FORGOTTEN MEMORIES

CHAPTER 35

SHORT UPDATE LANG 'TO, TOL HEHE 💙😻😽

Waking up in James' arm feels like I am at heaven. I smiled the moment I saw him, sleeping beside me, and hugging me tightly na parang mawawala ako.

One year....one year na akong nagtitiis sa kanya! Joke!

Ang sarap sa pakiramdam na umabot na kami ng isang taon. Kahapon ay first anniversary namin at uminom kami ng maraming wine dahilan para malasing kami. 

Alam naman ni Ate Madison na rito ako matutulog. Hmp! Tuwang-tuwa pa nga siya.

Inangat ko ang kamay ko para haplusin ang mukha ng boyfriend ko. Nakakita ako habang hinahaplos ang mukha niya. Mula sa noo, papunta sa kilay niya, mata, ilong...at labi.

I stayed my index finger in his lips. Pinadaan ko ang daliri ko sa buong labi niya habang pinagmamasdan ang buo niyang mukha.

Ang gwapo niya pa rin kahit natutulog kahit magulo na ang buhok. 

Nilapit ko ang mukha ko sa kanya para halikan siya sa labi. Pero ganoon nalang ang gulat ko ng tumugon siya kaya napalayo ako sa kanya.

"J-james!" unti-unti niyang minumulat ang mga mata niya. Pagkamulat ng mata niya ay bumungad sa akin ang napakagandang mata niya na natatamaan ng sinag ng araw. 

"Good morning!" he said with his bedroom voice. 

"Good morning!" 

Napangiti ako no'ng niyakap niya ako ng mahigpit at hinalikan ako sa buhok. We hugged each other for a second before we decided to eat our breakfast. Siya nalang daw ang magluluto ng almusal namin kaya naligo nalang muna ako.

Nang matapos ako maligo ay bumaba na ako habang nagsusuklay. Naamoy ko agad ang niluluto niyang ham and cheese.

I smiled when I saw him cooking. Nilagay niya sa pangflying saucer ang bread na may lamang ham and cheese. 

He felt my presence kaya napatingin siya sa akin. Naglakad siya papalapit sa akin.

"Ako na magsuklay sa buhok mo." kinuha niya mula sa kamay ko ang suklay na hawak ko at inalalayan akong umupo. 

Ang gaan ng pagkakasuklay niya sa akin kaya napangiti ako. I bend my head backwards, so I can see him. When I did that, he suddenly kissed me on my forehead. 

"James, do want to build a snowman?" 

He laughed. "Go away, Abigail!" 

Natawa kaming parehas dahil pinaliit niya pa ang boses niya at pumiyok pa siya. Hnila niya ang buhok ko kaya napatigil ako sa pagtawa. Sinamaan ko siya ng tingin pero hinalikan niya ako sa pisngi kaya napangiti na naman ako. 

Umayos ako ng upo. I activated my power and he was amazed because my hair turns into blue hair. Gustong-gusto niyang nakikitang nagbabago iyon.

"Let it go. Let it go." wala sa tonong kanta ko habang ginagamit ko ang kapangyarihan ko para gumawa ng maliliit na sculpture. 

It was an ice sculputure of us. Yung mga moments namin na magkasama. 

Mayroong no'ng sumasayaw kami, magkahawak ang kamay, magkatabing nakaupo no'ng birthday niya, yung magkahalikan kami no'ng birthday ko at itong sinusuklayan niya ako. Limang ice sculpture ang ginawa ko para I love you so much!

I turned my gaze to James to see his reaction. His lips are parted and I saw how amaze is he in his eyes. 

"W-wow!" he muttered. 

Inabot ko ang pisngi niya dahilan para maibaba niya ang paningin niya sa akin. "It's my gift for you. Ayan yung mga naalala ko lang at gusto ko pang maalala ka."