Invisible [Vkook] Season1

let's see!

صدا ها مثل سربازهای نظامی توی سرش رژه میرفتن، هرکدوم ساز خودشو میزد و این برای جونگ کوک گیج کننده بود. دلش میخواست دهنش رو باز کنه و به صداهای تو مغزش یه فوشی حواله کنه. به جای فوش هایی که توی سرش بود اصوات نامفهومی از دهنش خارج شد که توجه چهار پسری که کمی دور تر از جایی که خوابیده بود داشتن باهم حرف میزدن رو جلب کرد

اولین کسی که به خودش حرکت داد کال بود. خدا میدونه چقدر ترسیده بود وقتی هرچی جونگ کوک رو صدا میزد و اون جوابشو نمیداد. آخر مجبور شد به یونگی زنگ بزنه تا کمکش کنه.

_جونگ کوک! خوبی پسر؟

با ضربه های ارومی که به گونش زده میشد بالاخره فضانوردیش تموم شد، حالا میتونست صداهارو تشخیص بده و همینطور نرمی دشک زیرش رو. قبل از اینکه چشمهاش رو باز کنه لا به لای خاطره هایی که توی ذهنش مثل فیلم تکرار میشدن دنبال دلیل نگرانی کال گشت.

"حتما دوباره غش کردم...اما چرا؟"

و بالاخره به یاد آورد...اون توسط چیزی که تا امروز نمیدونست وجود داره یا نه تسخیر شده بود!...کال چی صداش کرده بود؟...یه روح شیطانی یا یه همچین چیزی!

_چرا جواب نمیده؟چرا چشاشو باز نمیکنه؟

_نترس چیم نمرده!

_این دیگه چه جور دلداری دادنه!!

چشمهاش رو باز کرد. اولین تصویری که جلوی چشمهاش دید چهره نگران کال بود که روی صورتش خیمه زده بود.حتما خیلی نگران شده بود.

کال کنار رفت تا جونگ کوک بتونه روی تخت بشینه. چشمهاش رو مالید و به سه پسری که بالا سرش ایستاده بودن نگاه کرد.جیمین هم مثل کال چشمهاش نگرانیشو بروز می دادن و یونگی مثل همیشه بیخیال بهش نگاه میکرد انگار که منتظر موندن برای به هوش اومدن زیبای خفته خستش کرده بود و در اخر تهیونگ!

انتظار دیدن تهیونگ رو توی این موقعیت نداشت یجورایی هم خوشحال شده بود هم تعجب کرده بود اما همه احساساتش با به یاد آوردن حقیقت تلخ زندگیش که مثل طناب زخیمی دور گلوش پیچیده شده بود و هر لحظه تنگ تر از قبل میشد، کاملا پودر شد!

-چقدر خوابیدم؟

تهیونگ-اونقدر که هممونو نگران کردی!

لحنش خسته بود با یکم چاشنی مهربونی که از پسر روبه روش بعید بود...البته این چیزی بود که جونگ کوک فکر میکرد.کسی چه !میدونه شاید پشت هر پوزخندی که وی میزنه، یک لبخند مهربون پنهون شده

یونگی جلوتر اومد و کنارش روی تخت نشست-میدونم ترسیدی کوک! اما از پسش بر میاییم.همه باهم!