"အာ့;;ကြၽတ္..ကြၽတ္..ရိေပၚ..ငါ့လက္နာေနပီ..
မေတာ္ေသးဘူးလား.. ငါမႏိုင္ေတာ့ဘူး"
"မႏိုင္ရင္..ပစ္ခ်ခဲ့..ပီးမွျပန္လာေကာက္.."
နာလြန္းလို႔ ထံုက်င္ပီး ေသြးေခ်ဥေနတဲ့ လက္ေၾကာင့္
ေ႐ွာင္က်န္႔ဆက္မဆြဲႏိုင္ေတာ့ဘဲ လက္ထဲက
အထုပ္ေပါင္းစံုကို ပစ္ခ်လိုက္တယ္။
ကိုယ့္လက္ကိုယ္ ျပန္ငံု႔ၾကည့္ကာ
မ်က္ရည္ပင္ဝဲရတယ္။
ကုန္တိုက္လာပီး
ဝယ္ေပးစရာ႐ွိတယ္ဆိုကာ ေတြ႔သမ်ွအကုန္
ဝယ္ပီး ေ႐ွာင္က်န္႔လက္ထဲ ထိုးထည့္ေနကာ
သူကေတာ့ အေ႐ွ႕က ေကာ့ပက္ေကာ့ပက္နဲ႔
ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲ လက္ႏိုက္လို႔ စတိုင္မပ်က္...
ပါးစပ္ထဲက ပီေကကို ဝါးလို႔
ေနာက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့
ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပံု႔ပံု႔ေလးထိုင္ေနတဲ့ mine ။
လက္ထဲမ႐ွိတဲ့အထုပ္ေတြကေတာ့
သနားစရာေကာင္းစြာ ပစ္စလက္ခက္
ပစ္ခ်ခံထားရလ်ွက္...
ဝါးလက္စပီေကကို အိပ္ကပ္ထဲက
အခြံထဲ ေထြးထည့္ကာ mineနားကို
ေလ်ွာက္သြားလိုက္တယ္
"ဒီေလာက္ေလးေတာင္နိုင္ဘူးလား...
လူသြားလူလာလမ္းမွာ မ႐ွက္ဘူးလား mine..
အခုျပန္ထစမ္း..ျပန္ေကာက္ အထုပ္ေတြ"
"ငါ့လက္ကိုလည္းၾကည့္အံုး
ဆြဲႏိုင္တဲ့ပံုေရာ ေပၚေနလို႔လား.."
လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ကို ျဖန္႔လို႔
ေ႐ွ႕တိုးျပရင္းဆိုလာတဲ့ mine က
မ်က္ဝန္းေလးေတြလည္း အရည္လဲ့လို႔..
သူၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါသည္။
ေသြးဥေနတဲ့လက္ဖဝါးေလးႏွစ္ဖက္က
နီရဲလ်ွက္ မျမင္ရက္စြာ။
"သနားလို႔ တစ္ဝက္သယ္ေပးမယ္.
.ေနာက္ကလိုက္ခဲ့ ကားထဲသြားထည့္ရေအာင္"
ၾကမ္းျပင္ေပၚကအထုပ္ႀကီးအထုပ္ငယ္ေတြကို
သယ္ရင္း သနားစကားဆိုကာ ေကာ့ပက္ေကာ့ပက္နဲ႔ထြက္သြားတဲ့ ရိေပၚရဲ႕ေက်ာျပင္က်ယ္ကို
ၾကည့္ကာ
ၾကမ္းျပင္ကိုျပန္ၾကည့္မိတယ္..
သူသယ္ဖို႔က်န္ခဲ့တာက
ေနာက္ဆံုးဝယ္ထားတဲ့
အျဖဴေရာင္ Hodi အေႏြးထည္ထုပ္ေလး
တစ္ထုပ္သာ...
//////////
အစစ္အမွန္မဟုတ္တဲ့ ၾကင္နာမႈ
ဆိုရင္ေတာင္..
မင္းကိုခ်စ္တဲ့ စိတ္ေၾကာင့္
နာနာက်င္က်င္နဲ႔
သာယာပစ္အံုးမွာ
YOU ARE READING
❤( M I N E )❤Complete
Short Story..အေမွာင္ရိပ္ေလးထဲ တစ္ကိုယ္လံုးပစ္လို႔ တိုးဝင္လိုက္ေတာ့မယ္... ..ေကာင္းတဲ့လမ္းက ငါခ်စ္တဲ့သူေတြအတြက္ လံုျခံဳမႈ မေပးႏိုင္လို႔... ...... Xiao Zhan ..အမှောင်ရိပ်လေးထဲ တစ်ကိုယ်လုံးပစ်လို့ တိုးဝင်လိုက်တော့မယ်... ..ကောင်းတဲ့လမ်းက ငါချစ်တဲ့သူတွေအတွက် ...
