ေယာင္းငယ္ကိုခ်စ္မိလို႔ သံေယာဇာဉ္ျဖစ္တည္မိလာတဲ့အခါခ်စ္ျခင္းေမတၲာထက္၊သံေယာဇဉ္ဆိုတာ ပိုေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းမွန္း က်မသိလာရတယ္။
သံေယာဇဉ္ဆိုတာ ၿငိတြယ္မိသြားရင္ရုန္းထြက္ဖို႔မလြယ္မွန္းက်မနားလည္လာတယ္။
ခ်စ္ျခင္းေမတၲာဟာ အလႊာပါးေလးသာျဖစ္ၿပီး အဲဒီအလႊာပါးေလးရဲ့တစ္ဖက္မွာမႏွစ္ၿမိဳ႔စရာတစ္စံုစရာေၾကာင့္ အမုန္းဆိုတဲ့နံရံထူႀကီးတစ္ခုလည္း ေပၚေပါက္လာႏိူင္တယ္။
ဒါေၾကာင့္အခ်စ္ဟာ ပဝါျခားတဲ့အလႊာပါးေလးသာျဖစ္ၿပီး သံေယာဇာဉ္ကသာ ပိုထုထည္ႀကီးမွားတယ္လို႔ က်မထင္တယ္။
ဘယ္သူမွမရိွတဲ့က်မဘဝထဲကို ဒီသံေယာဇာဉ္ေလးတစ္မ်ွင္ကေနွာင္ႀကိဳးသဖြယ္ လာရစ္တြယ္ေနေတာ့ က်မကလည္းေက်နပ္စြာနဲ႔ရစ္ပစ္ခံေနမိၿပီ။
" ေယာင္းငယ္...." !
အိပ္ယာေပၚ ေကြးေကြးေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့
ေယာင္းငယ္ကို က်မထိုင္ၾကၫ့္ေနမိတာ
၁၅မီနစ္ထက္မနည္ေတာ့ပါဘူး ။
ပန္းႏုေရာင္ေျပးေနတဲ့ အသားအရည္
ညိုငင္မူျပင္းလြန္းတဲ့မ်က္ဝန္း၊ေျဖာင့္စင္း
ေနတဲ့ႏွာတံေလးေအာက္မွာ က်မအတြက္
ဆဲြငင္မူရိွလြန္းတဲ့ႏႈတ္ခမ္းပါးရိွေနေလသည္။ခရမ္းေရာင္ေျပးေနတဲ့ဆံႏြယ္ေလးေတြ၊ လမ္းေလ်ွာက္ရင္ခုန္ဆြခုန္ဆြေလ်ွာက္တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးရယ္ ။
ဒါေတြအားလံုးဟာ က်မျမတ္ႏိူးတဲ့အရာေတြပါဘဲ။
ျမတ္ႏိူးလြန္းအားႀကီးလို႔ ျမတ္ျမတ္ႏိူးႏိူးနဲ႔ကို
ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုနမ္းရိွူက္မိတယ္။
ဟင့္!
ျပန္တံု႔ျပန႔္လာတဲ့ ေယာင္းငယ္ေလးရဲ့
အနမ္းေတြေၾကာင့္ ေနာက္ဆုတ္လိုက္
ေပမယ့္၊လက္တစ္ဖက္ကိုေဆာင့္ဆဲြခံလိုက္
ရသည္။ ခုေတာ့က်မဟာ ေယာင္းငယ္ေလးရဲ့ရင္ခြင္ကမ႓ာႀကီးထဲမွာ။
" ေယာင္းကို အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းအခြင့္
ေကာင္းယူတဲ့ မမကိုအျပစ္ေပးရမယ္"
"ေယာင္းငယ္ေလးကႏိုးေနတာလား
တမင္ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေနတာ ၾကၫ့္စမ္း "
" မမ ကခိုးနမ္းတာကို
ေယာင္း မႏိူးဘဲေနမလား "
ခိုးနမ္းပါတဲ့ဆိုမွ လူမိသြားတဲ့ မမရဲ့
မ်က္ႏွာဟာ ရွက္ရိပ္ေတြေျပးေနေလသည္။
YOU ARE READING
လှပ်၍လွှင့်သော
Actionနှင်းတွေကျတိုင်း ချယ်ရီခုံတန်းလေးမှာ နှင်းပွင့်လေးတွေရဲ့ အအေးဒဏ်ကို ခံစားရတဲ့အခါ ဆုံးရှုံးခဲ့ရတဲ့ အချစ်တွေလောက် အေးစက်နာကျင်မူမရှိတာ သတိရပါ။
