"Tüm gece hüzünlü bir melek gibi burada takılmana izin verecek değilim."
Hiç tökezlemeden ayağa kalktı, sol elini koluma yerleştirip beni çekti ve yanında dikilmeme sebep oldu. Boyu en az benimkinden on beş santim daha uzundu.
"Hüzünlü bir melek m...
Lütfen bol bol yorum yapıp oy vermeyi unutmayın. ❤️
Bölüm Şarkısı: Scorpions, Follow Your Heart
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM. 7: "DAHA ÇOK FIRSAT" •DOĞUKAN•
Avuçlarıma rahatlıkla sığabilecek küçük bir yüz, çıkık elmacık kemikleri, gökyüzünü kıskandıran mavi gözler, o gözleri çevreleyen uzun ve kıvrık kirpikler, ucu hafifçe kızarık tatlı bir burun... Ve o dudaklar...
"Kesinlikle onu öpmem gerekirdi!"
Arabayı, Onur ve Gülşin'i bıraktığım sahile doğru sürerken aklımda yalnızca on beş dakika önce kendisinden ayrılmış olduğum Miray vardı. Bana, normal şartlarda her şeyin çok daha farklı olabileceğini açıkça dile getirmişti. "Onu öpmeliydim! Geri zekalıyım..."
Bana söyledikleri üzerine dudaklarına nasıl oluyor da yapışmamıştım bilmiyordum. Kendimi tanıyordum, yazları yollarda normal hayatımdakinden çok daha fazla eğlenceye açık oluyordum ve tüm hücrelerim Miray'ı öpmemi haykırırken o an öylece kalmayı becererek hayatımın en büyük hatasını yapmış bulunuyordum.
Şimdiye dek aklımı ondan alabilmiş olmam gerekirken, hâlâ oturmuş onu öpmeyi hayal ediyordum.
Kendime acımasız davranmaktan çekinmeyerek bir kez daha, "Aptal şey," diyerek kendimi azarladığım o an, cebimdeki telefonum çalmaya başlamıştı. Hırsla sağ elimi direksiyondan çektim, kalçamı koltuktan kaldırıp cebimdeki telefonu almaya çalıştım. O sırada elime değen soğuk metal, kesinlikle bir telefon değildi. Elime değen şeyi çekip göz hizama çıkarttığımda kulaklarıma hâlâ telefonumun melodisi doluyordu ancak kesinlikle şu an daha önemsizdi. Miray'ın her beş dakikada bir baktığı saati bendeydi.
Bu durumu iki farklı seçenek üzerinden değerlendirebilirdik. Birincisi, Miray bu sayede bir süre de olsa saatine bakmaktan mahrum kalacağı için hayatında birtakım olumlu değişikliklere gidebilirdi. Bu onun iyiliğine olurdu ama kesinlikle benim bir çıkarım yoktu. İkincisi -ve kesinlikle en doğrusu- bu Miray'ı tekrar görmem için bana verilmiş bir işaretti. Bu, Miray'ı öpmek için yanına gitmemi gizleyecek iyi bir sebepti.
Denk geldiğim ilk anda karavanın direksiyonunu kırarak tesise doğru yol almaya geri döndüm.
"Evren seni öpmemi istiyorsa, seni öpmem gerekir. Nokta."
Tesise tekrar vardığımda onları bıraktığım yere yine aracımı çektim. Gitmemiş olmalarını umuyordum. En azından evren onu öpmemi söylemişken, otobüsünün arkasından bakmayı hiç ama hiç istemiyordum.
