🌷 အပိုင်း - ၂၀ 🌷
ရာဇသံရ စိတ်အရမ်းပူနေသည့် အရှင့်သားကို ကြည့်ကာ ဆေးကုသနေသည့် ဘိုးတောင်ပ ကိုလဲ အရိပ်အခြည်ကြည့်နေရသည်။ အရှင့်သားလက်ဆက နဂိုထဲက ပြင်းသလို မြှားမှန်သမျှ ကိုယ်တိုင်အထူးပြုလုပ်ထားတဲ့ မြှားတွေမို့ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းကို စိုက်၀င်သည်။
" အင်း... အဟင်း... ဟင်း.... "
" အစော..... အစော သတိထားဦးလေ။"
တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်ကာ အဆက်မပြတ် ညီးညူနေသည့် အစောကြောင့် သူ အစောလက်တစ်ဖက်ကိုကိုင်ထားရင်း မျက်နှာပျက်နေရသည်။ သူ့ လက်တွေကို သူ မုန်းလိုက်တာ။
မြှားမှန်သမျှ တစ်ချက်ထိရုံနဲ့ အ၀င်နက်စေရန် မြှားဦးခေါင်းကို ချွန်ပြီးနစ်နေအောင် သူကိုယ်တိုင် ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ ခုတော့ သူ ရည်ရွယ်လုပ်ခဲ့တာ အစောအတွက် ဖြစ်သွားရသည်တဲ့လား။
" မင်းသား... မြှားကို နှုတ်ရပါမယ်။"
" နှုတ်လေ.... ခဏလေး ခဏလေး အမှန်အတိုင်းပြောပါ ဘိုးတောင်ပ ။ အစော ဘာဖြစ်သွားနိုင်သလဲ။"
" အသက်အန္တရာယ်တော့ မစိုးရိမ်ရတော့ပါဘူး အရှင့်သား။ ဒါပေမဲ့ မြှားကို ဆွဲနှုတ်ရင် သခင်မလေးပခုံးကို ဖိထားပေးရမယ်။ ရာဇသံရ လာဖိထားပေးပါ။"
ဘိုးတောင်ပ စကားကို လက်ကာပြရင်း တားဆီးလိုက်သည့် န၀။
" ငါ ဖိထားမယ်။ နှုတ်ပါ ဘိုးတောင်ပ ။"
အစော၏ ပခုံးကို ဖိကိုင်ထားရင်းမှ သူ့ကို စိုးထိတ်သလို မော်ကြည့်နေသည့် မျက်၀န်းဖျော့ဖျော့တို့ကို ငုံ့နမ်းလိုက်မိသည်။ အရမ်းနာမှာမို့ ကြောက်နေမှာ သူ သိသည်။
" ကိုယ် ရှိတယ်.... ဘာမှ မဖြစ်စေရဘူး။"
" တစ်... နှစ်... သုံး... "
" အား!!! "
နာနာကြင်ကြင် အော်လိုက်သည့် အစော၏ အော်ဟစ်သံနဲ့အတူ မြှားဆွဲနှုတ်ရင်း သွေးအချိူ့က သူ့ မျက်နှာကို စင်ကုန်သလို ရင်ထဲကလဲ မကြည့်ရက်စွာ နင့်ခနဲ။
" အစော.... အစော.... အစော သတိထားလေ။ ဘိုးတောင်ပ အစောကို ခေါ်မရတော့ဘူး။"
