All About Her (Published under Summit Media's Pop Fiction)

Fourteen: The Punishment

Fourteen: The Punishment

"WHAT's your freaking problem Eunice?" Galit na sigaw sa'kin ni Sebastian pagpasok namin sa loob ng bahay. "You! You are my problem!" Galit na duro ko sa kanya. "You are so clingy! Did you forgot that we are just married for that fvcking business deal that you and your father have with my father? We're not even close for you to act like that in front of your friends or your so called business associates! Yes I am your wife but it doesn't mean that you will kiss me in front of them, that you will touch me everywhere you want!" Tuloy tuloy na paliwanag ko sa sobrang inis ko.

Napuno na talaga ako sa pinaggagawa niya, pakiramdam ko sinasamantala niya ang hindi ko pagkibo kanina. Yung galit na mata niya ngayon ay lalong nagbaga. Pero wala akong pakialam, matigas na kung matigas ang ulo ko, eto na nga lang yung natitira kong laban sa kanya, tapos magpapakababa pa ako. Hindi ko dapat ipakitang mahina ako. I walked out at direretso sa kwarto. "I'm not yet done talking to you Eunice! So don't turn your back on me!" Ang lakas ng sigaw niya alam kong narinig yon ng mga kasama namin dito sa bahay, kung ilang maids man ang meron siya. Pero wala akong pakialam, awayin at sigawan niya ako hangga't gusto niya pero hindi ako babalik para makipag-usap sa kanya.

Pagpasok ko sa kwarto ay binagsak ko ang pinto, so what kung bahay niya 'to? Basta galit ako, nilapag ko na ang shoulder bag ko sa sofa. Umupo ako dun para tanggalin ang suot kong sapatos. Wala akong pakialam kung galit siya. Hindi pa ata umiinit ang puwet ko sa pagkakaupo ay nakita ko nang bumukas ang pinto. He scanned the room until he found me sitting on the sofa. Iba ang galit sa mukha niya. Sa tindi ng titig niya sa'kin, pakiramdam ko ay ano mang oras ay handa niya na akong saktan.

Iniwas ko na ang tingin ko at nagpatuloy sa paghubad ng sapatos ko. Alam kong papalapit na siya at handa na ako sa maaari niyang gawin. Matagal na siyang nakatayo sa harap ko, pero wala pa siyang ginagawa, kaya napa-angat ako ng tingin. And with one swift move ay hinila niya ako at isinandal sa dingding. "You need to be punish, for being stubborn and leaving me after our wedding." Tapos hinalikan niya ako, nakaawang ang labi ko kaya mabilis niyang nagawa ang gusto niya.

He is now kissing me torridly, pero iba ito sa mga una nang halik na ginawa niya sa'kin. Yung halik niya parang ngayon lang ulit siya nakahalik. Pero hindi lang yun, yung halik niya ay para akong pinaparusahan. Nagpatuloy siya sa ginagawa niya kahit hindi ako kumikibo, kahit hindi ko sinasasagot ang halik niya. Masyadong itong madiin, at nararamdaman ko ang bigat niya dahil halos ipitin niya ako sa pagkakasandal ko sa dingding. Tapos yung kamay niya, gumagapang na sa balakang ko at parang handa siyang sirain ang damit na suot ko.

Hindi ko na kaya, pakiramdam ko nanghihina na ako, parang hinihigop niya ang lahat ng lakas na meron ako, hanggang sa tumulo nalang ang luha ko sa sakit na nararamdaman ko at sa kalooban ko. He bit my lip, at alam kong nagsugat yun nang malasahan ko ang lasang kalawang sa labi ko. Hindi na ako kumikibo, humihikbi na ako sa pagitan ng paghalik niya sa akin.

Kaya siya napatigil, at tumitig sa'kin. Anger is written all over his face, natatakot ako sa itsura niya, paano naatim nang tatay ko na ipakasal sa isang katulad niya?

Nagpatuloy ako sa pagluha, at pilit na iniyuko ang ulo ko. He almost raped me. "Fvcking shit!" Bulyaw niya, na hinampas ng dalawang kamay ang dingding na kinasasandalan ko at nagwalk out. Binagsak niya pa ang pinto. Napaupo nalang ako sa sahig nang makaalis siya.

Maya-maya lang ay narinig ko ang pagbukas ng gate at ang pag-andar ng kotse. Pero hindi pa rin ako natinag sa kina-uupuan ko. Awang-awa ako sa sarili ko. Kahit anong tapang palang tapang ang ilabas ko ay lalabas at lalabas pa rin ang kahinaan ko.

NAKAHIGA na ako sa kama, nakaligo na rin ako. Inaantay ko nalang na dalawin ako ng antok, it'sa already 12 midnight, pero hindi pa rin siya bumabalik, apat na oras na siyang wala, pero hindi pa rin ako dalawin mg antok.

At sumasagi pa rin sa isip ko ang ginawa niga sa'kin. I dont know, if I can able to forgive him. Kung tutuusin ay ito ang unang araw namin na magkasama, pero ganun ang ginawa niya. Paano pa sa mga susunod? Napailing nalang ako sa naisip ko. Hindi na ako papayag na gawin niya ulit yun sa akin.

NAALIMPUNGATAN ako sa paggalaw ng kama. Hindi ko na kailangan dumilat para malaman kung sino iyon. Hindi ako gumalaw, para hindi niya malamang nagising ako. Ilang minuto akong nag-antay, pero hindi pa rin siya kumikilos sa kinauupuan niya. Hindi siya gumalaw pa pumwesto na ng higa o ano. He just sit there and I don't know what else he's doing.

Hindi ako makahinga ng maayos nang maramdaman ko ang paghawak niya sa mukha ko, pero pinilit ko na maging normal ang paghinga ko. "I'm sorry about what I've done to you." Sa pagsasalita niya alam kong nakainom siya "I was mentally blocked earlier, that I forgot who was in front of me..." tumigil siya sa pagsasalita, matagal iyon, pero hindi niya pa rin inaaalis ang pagkakapatong ng kamay niya sa mukha ko, inayos niya pa ang ilang hibla ng buhok na nakaharang sa mukha ko. "Your escape reminds me of someone, when I found you yesterday, after almost two months of looking and searching for you, then your manners and how you treat me, you just pushed me to my limits that made me do that." Pagkasabi niya nun ay tinanggal niya ang kamay niya sa mukha ko.

Tumayo siya, kaya nag-attempt akong magdilat ng mata, medyo naaninag ko naman siya dahil sa nakabukas na lampshade malamit sa couch sa tapat ng paanan ng kama. Pumasok siya sa CR. Nakarinig ako ng pagtulo ng tubig. He's taking a shower.

Sa totoo lang nagulat ako sa ginawa niya kanina, may bait naman pala siya he explained his side, pero hindi pa sapat yun para mapatawad ko siya. Nasa isip ko pa rin yung ginawa niya kanina. Pumikit ako ulit at pinilit na bumalik sa pagtulog.

Galit ako sa kanya, kaya kahit humingi pa siya ng tawad, ganun pa rin ang magiging pakikitungo ko sa kanya, I will just live as if he don't exist hanggang magsawa siya at siya na ang kusang gumawa ng paraan for us to have a divorce. Because honestly, even if he was so attractive, I don't want to fall in love with him, I don't want to live the rest of my life with him. I don't see any future with him.

----

Sa wakas natapos ko din! Guys! Ayan kung na-enjoy niyo don't forget to vote and comment! If you want DEDICATION, pipili ako sa pinakanagustuhan kong COMMENT! Kaya comment kayo! hindi ako nangangagat!

Thanks for reading! Ano na kaya ang susunod na mangyayari?? Ayiee.. .Excited?

-Leyn