တစစ္စစ္ကိုက္ခဲေနတဲ့နာက်င္မႈနဲ႔အတူ အိပ္ယာက ႏိုးထလာေသာ လူသားေလးတစ္ေယာက္။ မျပည့္တျပည့္အားအင္အနည္းငယ္က မေန႔က ခႏၱာကိုယ္ထဲ ဝင္ေရာက္ထားတဲ့ ေဆးဘူးႀကီးရည္အ႐ွိန္ေၾကာင့္
နည္းနည္းေတာ့ထူထူေထာင္ေထာင္ျဖစ္လာသည္။
အခန္းပတ္ပတ္လည္ကိုေဝ့ဝိုက္ၾကည့္မိေတာ့ ကုတင္ေဘးစားပြဲေပၚက ပြစာၾကဲေနတဲ့ေဆးထုပ္ေတြ.... တစ္ကိုယ္လံုးညီးစီစီျဖစ္ေနတာမို႔ ေ႐ွာင္က်န္႔ေရခ်ိဳးရန္ သန္႔စင္ခန္းထဲသာ ေလးပင္ေသာေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ဝင္ခဲ့လိုက္ေတာ့တယ္။
အသက္႐ွင္ေနေသးပံုေထာက္ရင္ သူ႔ကိုမသက္ခဲ့ဘူးေပါ့။ သူသတိထပ္လစ္သြားျပန္တာမဟုတ္လား။
အေတြးတို႔ကို ေခါင္းေပၚက ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ဆံႏြယ္တို႔ထိုးဖြရင္း လႊင့္ပစ္လိုက္ကာ ေရပန္းေအာက္အေရာက္...ျမင္လိုက္ရတဲ့အရာေၾကာင့္ လူက အလိုလိုေနရင္း အားအင္ကုန္ခန္းကာ ၾကမ္းျပင္နဲ႔ဖင္ တစ္သားထဲက်သြားပီး အံဩထိတ္လန္႔ေနတဲ့ပံုရိပ္အျပည့္နဲ႔ ခက္အက္အက္ေလသံတို႔က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေမးခြန္းျပန္ထုတ္မိသည့္အျဖစ္။
"ငါလား ဒါ ဒါက ငါေပါ့ေလ "
"ဘယ္လိုေတာင္ လူ႐ုပ္ေပ်ာက္ရတာလဲ?"
တစ္ကိုယ္လံုး ကိုက္ရာစုပ္ရာအနီကြက္အမဲကြက္ေတြနဲ႔ ကာလာစံုေနတဲ့အမွတ္အသားတို႔က မွန္ထဲက ျမင္ေနရတဲ့ သူ႔ခႏၱာကိုယ္ေပၚမွာ ေနရာလပ္ပင္ မက်န္သေလာင္ေအာင္..
"ဟိုအေကာင္က လူလား ေခြးလား?"
ဆက္မျမင္ရဲေတာ့တာမို႔ မွန္ကိုေက်ာခိုင္းကာပင္ ေရခ်ိဳးသန္႔စင္လိုက္ပီး အျပင္ျပန္ထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့တယ္။ ေတြ႔ကရာအဝတ္တထည္ေကာက္စြပ္လိုက္ေတာ့ အျဖဴေရာင္စြယ္တာပြပြႀကီးက ေသးလြန္းတဲ့သူ႔ခႏၱာကိုယ္ကို ဖံုးဖံုးဖိဖိ...ေပါင္လယ္ေလာက္႐ွိတဲ့စြယ္တာပြပြေၾကာင့္ ခပ္ပြပြသေရေဘာင္းဘီတိုတထည္သာေကာက္စြပ္လိုက္ေတာ့
သူ႔ပံုစံက ေပါင္တဝက္ဂါဝန္တိုေလးဝတ္ထားတဲ့ အပ်ိဳျဖန္းခေလးလို...
lock ခ်မထားတဲ့ တံခါးေၾကာင့္ဖြင့္ကာအျပင္ထြက္လာေတာ့ သူ႐ွိေနတာ အေပၚထပ္မို႔ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္တဲ့အေျခအေနက လူတစ္ေယာက္မွမ႐ွိသည့္သေဘာ...
YOU ARE READING
❤( M I N E )❤Complete
Short Story..အေမွာင္ရိပ္ေလးထဲ တစ္ကိုယ္လံုးပစ္လို႔ တိုးဝင္လိုက္ေတာ့မယ္... ..ေကာင္းတဲ့လမ္းက ငါခ်စ္တဲ့သူေတြအတြက္ လံုျခံဳမႈ မေပးႏိုင္လို႔... ...... Xiao Zhan ..အမှောင်ရိပ်လေးထဲ တစ်ကိုယ်လုံးပစ်လို့ တိုးဝင်လိုက်တော့မယ်... ..ကောင်းတဲ့လမ်းက ငါချစ်တဲ့သူတွေအတွက် ...
