" Soo တို႔ေစာင့္ေနတာၾကာၿပီးလား"
"မၾကာေသးပါဘူး။Soo တို႔လည္း
ခုေလးတင္ဘဲေရာက္တာ "
" ခ်ယ္ေယာင္း မေတြ့တာၾကာၿပီေနာ္
နင္က ငါကိုေမ့ၿပီးသာယာေနတယ္ေပါ့ "
" ငါဘဲေျပာမေနနဲ႔ နင္ကအားေရာအားရဲ့
ခုေတာင္ခရီးကျပန္လာတာမဟုတ္ဘူးလား။
ဒါနဲ႔ လီလီနဲ႔ နင္ကဘယ္လိုေတြ့လာတာလဲ"
" ခ်ယ္ေယာင္း အဲဒါနာက္မွေျပာျပမယ္ "
လီ ဒီမွာထိုင္ "
ခ်ယ္ေယာင္းျပန္ေျဖရင္း လီအတြက္ခံုေနာက္ဆုတ္ေပးလိုက္သည္။
ခ်စ္ရတဲ့လီကို ဒီလိုအေသးအဖဲြ႔ေလးေတြက
အစ လိုက္လုပ္ေပးခ်င္တာပါ။
ခ်ယ္ေယာင္းကေတာ့ ပါးစပ္ထဲေရဝင္ေနတဲ့
ငါးလိုျဖစ္ေနေလသည္။
သူတို႔ရဲ့စကားဝိုင္းကို Sooနဲ႔ Jen ဘဲဦးေဆာင္ကာ စီးပြားေရးအေၾကာင္းေတြသာဦးတည္ေနေလသည္။
Jen တစ္ေယာက္စကားေျပာေနရင္း
ခံုေအာက္ကလီရဲ့လက္ကေလးဆုပ္ကိုင္ထားေလသည္။
* ခၽြင့္ *
ဟင္!!!
ခ်ယ္ေယာင္းခါးေပၚခ်ိတ္ထားတဲ့ကားေသာ့
ေအာက္ျပဳတ္က်သြားတာမို႔ ေကာက္ယူလိုက္ေလသည္။
စားပဲြေအာက္ျမင္လိုက္ရတဲ့ လက္တစ္စံုေၾကာင့္ မ်က္လံုးေတြဟာ အေပၚေအာက္အေတာ္ႀကီးကိုအလုပ္ရႈပ္သြားေလသည္။
စားပဲြနဲ႔ေခါင္းေဆာင့္မိၿပီး ဒူေဝေဝျဖစ္သြား
ေတာ့မွာ သူရဲ့အၾကၫ့္ေတြက Jenဆီေရာက္သြားေလသည္။
"Jen နင္နဲ႔ လီလီက...... "
" ငါတို႔ကခ်စ္သူေတြ "
Jen မဆိုင္းမတြံဘဲေျဖေပးလိုက္တယ္။
ကြယ္ဝွက္ထားစရာအေၾကာင္းမွမရိွတာ
တစ္ေန့က်ရင္ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ Publicခ်ျပမွာလို႔ သူစဉ္းစားထားၿပီးသားအရာျဖစ္ေလသည္။
"မႏၵူ "!
လီရဲ့တားျမစ္သံကေနာက္က်သြားေခ်ၿပီ။
တအံတၾသျဖစ္ေနတဲ့ Sooကို ၾကၫ့္လ်ွက္
Jen ခပ္ဖြဖြေလးရယ္လိုက္သည္။
"အံၾသသြားတာလား Soo
ဒါမွမဟုတ္သဘာဝနဲ႔ခဲြထြက္ေနလို႔လား
ဥေဏွာက္က မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ေျပာေပမယ္
ႏွလံုးသားက သူကိုဘဲေရြးခ်ယ္ခ်စ္ခိုင္းခဲ့တာ"
အခ်စ္မွာဘာမွမလိုအပ္ဘူး Soo
သတၲိရိွရိွခ်စ္ေနဖို႔ဘဲလိုအပ္တာ။
Sooလည္းတစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိခဲ့ရင္
နားလည္လာလိမ့္မယ္။
ခုလို သိသြားေတာ့လဲပိုေကာင္းသြားတာေပါ့။
Soo သူက Jen ျမတ္ႏိူးရတဲ့ေကာင္မေလး
လီဆာတဲ့"
YOU ARE READING
လှပ်၍လွှင့်သော
Actionနှင်းတွေကျတိုင်း ချယ်ရီခုံတန်းလေးမှာ နှင်းပွင့်လေးတွေရဲ့ အအေးဒဏ်ကို ခံစားရတဲ့အခါ ဆုံးရှုံးခဲ့ရတဲ့ အချစ်တွေလောက် အေးစက်နာကျင်မူမရှိတာ သတိရပါ။
