Brother? ° Jikook

15.Bölüm

¡biz beraber oldukça

"Senin bu inadın öldürecek beni!"

Elimdeki çorba kasesini sertçe yan tarafımda duran hastane sehpasına koydum.

"İçmem ben o iğrenç şeyi."

Jungkook kollarını önünde bağlamış, dudaklarını öne sarkıtmıştı. Cidden 5 yaşındaki çocukları andırıyordu şu sıfatıyla.

"Aç mı kalmayı düşünüyorsun? Mamanı yiyeceksin ki hızlıca büyüyesin Jungkook-sshi"

Yüzüme bir iki saniye ciddi ciddi bakmış, sonra da gözlerini devirmişti.

"Sen geç bakalım dalganı..."

Bıkkınlıkla nefes verirken pes edip sedyede kalan boşluğa; Jungkook'un yanına uzandım. Anında kollarını vücuduma dolarken yüzümü boyun girintisine soktum.

"Hastane yemeklerini sevmiyorum onun yerine seni yesem olmaz mı?"

Hem kızarıp hem gülerken yavaşça koluna vurdum. Yaklaşık üç gündür hastanedeydik. Ben bir gün önce taburcu olmuştum fakat Jungkook'un kontrolleri devam ediyordu. Ben de o hastaneden çıkana kadar yanına gelmeye devam ediyordum.

Şu anki durumumuza gelirsek... Bu hallerimize hala alışamasam da geçen son üç günüm bugüne kadar yaşadığım en huzurlu üç gündü. Kendime bile itiraf edemediğim duygularımı son ana kadar inkar etsem de geçen her bir saniye Jungkook'a olan sevgim kat ve kat artıyordu.

"Ne oldu daldın yine?"

Jungkook'un sesi ile kafamı kaldırıp yüzüne baktım;

"Hiç."

Dışarıdan gelen konuşma seslerini duyar duymaz acele ile yanından kalkıp üstümü düzeltmeye başladım. Jungkook surat assa da bir şey dememişti.

İki saniye sonrasında da içeriye doktor ve hemşireler girmişti.

"Bugün nasıl hissediyorsun Jungkook?"

Jungkook olduğundan daha enerjik görünmeye çalışarak cevapladı.

"İyiyim, çok iyiyim. Harikayım! Lütfen artık taburcu edin beni."

Doktor karizmatik bir gülüş sergilediğinde hemşireler birbirine bakıp gülüşmüşlerdi. Doktorun yaşı oldukça gençti ve gerçekten yakışıklıydı. Ehehe.

"Bir bakalım... Evet düne göre daha iyisin sanırım. Yakın bir zamanda çıkarsın merak etme."

Ben memnuniyetle gülümserken Jungkook inadından vazgeçmeyip bugün çıkmak konusunda ısrarcıydı.

"Yakın bir zaman dediğiniz bugün olabilir mesela..."

Doktor yine gülerek cevap vermişti.

"Bu kadar çok mu istiyorsun çıkmayı?"

Jungkook'un dudaklarını bu sefer çapraz bir gülüş esir almıştı. Yüzünü yavaşça bana döndürdüğünde yanlış bir şey diyecek diye kalbim hızla atmaya başlamıştı.

"Evet, çıkıp bir an önce sevgili kardeşimle vakit geçirmek istiyorum. Değil mi, kardeşim?"

Gergince gülümseyip doktora döndüğümde doktor alttaki imayı anlamamış olacak ki sadece gülümsemekle yetinmişti.

"Birbirinize oldukça değer veriyorsunuz sanırım. Jimin, senin bilincin kapalıyken bir çok kez yanına geldi. Uyanır uyanmaz seni sordu. Ben bir idare ile görüşeyim. Bugün taburcu etmeye çalışacağım."

Yüzüm domatese dönmüş şekilde doktorun odadan çıkışını izlerken Jungkook'a dönmekten korkuyordum. Aslında korkmadan çok utanıyordum.