თეჰიონი: შენი სიმპათიური ბიჭი გარეთ გელოდება.
მეღიმება, ტუჩს ვიკვნეტ და გონებაში ვიმეორებ "ჩემი ბიჭი". ამის დედაც! გული ამიჩქარდა
ჯონგუკი: მოვფრინავ.
წამები საუკუნეებად მეჩვენება, ერთი სული მაქვს ქაღალდები მოვაწესრიგო და მასთან გავიქცე. მანქანსთან მიცდის, ზედაა მიყრდნობილი. ხავერდის მოასაცმელი აცვია, ძაალიან სექსუალურად დგას. გავრბივარ, რათა ქუჩა გადავჭრა. ამას არ ვგეგმავდი მაგრამ კიმი ხელებს შლის და პირდაპირ გულზე ვაფრინდები.
-მომენატრე.-ხმამაღლა სუნთქავს.
-შენ რა ჩემს სურნელს ისუნთქავ?-თვალებმოჭუტული ვეკითხები.
-ვითომ გამუდმებით ამას არ აკეთებდე.-მოკცნის.
-შენი სამსახურის წინ მაინც არ გიყოფ ენას პირში.-ნიშნისმოგებით ვპასუხობ.
-თუ გინდა ინსტაგრამ ლაივში ვიზასაოთ, პრობლემა არ მაქვს.-კბილებს გარეთ ყრის, თმაში ვქაჩავ.
-დაისჯები.
-გელოდები, ტკბილო.-მპასუხობს და ტუჩებს ილოლავს. ააიშ, დღეს რა დაემართა.
-აბა, სად მივდივართ?-მანქანაში ვიჯგიმები.
-მოლში და იქედან ბიძაჩემის დაბადების დღეზე.
-არა, არა და არა! ბიძაშენის დაბადების დღეზე რა მინდა.-ვოხრავ.
-მითხრა რომ შენ გარეშე არ მივიდე,-არხეინად ატრიალებს საჭეს.
-მერიდება.
-ნუ იბუზები, თორემ არ ვიცი რას გიზამ.-მიყურებს, ჩემს ხელს თითებში იქცევს და მკოცნის. ბედნიერი ვარ, უბედნიერესი ვარ.-ჩემს ბიძაშვილს გაგაცნობ, ემას, იმ ღამეს ჩამოვიდა ნამჯუნი რომ ავარიაში მოხვდა.
-მოიცა, რომ გელაპარაკებოდი შენთან ის იყო?
-გაიგონე?-იცინის.-თეთრეული მაჩუქა. ის სიტყვები იმიტომ თქვა რომ ვუხარი შენ რეკავდი.

YOU ARE READING
Ooops! I love you..
Fanfiction🔞🔞 დასრულებული "-სასიამოვნოა, რომ დამპატიჟეთ.-გამაკანკალა ხმაურისგან, რომელიც სკამის იატაკზე შეჯახებამ გამოიწვია. -არ დამიპატიჟიხარ..."