"Tüm gece hüzünlü bir melek gibi burada takılmana izin verecek değilim."
Hiç tökezlemeden ayağa kalktı, sol elini koluma yerleştirip beni çekti ve yanında dikilmeme sebep oldu. Boyu en az benimkinden on beş santim daha uzundu.
"Hüzünlü bir melek m...
"Geliyorum!" diye sesimi yükselterek dış kapıya doğru koştururken ıslak elimi mutfak havlusuna siliyorum. Akşam yemeği için yanıma gelecek olan Vefa'yı karşılamak için dış kapıyı açtığımda, karşımda gördüğüm kişi yüzünden kalakalıyorum çünkü kapıdaki Doğukan. Kalbim heyecanla çarpıyor fakat bunu ona asla belli etmiyorum. Donuk bir yüz ifadesiyle, "Ne işin var burada?" diye soruyorum.
"İçeri davet etmeyecek misin?" Gülümsemesi hâlâ çok güzel.
"Hayır. Ne yüzle kapıma gelirsin sen?"
"Mir, bana haksızlık ediyorsun. Kendimi açıklama fırsatımı elimden alma. Lütfen sana her şeyi anlatmama izin ver."
"Ben doğruları hak eden biriyim Doğukan ve sen bana yalan söyledin. Bir daha seni neden dinleyeyim?"
"Bu gece sana dürüst olmaya geldim." Yeşil gözleri öylesine büyüleyici bakıyor ki kapıyı biraz daha aralayarak onu içeriye davet etmekten kendimi alamıyorum. Onu dinlemek istiyorum, belki bana kendini affettirir diye umuyorum.
Doğukan onu içeriye davet ettiğimi anlayınca dudaklarındaki gülümseme büyüyor. Ayakkabılarını çıkarıyor, içeriye giriyor ve saniyeler içerisinde kapı arkamızdan kapanırken evde yalnız kalıyoruz. Evi sadece mutfaktan gelen güçsüz sarı ışık aydınlatıyor.
Kokusuna, yeşil gözlerine, yaydığı enerjiye ve sıcaklığına büsbütün bir hasretle ona bakıyorum. Yeşil gözleri yüzümde dolanıyor, bana doğru bir adım atıyor ve ben onun etki alanından kaçmak isterken sırtımı kapıya yaslıyorum.
"Miray," diye fısıldıyor ve benim tam olarak dizlerim titriyor. Soğuk parmak uçları çıplak kollarıma değiyor, tenim ürperiyor. "Sana bu gece her şeyin gerçeğini anlatacağım ama düşünsene, bu gerçekten önemli mi?"
Bana doğru bir adım daha atıyor, sıcak nefesi yüzüme vuruyor. Onu öpmemek için ayak parmaklarımı içeri doğru büküyorum. "Ben en mutlu günlerimi seninleyken yaşadım, mutsuz günlerim bir anlam ifade etmiyor."
Yüzü bana yaklaşıyor ama onu ittirmek istemiyorum, nefesimi tutuyorum. "Her şeyi geçtim, bu nasıl yalan olabilir Miray?" Yanağımı öpüyor, dudakları çeneme doğru kayarken konuşmaya devam ediyor. "Bu yalan gibi mi hissettiriyor? Yalan gibi mi hissettirmişti?"
