပြေးအလွှားသွားရတော့သည်။
" ညှက်စိ "
" ဇံ.. Good Morning "
" အေး.. ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ "
" အကြော်... "
" ဘာအကြော်လဲ "
အနားကိုသွားကာ မွှေနေသည့်လျှပ်စစ်ဒယ်အိုးထဲ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ ထမင်းကြော်ဖြစ်သည်။ မုန်လာဥနီနှင့် ပဲသီးတွေပါ သေးသေးကလေးလှီးပြီးထည့်ထားတော့ ဘုန်းပြည့်ဇံ မအံ့ဩဘဲမနေနိုင်။ သူတို့ရေအောက်ကမ္ဘာကိုပြန်ပြီး ဒါတွေသင်လာနိုင်စရာအကြောင်းမရှိ။ ဘယ်ကနေ တတ်မြောက်လာလဲမသိပါ။
" တယ်ဟုတ်ပါလား မင်းက "
" ဇံ စား.. "
ဇွန်းဖျားလေးနှင့်ခပ်ပေးကာ မြည်းစမ်းခိုင်းတော့ သူလည်း အနည်းငယ်စားကြည့်လိုက်သည်။ နှစ်ချက်လောက်ဝါးပြီးတော့ ရပ်သွား၏။
" ဆားကို တစ်ဘူးလုံးများ ထည့်လိုက်တာလား !! "
" .... "
" ငံနေတာပဲ.. "
စကားအဆုံးတွင် ညှက်စိမျက်နှာလေးညှိုးငယ်သွားသည်။ ထိုအခါမှာတော့ ဘုန်းပြည့်ဇံ သက်ပြင်းချကာ နောက်တစ်ဇွန်းခပ်စားလိုက်ရင်း..
" စားလို့တော့ရပါသေးတယ် "
" ဇံ ကြိုက်လား "
မျှော်လင့်ချက်တွေအပြည့်နှင့် မျက်လုံးဝိုင်းတွေ..။
" အင်း.. ကြိုက်တယ် "
ကျေနပ်စွာပြုံးသွားလေသည်။ ထမင်းကြော်ကို ခပ်စားဖို့လုပ်နေတာကြောင့် ဇွန်းကို သူဆွဲယူလိုက်၏။
" ငါတစ်ယောက်တည်းစားမလို့၊ မင်းအတွက် နွားနို့ဝယ်ထားပေးတယ်လေ "
