Ertesi sabah Ceylan, erkenden kreşe gitmişti.
Kağan ve diğerleri uyuduğu için onları uyandırmaya kıyamadı.
Bugün öğle saatlerinde yeni öğretmen kreşte işe başlayacaktı.
Ceylan, ise bugün Kreşteki çocuklara veda edip eve gelecekti.
İşe başlayalı çok uzun süre olmasa da Kreşteki çocuklar ona çok alışmıştı.
Ceylan'da onlara çok alışmış, çok sevmişti.
Eva, Ceylan'ın işe gittiğini duyar duymaz hemen yataktan kalktı.
Hızlı bir şekilde kahvatı hazırlayıp herkesi uyandırdı.
Kağan ve Polat, kahvaltı yaptıktan sonra ikisi beraber evden çıktı.
Önce kasabada ki erkek kuaförüne gittiler.
Kuaför çıkışı ise Yusuf'un evine geldiler.
Kağan, Yusuf'uda akşam Emine Teyzesinin evine davet etti.
Sonra da yapılması gereken diğer işleri hallettiler.
Eva'nın bir çok siparişi vardı. Onları da alıp tekrar eve döndüler.
Bu arada Eva, evde bütün hazırlıkları tamamlamak üzereydi.
Emine Teyzesinin ve diğer kadınların yardımıyla akşam için herşeyi neredeyse hazırlamışlardı.
Emine Teyzesinin kasabadan bir kaç yakınıda eve gelmiş onlara yardım ediyorlardı.
Hep birlikte bahçede büyük bir masa hazırlamış, üzeri donatmışlardı.
Etraf ise Kağan, Polat ve Yusuf, tarafından süslenmişti.
Bahçenin içi ve Emine Teyzenin evi rengarenk ışıl ışıl olmuştu.
Akşam saatleri yaklaşırken Kağan, hemen takım elbisesini giydi.
Sonra da bozulan saçına tekrar şekil verdi.
Emine Teyze ye yaklaşarak, Ceylanı almaya gittiğini söyledi.
Emine Teyze den olumlu cevap aldıktan sonra hemen arabaya atlayıp kreşe doğru yola çıktı.
Yol boyunca Ceylan'a yapacağı sürprizin heyacanı içindeydi.
Kreşe geldiğinde aileler çocuklarını almaya başlamıştı.
Kağan, kreşin dışında bir süre ailelerin gitmesini bekledi.
Bütün çocuklar evlerine gittikten sonra Ceylan, Kağan'ın arabasını gördü.
Arbaya doğru baktığında ise Kağan'ın arabadan indiğini fark etti.
Ceylan, Kağan'ı takım elbiseli görünce çok şaşırmıştı.
Neden böyle giyinmişti bu adam?
Ayrıca çok daha yakışıklı olmuştu.
Ceylan, Kağan'ın kendisine doğru geldiğini görünce o da Kağan'a doğru yürümeye başladı.
Kreşin çıkışına kadar yürüyen Ceylan, kollarını açıp bekleyen Kağan'ın kollarına atladı.
Sonra da adama sıkıca sarıldı.
Hayatında gördüğü en yakışıklı adamdı Kağan. Ceylan'ın sevdası, hayatının erkeği, biricik aşkıydı.
"Çok yakışıklı olmuş sun Kağan.
Hayırdır bu kadar yakışıklı görünmeni neye borçluyuz?" dedi gülümseyerek.
"Neden öyle diyorsun aşkım?
Başka zaman yakışıklı değil miyim yoksa?"
"Sen her zaman yakışıklısın adam.
Ama, bugün ayrı bir karizmasın?"
"Teşekkür ederim birtanem. Herşey senin için. Karşında duran adam sana ait. Senin sevgilin."
"Biliyorum Kağan. Sen benim sevgilim, benim aşkımsın"
"Aynen öyle Ceylan. Ayrıca sende benimsin, bunu unutma sakın. Hadi işin bittiyse gidelim.
Evde herkes bizi bekliyor"
"Neden Kağan? Neden herkes bizi bekliyor? Kötü bir şey yok değil mi?"
"Korkma canımın içi. Tabiki kötü bir şey yok.
Ayrıca sürpriz. Neden beklediklerini şimdi söyleyemem."
Kağan, Ceylan'ın sorusuna cevap verdikten sonra elinden tutup arabaya bindirdi.
Sonra da kendisi şoför koltuğuna geçti.
Ona hayran hayran bakan sevdiği kıza çapkınca göz kırptı ve arabayı çalıştırdı.
İki sevdalı kısa bir yolculuktan sonra eve geldiler.
Kağan, arabayı bahçe kapısına durdurup hemen arabadan indi.
Diğer tarafa dolanıp Ceylan'ın kapısını açtı. Kızın elinden tutarak inmesine yardım etti.
Ceylan'ın meraklı ve tedirgin hali genç adamın gülümsemesine neden oluyordu.
Kağan, Ceylan'ın elini bırakmadan bahçe kapısından içeri girdi.
Ceylan, bahçenin süslenmiş ışıl ışıl halini görünce şaşkına döndü.
"Kağan, neler oluyor söylesene? Ayrıca bahçe çok güzel olmuş."
Kağan, tam cevap vereceği sırada Eva, koşarak yanlarına geldi.
"Nerde kaldınız kızım. Herkes sizi bekliyor" diyerek Ceylan'ın Kağan'ın elinden alıp çekiştirerek eve götürdü.
"Eva, bi dur. Söylesene neler oluyor?
Bahçe neden süslendi? Ayrıca misafirler de var. Herkes neden burada?"
"Şaşkın arkadaşım. Herkes Kağan ve senin için toplandı.
Bu gece Kağan, seni Emine Teyze den isteyecek.
Ayrıca size söz yapacağız"
"Gerçekten mi Eva? Gerçekten Kağan, beni Emine Teyze den isteyecek öyle mi?
Ben, ben böyle bir şey yapacağına hayatta inanmazdım"
"Ah aşk Ceylan. Aşk insana daha neler yaptırıyor bir bilsen.
Neyse daha fazla zaman kaybetmeyelim. Seni hemen hazırlamamız lazım"
"İyi de benim böyle bir gece için giyecek bir şeyim yok ki.
Ne yapacağız şimdi?"
"Ceylan'cığım böyle zamanlarda iyi bir arkadaşının olması yeterli.
Ben bunuda düşündüm merak etme. Kıyafetin hazır seni bekliyor.
Sana sadece giyinmek, süslenmek ve bir gelin edasıyla etrafta dolanmak kalıyor.
Diğer her şeyi arkadaşın halledecek"
"Çok teşekkür ederim Eva.
Sen olmasan ne yapardım bilmiyorum.
İyi ki varsın canım."
"Ben olmasam da bir şekilde her şey yolunda giderdi Ceylan.
Ama ben, seni tanıdığım için çok mutluyum.
Sen benim küçük kız kardeşimsin."
Ceylan, Eva'ya sarılıp tekrar teşekkür etrikten sonra hemen odasına girip hızlı bir şekilde giyindi.
Sonra da Eva, gelip saçını makyajını halletti.
Kısa süre sonra Ceylan, hazır bir şekilde odadan çıktı.
Merdivenlerden inerken de salonda ki koltukta oturmuş bekleyen Kağan'ı gördü.
O anda Kağan'da başını kaldırıp merdivenlerden inen kıza baktı.
Görür görmez de hemen ayağa kalktı.
Kağan, Ceylan'ın güzelliği karşısında ne diyeceğini bilememişti.
Dili tutulmuş büyülenmiş, öylece bakakalmıştı.
Hayatında gördüğü en güzel kadındı sevdası.
Kağan, için dünyaya gelmiş bir melekti.
Kağan'ın umutsuz dünyasına umut.
Geleceğine ışık olmuştu.
Hayattan, yaşamaktan her şeyden ümidini kesmişken karşısına çıkmıştı.
İkisi beraber çok badireler atlatmışlardı.
Tırnaklarıyla gelmişlerdi bu günlere.
Çok kayıplar vermiş, çok acı çekmişlerdi.
Ama, ikisi de emindi artık.
Mutlu olmayı çoktan hak etmişlerdi.
İkisinin mutlu olmasını kaybettikleri kardeşlerde çok isterdi.
