" ခ်ယ္ေယာင္း လီေရာလီဘယ္မွာလဲ။
လီဘယ္သြားတာလဲ ျပန္မလာေသးဘူးလား ။
လီ ဘယ္သြားတာလဲဆိုတာ၊နင္ဘာလို႔မသိရတာလဲ။ဒါမွမဟုတ္ လီလီတစ္ခုခုမ်ားျဖစ္ေနတာလား။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ငါဆီမလာႏိူင္ေသးတာလား "
" Jen စိတ္ေအးေအးထား သူအဆင္ေျပမွာပါ။သူလည္းကိစၥာရိွလို႔ ခဏထြက္သြားတာ
ေနမွာပါ "
သတိရရခ်င္းဘဲ လီလီကိုဘဲအေလာတႀကီးေမးေနတဲ Jen ရဲ့စိုးရိမ္ေတြသံဟာ
သူ ကိုသူထက္ လီလီကိုသာစိတ္ပူေနသည္။
သူအိမ္မက္ထဲ လီလီကေခ်ာက္နက္ႀကီးကို
ခုန္ဆင္းသြားတာ။ သူဘယ္လိုလုပ္စိတ္ေအး
ႏိူင္မွာလဲ!
" ခ်ယ္ေယာင္း အိမ္မက္ထဲမွာလီလီက ငါကိုထားသြားတယ္။ငါရွင္းျပတာေတာင္ နားမေထာင္ဘဲ ၊သူေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးထဲခုန္ဆင္းသြားတာ။ ငါရင္ထဲနာလြန္းအားႀကီးလို႔ ႏွလံုးသားေတာင္ ေၾကမြသြားပီး ထင္ပါတယ္ဟာ၊ငါဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာ ငါကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိေတာ့ဘူး "
က်မခါးဖက္ရင္းရိႈက္ႀကီးတငင္ငို
ႂကြေးေနတဲ့ Jen ကို ႏိွမ့္သိမ့္ရန္
စကားလံုးေတြ အျမန္ေရႊးခ်ယ္ရေလသည္။
" ဘဝက ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ဆိုရင္
ဒါကဇတ္သိမ္းမဟုတ္ေသးဘူး။ ဘဝဆိုတဲ့ထဲမွာ နာက်င္ျခင္းဆိုတဲ့ ပိုးအိမ္မ်ွင္ကေတာ့ ကပ္ၿငိပါလာမွာဘဲ။ အဲဒီနာက်င္ျခင္းအခန္းကိုဘဲ၊ငါတို႔ကထပ္ကာထပ္ကာရစ္ၾကၫ့္ေနဖို႔မလိုအပ္ဘူး။ျဖတ္ေက်ာ္ဖို႔ဘဲျဖစ္သင့္တယ္မလား ။ကမ႓ာႀကီးထဲ ငါတိုထၫ့္တဲ့အရာမွန္သမ်ွ
ငါတို႔ျပန္ရလိမ့္မယ္တဲ့။
ကိုယ့္က ဘယ္အရာေရႊးခ်ယ္ထၫ့္
မလဲဆိုတာ ကိုယ့္အေပၚဘဲမူတည္တယ္။
နင္ဘဝထဲကို ဘာေတြထၫ့္ၿပီး၊ဘာေတျြပစ္ထုတ္သင့္လဲဆိုတာ၊နင္ကိုယ္တိုင္ေရြးခ်ယ္ရမဲ့အရာဘဲ ခဏေန Manoban ဆိုတဲ့မိန္းမ သတင္းစာရွင္းလင္းပဲြလုပ္မယ္တဲ့ "
" ဘာ "
Jen ေအာ္လိုက္တာေၾကာင့္ သူလန႔္သြားရတယ္။
"ခ်ယ္ေယာင္း ငါကိုအဲဒီကိုလိုက္ပို႔ေပး
သူဘယ္လိုရွင္းမယ္ဆိုတာငါ ကိုယ့္တိုင္ၾကား
ရမွာျဖစ္မယ္ "
" ဒါေပမယ့္ ငါကေတာ့ ...."
" နင္ လိုက္မပို႔ရင္
ငါတစ္ေယာက္တည္းဘဲသြားမယ္ "
YOU ARE READING
လှပ်၍လွှင့်သော
Actionနှင်းတွေကျတိုင်း ချယ်ရီခုံတန်းလေးမှာ နှင်းပွင့်လေးတွေရဲ့ အအေးဒဏ်ကို ခံစားရတဲ့အခါ ဆုံးရှုံးခဲ့ရတဲ့ အချစ်တွေလောက် အေးစက်နာကျင်မူမရှိတာ သတိရပါ။
