"Tüm gece hüzünlü bir melek gibi burada takılmana izin verecek değilim."
Hiç tökezlemeden ayağa kalktı, sol elini koluma yerleştirip beni çekti ve yanında dikilmeme sebep oldu. Boyu en az benimkinden on beş santim daha uzundu.
"Hüzünlü bir melek m...
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen! Hepinize keyifli okumalar.
Bölüm Şarkısı: Taylor Swift, August
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM. 3: "SORUMSUZ" •MİRAY•
Neredeyse elli kişilik bir kalabalığın içerisinde durmuş, on beş günlük tatil boyunca ihtiyacım olacak şeylerin listesini tekrar tekrar aklımdan geçiriyordum. Tüm eşyalarımı yanıma almış olmalıydım, bu tatile kısa süre içerisinde hazırlansam da artık işe gitmediğimden dolayı gün içerisinde uzun uzun bu konu üzerine çalışmaya fırsat bulabilmiştim.
"Kanka bir sakin olsana sen," diyen tanıdık erkek sesine döndüğümde burnumdan derin bir nefes veriyordum. Vefa'nın gözleri, önümde birleştirdiğim ve gerginlikle ovuşturduğum ellerimdeydi. Aceleyle ellerimi çözdüm.
"Demesi kolay, kaç kere kamp yaptığımı sorsana bir de."
"Bir kere yaptın, onun da ikinci gecesi ağlayarak anneni aradın. Bu hikâyeyi biliyorum." Bu konudaki kötü tecrübemi hatırlatmasının bana bir yararı olmadığını görmüş olacak ki gülerek bir elini omzuma attı, beni kendine doğru çekti. "Dert etme, eğleneceğiz."
"Olur da eğlenmezsem topuklayıp Antalya'ya gideceğimi biliyorsun, değil mi?"
"O topuklarına sıkarım senin, eğleneceksin diyorum."
Vefa çoğu zaman ısrarcı olsa da genelde hoşlanmadığımı bildiği şeyler üzerine çok üstelemezdi. Kamp yapmak da bu konulardan biriydi ancak o gün geçirdiğim krizden sonra tavırları değişiklik göstermeye başlamıştı. İyi hissetmemi istediğini biliyordum.
"Aramızdan birinin kamp yapmaya dair hiçbir fikri yok, şu valizi gördünüz mü siz? Kimin o?"
Yanımıza gelen Senem, ela gözlerini kısarak otobüsün bagajına yerleştirilen valizlere doğru bakıyordu. Kastettiği valiz kesinlikle bana aitti. Çünkü benim haricimde insanlar daha çok birer sırt çantası ve küçük bir bavul tercih etmişlerdi.
"Benim."
Senem kaşlarını havaya kaldırarak, "Öyle mi?" dedi. Ses tonundan aslında bunu bildiği ve bilerek dile getirdiği anlaşılıyordu. "Takıntın tutmuş senin yine herhalde, bu ne valiz kızım?"
Gülerek bana uzandı ve yanağıma uzaktan bir öpücük bırakarak geri çekildi. Bu kısa sarılma sırasında, Vefa'nın omzumda olan elini ittirmişti. "Nasılsın görüşmeyeli? Duyduğuma göre işten çıkarmışlar seni."
"İşten çıkarma değil." Baygın bakışlarım bir an için Vefa'ya döndü. Beceriksizce gülümsemeye çalışıyordu. "Sadece ücretsiz izin verdiler."
