FORGOTTEN MEMORIES

CHAPTER 30

When the sun rises, new hopes are made. Every morning is the start in everyone's life, so it's better to start our day with a wide smile. 

I slowly open my eyes when the sun's rays are hitting my face. Wala sa sariling napangiti ako no'ng bumungad mula sa bintana ko ang araw na kalilitaw palang. 

Nakangiting inunat ko ang mga braso ko. This is the day that I have been waiting for. The day where my mother's crown will pass to me. In a few hours, I will be the Queen of Asterin. 

Bumangon ako, nag-unat ulit. Pagkababa ko ng braso ko ay nahulog mula sa balikat ko ang strap ng sleepwear ko kaya inayos ko iyon bago ako bumaba sa kama ko. 

Saktong papunta na ako sa banyo ay bumukas ang pinto ng kwarto ko. I smiled when I saw Ate Madison's face. My favorite ate! 

"Good morning, Ate!" tumakbo ako papunta sa kanya at agad siyang niyakap. "Kaya gusto kong gumigising kasi ikaw ang una kong nakikita, eh." 

I heard her small laughs. Niyakap niya pabalik. 

"Itong batang 'to talaga." hinaplos niya ang buhok kong hindi ko pa nasusuklayan. "Ang aga mo namang nagising? Are you excited?" 

"Opo, ate! Finally! I will be the Queen of Asterin!" humiwalay ako ng yakap sa kanya. Hinaplos niya ang kanang pisngi ko. 

"You matured, Princess Abigail. I'm so proud of you."

"Paniguradong pati sila mama at papa ay proud ngayon, hindi ba, Ate Madison?" 

"Hmm. Kumusta ang tulog mo? Napapanaginipan mo ba ulit yung lalaki?" 

Sumimangot ako. "Opo. Ganoon ulit ang napapanaginipan ko. Ang weird nga, eh."

"Bakit?"

"Para kasing nangyari talaga iyon. Do I know him before I lost my memories?" 

Napansin kong natigilan si Ate Madison sa tanong ko. Hindi siya agad nakasagot sa tanong ko.

"H-hindi ko alam. Sige na at maligo kana para makapaghanda ka pa para mamaya." sasagot palang sana ako sa kanya kaso tinalikuran na niya ako kaya napailing nalang ako. 

Since last month, napapanaginipan ko ang lalaking hindi ko kilala dahil blanko ang mukha niya. But I have feeling that I know him. Last month din ay nalaman kong nawalan ako ng ala-ala, iyon ang sabi ni Ate Madison sa akin. 

They told me that I shouldn't force myself to remember lalo na no'ng pinakilala nila sa akin si Aaron na kapatid ko raw, my twin rather. Maliban kay Aaron ay may isa pa silang pinakilala.

Angelica, my cousin. They told me that she died because she saved me from an accident. Nalungkot ako sa narinig dahil namatay siya ng dahil sa'kin. I was guilty. Kaya bilang pasasalamat sa pagligtas niya sa akin ay ipaghihiganti ko siya. 

Sinabi rin kasi nila sa akin kung sino ang pumatay sa kanya. It was Raging Bulls, the group who killed my parents! 

Nang ipakilala ni Ate Calliope sa'kin ang kapatid at ang pinsan ko...parang may hinahanap ako. Para kasing may kulang. 

The image of a man in my dream suddenly flashed in my mind. Kilala ko kaya siya? Lagi nalang kasi siyang nasa panaginip ko, eh. 

Humawak ako sa diddib ko nang maramdaman kong tumibok ang puso ko ng kakaiba. Na para bang nababasa niya ang nasa isip ko at sumagot siya sa pamamagitan ng pagtibok. 

Bumuntong hininga nalang ako at pumasok sa banyo para makaligo. Pagkabukas ko ng pinto ng banyo para lumabas ay siya ring pagbukas ng pinto ng kwarto ko. 

My lips parted no'ng nakita ko ang hawak ni Ate Madison na dress. 

"I-is that for me?" dali-dali akong pumunta sa pwesto niya no'ng tumango siya.