Ooops! I love you..

17

🔞

___

ჰოსოკის დასახვედრად თეჰიონმა წამიყვანა. მანქანაში ვზივარ და ვფიქრობ, ძამს როგორც კი დავინახავ ზედ შევაფრინდები და არ გავუშვებ. ვიცი მათმა სისხლის კავშირმა ჰოსოკი დედას და მამას რომ გამოსტაცოს, ეს შეუძლებელი მაგრამ რომ მოხდეს, ჩემი ძმა მაინც ჩემი ძმა იქნება. მაგრამ ჩემი ქვეცნობიერი რატომღაც თვლის რომ ჰოსოკს ვკარგავ. ამას ვერაფერს ვუხერხებ.

ჩემი ძმა მარტო მოდის, ხელში ზურგჩანთა უჭირავს, მეტი არაფერი აქვს. ეს მაფიქრებინებს რომ დიდხანს არ რჩება, რაღაცნაირად გულზე მომეშვა. მოსკენ წავედი, ბოლოს გავეიქეცი და მოვეხვიე. არ მეგონა ამ ქვეყანაში კიდევ ერთხელ თუ ვიხილავდი. ჰოსოკს სძულს აქაურობა, ეს მაშინ მითხრა მასთან რომ ჩავედი. სიმართლე ვთქვა, მიკვირს არ მეგონა თუ ჩამოვიდოდა. მაგრამ აქაა, მკლავებში მიქცევს და აზრი, რომ დავკარგავ თოვლივით ქრება.

-ეს თეჰიონია?-მეკითხება ჩუმად. თავს ვაქნევ, ჯერ კიდევ მის მკერდზე ვარ ატყეპებული.-სიმპათიურია.-ვიცი. ჩემი ბიჭი გულების დამატყვევებელია.

შინ შევდივართ თუ არა დედა გამორბის და ჩემს ძმას ეხვევა. ატირებულ დედა-შვისლ ოქვე ვტოვებ და მისაღებში ვიკალათებ. თეჰიონი თვალს მიკრავს. დიდხანს გაუგრძელდათ გაბუტვა. ვიცოდი, დედა დიდხანს ვერასოდეს ბრაზდება ჩვენზე, მითუმეტეს როდესაც ახლოს ვყავართ. თუ მისი გაბრაზება აქამდე გაგრძელდა, მხოლოდ ჰოსოკის სიშორის გამო.

-წყალი მომეიტანე რა.-თეჰიონი ვიღაცას სწერს, მთელი ის დრო, რაც ჩემთანაა. ახლა უკვე ვბრაზობ.

-ვის წერ?

-ჭვიანი ბიჭი ჩაერთო.-თეჰიონი იღიმის, წყალს სვამს.

-თეჰიონ.-წარბი მაღლა ავზიდე. დედა და ჰოსოკი შემოვიდნენ.

-აბა, ხალხო, დაურეკეთ იმ ქალს.

-დავრეკავ.

ჩემი ძმა შუადღით დედამისს ხვდება, სახლში ვუცდით. დედა არ აღიარებს, მაგრამ ღელავს. სამზარეულოსი ტრიალებს, სრულად დაიგნორებული ვარ, მხოლოდ ჩემი ძმის საყვარელი საჭმელები მზადდება სამზარეულოში. მიხარია, დილიდან ბედნიერი ვარ. ჰოსოკის დეტალებს თბითონ არ ყვება, ამიტომ არც ჩვენ ვეკითხებით, თავს ვევლებით მონატრებულ ძმას. ჰოსოკი ჩემს ოთახში იძინებს. დაღლილია, ეგრევე ეძინება, როგორც კი თვებს ხუჭავს არადა მითხრა თეჰიონზე მომიყევიო. მეღიმება.