Invisible [Vkook] Season1

falling

روی مبل تهیونگ نشسته بود...نمیتونست بخوابه، با اتفاقایی که امشب افتاده بود چطور باید میخوابید؟

وقتی کال پسرارو بدرقه کرد، اونو تهیونگو از اتاق بیرون انداخت‌... خب اونطوریم که نه، گفت بهتره پیش تهیونگ بخوابه و به خواهش و تمنای جونگ کوک برای اومدن باهاشون گوش نکرد.

_کله شق!

_چی؟

صدای تهیونگ تکونی بهش داد.
_هیچی با خودم بودم!

تهیونگ ملافه سفیدی تو دستش گرفته بود. به سمت جونگ کوک گرفت
بدون حرفی ملافه رو گرفت و روی زانوهاش گذاشت. هنوزم پیش تهیونگ معذب بود، انگار پسری که یک ساعت پیش بغلش کرده بود و ارومش میکرد هرکسی بود جز تهیونگ.

_بهتره بخوابی! فردا کلاس داری!

سرش رو تکون داد و منتظر موند تا صدای بسته شدن در اتاق تهیونگ رو شنید.

از روی مبل بلند شد. توجهی به ملافه که حالا روی زمین افتاده بود نکرد. به طرف اشپزخونه رفت تا آبی بخوره یا شاید یچیز بهتر!

الکل میتونست حواسشو پرت کنه. با شناخت کمی که از تهیونگ داشت میدونست میتونه توی یخچالش آب جو یا نوشیدنی الکلی پیدا کنه اما وقتی در اهنی رو باز کرد، قفسه های خالی یخچال بهش چشمک میزدن.

درو بست و روی صندلی ولو شد. مغزش از چشماش خسته تر بود. دستاش رو روی میز گذاشت و صورتش رو بین بازوهاش مخفی کرد.

تق تق تق

صدا از پذیرایی یا شایدم طرفای اتاق تهیونگ میومد.
به هرحال، از هرکجا که بود جونگ کوک قصد نداشت برای فهمیدنش سرش رو بلند کنه.
ایستادن موهای گردنش رو حس میکرد و نفسهاش سنگین شده بود. ضربان قلبش رو میتونست در نقطه نقطه بدنش حس کنه!

_اون میگیردت!

ناخواسته سرش رو بلند کرد تا به منبع صدا، کسی که روبه روش نشست نگاه کنه.

نتونست چهرش رو وارسی کنه چون تنها چیزی که دیده میشد قرمزی خون روی صورت و لباسهای پسر روبه روش بود.

داد بلندی از گلوش رها شد و با جهشی به پشت، خودش و صندلی هردو باهم روی زمین افتادن.

با دستهای لرزونش خودش رو عقب میکشید. فکر میکرد مثل فیلم های ترسناک با یک فریادِ اون، روح و جن یا هرچی که هست ناپدید میشه اما نشد!

پسر سرتا پا خونی از جاش بلند شد و میز رو دور زد. قدمهای اهسته اون با کشیده شدن جونگ کوک روی زمین در جنگ بودن که کدوم زودتر به هدفش میرسه!

چند قدم جلوتر و بعد پسر روی زمین پخش شد. صورتش رو به روی پاهای جونگ کوک بود.

پاهاشو جمع کرد و بالاخره ایستاد اما با تصویر جلوش چشمهاش گرد شد.